ΓΙΝΑΜΕ ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

Aκριβώς λοιπόν την ίδια στιγμή που οι Τούρκοι έκαναν τη «δουλειά» που γνωρίζουν καλά, δηλαδή την πρόκληση, την προβοκάτσια, τον ιδιόμορφο «τσαμπουκά», την πρωτοφανή περιφρόνηση κάθε αρχής του Διεθνούς Δικαίου, η ηγεσία του δικομματισμού εν Ελλάδι λειτουργούσε στη λογική του «ναιναίκου», δυστυχώς. Είτε από ανικανότητα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας είτε από… τύψεις (σε ό,τι αφορά τη μη αντίδραση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει… λερωμένη τη φωλιά του ένεκα της Μαδρίτης) το γεγονός είναι ένα:

• Στις κραυγές των ιεράκων της Άγκυρας η δική μας αντίδραση ήταν η… μούγγα του «ναιναίκου»!

Κι όταν αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο κρίσιμη, όπου πολλά διακυβεύονται, τότε μόνο μελαγχολικές σκέψεις προκαλούνται στον λαό…

Τα… τουρκικά συμφέροντα στο Αιγαίο!

Μία μόλις ημέρα λοιπόν πριν ο πρωθυπουργός της χώρας μας πάει στην Κωνσταντινούπολη για να συναντηθεί με τον «κουμπάρο» Ερντογάν και, σε ένδειξη «καλής θέλησης» μάλιστα, να του παράσχει και… χέρι βοήθειας εν όψει τουρκικών εκλογών (αλήθεια, εμείς τι κερδίζουμε απ’ αυτήν τη στήριξη στον «κουμπάρο»;) ο τούρκος ΥΠΕΞ και νούμερο δύο στην τουρκική πολιτική ιεραρχία Α. Γκιουλ με συνέντευξή του στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και στον Αθ. Έλλις έκρινε σκόπιμο:

• Να επαναφέρει την τουρκική θέση περί… ύπαρξης νομίμων και ζωτικών συμφερόντων στο Αιγαίο και της Τουρκίας!

• Να παραπέμψει μάλιστα προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών του στη Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997.

Αυτή η πρόκληση, που άγγιξε τα όρια της πολιτικής προβοκάτσιας, έμεινε δυστυχώς αναπάντητη απ’ την ελληνική πολιτική ηγεσία και απ’ τα ελληνικά ΜΜΕ, τα οποία… συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε ενδοτικότητα και επίσης νοοτροπία «ναιναίκου».

Ναι, την ίδια πολιτική ηγεσία που «ξεκατινιάζεται» για το -βεβαίως υπαρκτό- θέμα των ομολόγων εδώ και πάνω από τρεις μήνες!

Ναι, τα ίδια προσκυνημένα ΜΜΕ, τα λαλίστατα κατά τα άλλα για ζητήματα όπως τα ομόλογα ή ο… χρόνος διεξαγωγής των εκλογών!

Όλοι αυτοί λοιπόν δεν έκριναν σκόπιμο να κάνουν μια δήλωση, να αφιερώσουν κάποια δευτερόλεπτα στα δελτία τους ή λίγες αράδες στις σελίδες τους!

Μούγγα η κυβέρνηση, μούγγα η αξιωματική αντιπολίτευση, μούγγα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, ούτε μια αντίδραση ούτε μια διαμαρτυρία, έτσι για τα μάτια του κόσμου έστω!

Δηλαδή… πού να ζητήσει κάποιος και «ηρωισμούς» από μια τέτοια πολιτική ηγεσία, από τέτοια ΜΜΕ…

Και οι υπόλοιπες -αναπάντητες- προκλήσεις!

Τυχαία όλα αυτά;

Όχι ασφαλώς. Άλλωστε ο τούρκικος επεκτατισμός ποτέ δεν κάνει τίποτα στην τύχη…

Ίσα ίσα. Η μια «σφαλιάρα» διαδέχεται την άλλη. Αφού έτσι κι αλλιώς ουδείς πρόκειται να λάβει απάντηση, εξ όσων (μας) προκαλούν, οπότε…

Μετά λοιπόν την ιταμή πρόκληση Γκιουλ, ακριβώς την επομένη ήρθε άλλη πρόκληση. Απ’ το τουρκικό βαθύ κράτος. Χωρίς προσχήματα κι αυτή.

Σε… ανταπόδοση, προφανώς, της… εκλογικής στήριξης Καραμανλή σε Ερντογάν, εκείνη τη μέρα βρήκε το τουρκικό βαθύ κράτος να δημοσιοποιήσει την επαίσχυντη απόφαση κατά της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου.

Και μάλιστα και σε αυτήν την περίπτωση η σιωπή του πρωθυπουργού μάς εξέπληξε αρνητικά. Σιωπή όχι για την απόφαση αυτή καθαυτή, αλλά στην απεγνωσμένη έκκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος ζήτησε τη στήριξη του Κ. Καραμανλή στη συνάντησή τους, που προηγήθηκε αυτής των Καραμανλή – Ερντογάν.

