υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

– Για την αναγκαιότητα ενεργειακής απεξάρτησης της Ελλάδας και των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης από έναν μοναδικό προμηθευτή, που σήμερα λέγεται Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, ανησυχούν και αγχώνονται οι ΗΠΑ… Και κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν να αποφύγουμε έναν σφιχτό ενεργειακό εναγκαλισμό με τη Ρωσία, επικαλούμενοι «στρατηγικής φύσεως» επιχειρήματα σε βάθος χρόνου, αλλά προβάλλουν και άλλες πειστικές «επισημάνσεις» όπου πιστεύουν ότι είμαστε ακόμη ευάλωτοι… Αν βεβαίως δεν μπορέσουν να μας πείσουν, με όσα κινδυνολογικά αναφέρονται σε κάτι «άκρως απόρρητα μνημόνια» που φέρουν την ψυχροπολεμική σφραγίδα του ΝΑΤΟ, τότε έρχονται καπάκι οι κλιμακούμενες αφόρητες πιέσεις, παλιά εκβιαστική τακτική των «μεγάλων» με σίγουρα όμως αποτελέσματα σε βάρος των μικρών χωρών…

– Πολιτικός νέας γενιάς ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δεν κουβαλάει τις αντιρωσικές παρωπίδες της παλιότερης εποχής πολιτικών… Παρωπίδες που μας τις είχαν βάλει οι Αμερικανοί, διά βίου, από την περίοδο του Μακαρθισμού, μέχρι πρόσφατα, την επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών… Αλλιώς βλέπει σήμερα την Ελλάδα του 21ου αιώνα ο δυναμικός ρώσος Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, εταιρικά και όχι κατακτητικά, αλλιώς βλέπουμε κι εμείς σήμερα την ομόδοξη Ρωσία… Πάντως είναι εμφανές ότι στις συνεχώς αναβαθμιζόμενες σχέσεις μας με τη Μόσχα υπάρχει λιγότερη καχυποψία απʼ ό,τι με τη γειτονική Τουρκία, που κάποιοι υπερατλαντικοί «φίλοι» μας θέλουν με το ζόρι να μας πείσουν ότι είναι πιο ευρωπαϊκή από τη Ρωσία και ότι πρέπει, σώνει και καλά, να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η Ρωσία, χώρα από απόψεως γεωγραφίας, θρησκείας και ιδίως πολιτισμού πιο ευρωπαϊκή, να μείνει απʼ έξω…

– Δεν θέλουν λοιπόν την ενεργειακή μας εξάρτηση από τη Ρωσία οι Αμερικανοί, για την πλήρη όμως εξάρτηση της Ελλάδας από έναν και μοναδικό προμηθευτή… αμυντικού οπλισμού, εκεί δεν ανησυχούν οι Αμερικανοί… Αρκεί ο σύγχρονος αυτός οπλισμός μας να είναι εγκεκριμένος από το αμερικανικό Πεντάγωνο… Και να μας χορηγείται σε ελεγχόμενες ποσότητες, σε ισορροπία τρόμου με την Τουρκία, για να μας ελέγχουν αποτελεσματικά και να εκβιάζουν καταστάσεις και στις δύο χώρες… Τελικά, ούτε επιλογή διεθνούς «νταβατζή» δεν μας αφήνουν, για να δανειστώ πλήρως κατανοητή πολιτική ορολογία με την οποία εμπλούτισε το νεοελληνικό μας λεξιλόγιο ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ο Σεμνός όπως θα τον αποκαλούσαν, επεξηγηματικά, βυζαντινοί ιστορικοί…

– Καμιά βεβαίως χώρα, ούτε και ο απλός καταναλωτής, δεν θέλει να εξαρτάται από έναν μοναδικό προμηθευτή, είτε αυτός είναι η Ρωσία είτε η κρατική ΔΕΗ (τα αρχικά αντιστοιχούν στο Δεν Έχουμε Ηλεκτρικό…). Αλλά στο θέμα της διαφοροποίησης των ενεργειακών πηγών για μεγαλύτερη διασφάλιση ομαλής ροής και επάρκειας πετρελαίου για την ελληνική και ευρωπαϊκή οικονομία δεν είναι οι ΗΠΑ ο καλύτερος και πιο πειστικός συνήγορος… Άλλωστε, για να επιτύχει ο Πρόεδρος Τζ. Μπους την ενεργειακή απεξάρτηση της χώρας του, για να εξασφαλίσει πετρελαϊκά αποθέματα για την επόμενη τουλάχιστον δεκαετία… εισέβαλε «απελευθερωτικά» στο Ιράκ, κατέλαβε διά πυρός και βομβών (μη πυρηνικών…) την πολύπαθη χώρα και πέτυχε μέχρι σήμερα να τριχοτομήσει το Ιράκ, με βάση το θρήσκευμα… Και επειδή το στρατηγικό του επίτευγμα δεν είναι αρκετό, συνεχίζει να ψάχνει για πετρελαϊκά αποθέματα, βορειότερα στην περιοχή, στο γειτονικό Ιράν… Το άλλο βεβαίως παγκόσμιο ανέκδοτο, ότι η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ έγινε για να ανατραπεί ο «κακός» Σαντάμ και για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έπαψαν πλέον να το επικαλούνται… Όλο και διευρύνεται ο αριθμός των επώνυμων Αμερικανών, μέχρι και πρώην Προέδρων, όπως ο Τζ. Κάρτερ, που δηλώνουν δημόσια και με παρρησία ότι ντρέπονται για την εξωτερική πολιτική της χώρας τους…