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτήν τη φορά ο Πατριάρχης μάς εξέπληξε θετικά. Έθεσε στον έλληνα πρωθυπουργό με θάρρος τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο απ’ το τουρκικό βαθύ κράτος. Ζήτησε τη στήριξή του. Πλην επί ματαίω…

Δεν θέλησε, φαίνεται, ο Καραμανλής να χαλάσει την… ωραία ατμόσφαιρα. Κρίμα…

Κρίμα, επειδή με τη δεύτερη συμφωνία με τον Πούτιν για την κατασκευή δεύτερου αγωγού φυσικού αερίου δυσαρέστησε και την Τουρκία και την Άγκυρα και έδειξε πως μπορεί, όταν το θέλει, να δείχνει άλλου τύπου συμπεριφορά, σωστή…

Με την ευκαιρία θέλουμε να τονίσουμε πως αυτή η φιλολογία περί της ανάγκης να ανοίξει πάλι η Θεολογική Σχολή της Χάλκης είναι μάλλον αποπροσανατολιστική και μας απομακρύνει απ’ τα πραγματικά προβλήματα, τα μεγάλα προβλήματα του Πατριαρχείου, τα οποία είναι η αμφισβήτηση της οικουμενικότητάς του και ο τρόπος εκλογής του Πατριάρχη…

Και άλλες προκλήσεις, αναπάντητες…

Πέραν αυτών, για να δείξουμε, αν και δεν νομίζουμε πως υπάρχει ανάγκη καθώς τα γεγονότα από μόνα τους μιλούν, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο σε βάρος της Ελλάδας, αναφέρουμε και τα εξής εξόχως αποκαλυπτικά προθέσεων:

• Τούτη την περίοδο η Ουάσινγκτον μας δίνει τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη και σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων. Επιμένει… στο «Μακεδονία». Και ίσως και αυτό δεν είναι άσχετο με το «φλερτ» Καραμανλή – Πούτιν. Αλλά το θέμα είναι ότι η υπουργός Εξωτερικών στρέφει και την άλλη παρειά για… χαστούκι στους Αμερικανούς…
• Έχουμε επίσης πάλι την ίδια περίοδο μεθοδεύσεις κατά της επανεκλογής του Τάσσου Παπαδόπουλου, υποκινούμενες απ’ τον αμερικανικό παράγοντα αλλά -δυστυχώς- και από κέντρα ελληνικά. Ο στόχος προφανής, να «κοπεί» ένας πυρήνας αντίστασης στις μεθοδεύσεις των ανθελληνικών κέντρων. Και εδώ επίσης μούγγα απ’ τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ, αφήστε που ορισμένα συμμετέχουν σε αυτήν την εκστρατεία κατά του κύπριου Προέδρου!

Πάντως αυτή η πλήρης αποθράσυνση της Άγκυρας, ενώ εμείς είμαστε τα… καλά παιδιά, δείχνει πολλά.

Πού δηλαδή έχουμε φτάσει;

Εμείς να προσφέρουμε απλόχερα την πλήρη στήριξή μας στην Τουρκία για την ένταξή της στην ΕΕ και η «γείτων» να μας θυμίζει ότι… έχει νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο!

Κάποιοι, όχι λίγοι, τονίζουν ότι η ενδεδειγμένη αντίδραση του Κ. Καραμανλή θα ήταν η σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, για να δείξουμε πως μ’ ένα αρραγές μέτωπο αντιμετωπίζουμε τις ιταμές προκλήσεις, την αμφισβήτηση των εθνικών μας δικαιωμάτων…

Αλλά…

Ας θυμηθούμε τη Μαδρίτη…

Βέβαια για να φτάσουμε ως εδώ χρειάστηκε να βάλουν το χέρι τους, μάλλον την… υπογραφή τους, ο τέως «καταλληλότερος»

Κ. Σημίτης, ο τότε ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος, όλη η τότε κυβέρνηση Σημίτη.

Τον Ιούλιο του 1997, στη Μαδρίτη, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, η αμερικανίδα ΥΠΕΞ Μ. Ολμπράιτ επέβαλε στους Σημίτη – Πάγκαλο να υπογράψουν την επαίσχυντη συμφωνία μαζί με τους Ντεμιρέλ – Τζεμ (θυμάστε, τον τούρκο υπουργό υπό τα χειροκροτήματα του οποίου χόρευε… ζεϊμπέκικο ο Γιώργος!) η οποία προέβλεπε μεταξύ άλλων:

• (Οι σχέσεις των δύο χωρών θα βασίζονται και) «στον σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους»!

Μάλιστα. «Νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο» αναγνώρισαν οι Σημίτης, Πάγκαλος, Γιώργος, ο οποίος τότε ήταν υφυπουργός Εξωτερικών!

Πώς λοιπόν σήμερα να διαμαρτυρηθεί; Να αντιδράσει;

Να θυμίσουμε ακόμα πως αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία είχαν υποδεχτεί… διθυραμβικά τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ.

«Ήρεμα νερά στο Αιγαίο έβγαλε η Μαδρίτη», ήταν ας πούμε ο τίτλος στα «ΝΕΑ» στις 9 Ιούλη του ’97. Παρόμοιοι ήσαν οι τίτλοι και απ’ τις περισσότερες άλλες εφημερίδες, ενώ τα κανάλια μόνο που… δεν μας ζήτησαν να στρώσουμε το κόκκινο χαλί στον Σημίτη μόλις επιστρέψει!

Να θυμίσουμε ακόμα ότι οι μόνοι που αντέδρασαν ήταν το ΚΚΕ, καθώς και λίγα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο Πεπονής, ο Παπαθεμελής, ο Βερυβάκης, η Ν. Κατσέλη…

Όλοι οι άλλοι μούγγα!

Όπως και σήμερα…