– Βεβαίως μας ενοχλεί και ιδίως μας προβληματίζει για τα μελλούμενα η σταθερή θέση της Άγκυρας να αμφισβητεί, ευκαιρίας δοθείσης και συγκυρίας τυχούσης, την παγκοσμιότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως… Θέση ανιστόρητη, εξωπραγματική και τελείως αντίθετη με τον υποτιθέμενο… ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Τουρκίας, αφού γνωρίζει καλώς ότι οι θρησκευτικές ελευθερίες αποτελούν μια από τις σημαντικότερες πτυχές στον τομέα του σεβασμού και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

– Κατά την τουρκική αντίληψη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι απλώς ο θρησκευτικός ηγέτης της ελληνορθόδοξης κοινότητας στην Πόλη και όχι ο διεθνώς αναγνωρισμένος πνευματικός ηγέτης 300 εκατ. ορθοδόξων… Ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, προσωπικότητα με διεθνές κύρος, ακτινοβολία και παγκόσμια αναγνώριση της αποστολής του, αντιμετωπίζει, ως νέος «ελεύθερος πολιορκημένος», τις συνεχείς προκλήσεις και την αμφισβήτηση του διεθνούς ρόλου του από το «βαθύ κράτος» στην Τουρκία…

– Δικαίωση για τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο αποτελεί η καθημερινή αναγνώριση του οικουμενικού χαρακτήρα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως από όλους τους πολιτικούς ηγέτες, αρχηγούς κρατών και θρησκευτικούς ηγέτες έτερων δογμάτων, πλην βεβαίως της Τουρκίας… Απτή απόδειξη αποτελούν οι προκλήσεις από αρχηγούς κρατών και οι τιμές αρχηγού κράτους με τις οποίες τον υποδέχονται… Δεν αρμόζει λοιπόν στην Τουρκία, σε μια υποτιθέμενη δημοκρατική χώρα και με ενδιαφέρον για στενότερη θεσμική προσέγγιση με την Ευρώπη, η συνέχιση αυτής της κοντόφθαλμης πολιτικής έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου… Άσε που αν το μάθει ο νέος γάλλος Πρόεδρος Ν. Σαρκοζί θα επιμείνει στην «ειδική σχέση» με την Τουρκία και μετά βλέπουμε…

– Να όμως που σε κάτι μοιάζουμε με τους γείτονές μας τους Τούρκους… που συζητήθηκε, λένε, στην κατʼ ιδίαν σύντομη συνάντηση του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή με τον τούρκο ομόλογό του Ρ. Ερντογάν: Στην ακριβή ερμηνεία της κωδικοποιημένης φράσης «θα γίνει στην ώρα του», δηλαδή ότι κάποιο γεγονός θα γίνει τελικά, όταν πρέπει χρονικά να γίνει… «Στην ώρα του» θα γίνει λοιπόν η από καιρό διατυμπανιζόμενη τουρκική εισβολή… μικράς κλίμακος, στο πετρελαιοφόρο βόρειο Ιράκ για να εξουδετερωθούν οι κούρδοι αντάρτες (ή «τρομοκράτες», αγωνιστές, αυτονομιστές τύπου Κόσοβου, όπως θέλετε τους ονομάζετε…). «Στην ώρα τους» βεβαίως θα γίνουν και οι εκλογές στην Ελλάδα… Και στις δύο περιπτώσεις «λαδώθηκαν» καλά οι μηχανές (πολεμικές ή εκλογικές, κατά περίπτωση) και μετά έμειναν στο «κράτει ολοταχώς» μέχρι νεωτέρας… Και στις δύο περιπτώσεις το κλειδί της όποιας κίνησης προς τα εμπρός το έχουν, κατά σύμπτωση, δύο «κουμπάροι»… Ο ένας κλειδούχος λέγεται Ερντογάν και ο άλλος Καρα-μανλής (στα οθωμανικά)… Και οι δύο έχουν βάλει κόσμο και κοσμάκη να αγωνιά, να εύχεται, να απεύχεται και συνεχώς να περιμένει… Στην πρώτη περίπτωση… περιμένουν τους βαρβάρους, όπως θα έλεγε ο διαχρονικός Κων. Καβάφης,στη δεύτερη περίπτωση περιμένουν τις… σφυγμομετρήσεις για τα ομόλογα που καίνε, αλλά και μήπως σβήσει καμιά φωτιά, πριν φθάσει μέχρι τη Ραφήνα…

Α.Κ.