Αναμέτρηση σήμερα Μπους και Πούτιν για το τελικό καθεστώς του Κοσόβου
Η μοναδική σε ξένο ηγέτη πρόσκληση στον Πρόεδρο Πούτιν στο πατρογονικό εξοχικό των Μπους, που προοριζόταν να επιχρυσώσει τις προβληματικές αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, μόνο ειδυλλιακή δεν προβλέπεται.
Ειδικός μάλιστα «βαλκανιολόγος» αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης», σε άρθρο του στη «Χέραλντ Τρίμπιουν» (ένα από τα δύο που δημοσίευε για το Κόσοβο την Παρασκευή η ίδια εφημερίδα) συνιστούσε στον Μπους να επιδείξει πυγμή και να «φτάσει στα άκρα» με τον ρώσο πρόεδρο.
Ο αρθρογράφος Έντουαρντ Τζόζεφ υπηρέτησε επί δεκαετία στα Βαλκάνια στον αμερικανικό στρατό, στον ΟΗΕ και διευθυντής της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων στη «Μακεδονία», κατά την εφημερίδα. Και η προβολή του άρθρου σαφώς προορίζεται να συμβάλει στο ψυχολογικό κλίμα της συνάντησης.
Ηγετικοί κύκλοι της Ουάσινγκτον αλλά και χώρες της ΕΕ συμπλέουσες με τη γραμμή της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου (κυρίως Βρετανία, Γερμανία και Ιταλία) έχουν πλέον πεισθεί ότι η Μόσχα δεν «εκράδαινε το βέτο» για να πετύχει διαπραγματευτικά ανταλλάγματα, όπως προτιμούσαν να ελπίζουν και ότι ο Πούτιν δεν πρόκειται να μεταπειστεί με τις περιποιήσεις του Μπους. Ιδιαίτερα τους ανησυχεί η ανοικτή διάσπαση στο ευρωπαϊκό μέτωπο, σε περίπτωση ματαίωσης της ποθητής σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με την άσκηση βέτο από τη Ρωσία.
Ήδη η ενότητα των μεγάλων της Ευρώπης διερράγη με την πρόταση του Σαρκοζί στη Σύνοδο των Οκτώ, για εξάμηνη αναβολή στη λήψη αποφάσεως. Ενώ μεταξύ των υπολοίπων μελών της ΕΕ Ισπανία, Σλοβακία, Ρουμανία, Κύπρος και Ελλάδα έχουν διατυπώσει απερίφραστες ανησυχίες για τα εκρηκτικά παρεπόμενα μιας βίαιης απόσπασης τμήματος της επικράτειας μιας χώρας σε επιβράβευση της αποσχιστικής τρομοκρατίας μιας μειονότητας. Και οι πέντε προαναφερθείσες σε διεθνή δημοσιεύματα είναι μόνο οι χώρες που έχουν εκδηλωθεί. Πολλές άλλες (το Βέλγιο λ.χ.) έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν.
Έναντι της ρωσικής, μέχρι βέτο, αντίθεσης και των ευρωπαϊκών «επιφυλάξεων» και αμφιταλαντεύσεων, η Ουάσινγκτον προειδοποιεί ότι θα προχωρήσει σε μονομερή αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, χωρίς σχετική απόφαση του ΟΗΕ και ότι «αναμένει» ότι και η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση θα την ακολουθήσει, «προκειμένου να αποφύγει να επωμισθεί τις συνέπειες του χάους» που προβλέπει ότι θα προκληθεί με την έκρηξη της αγανάκτησης των Κοσοβάρων Αλβανών. Αλλά ο εκβιασμός, σ’ ότι αφορά τις ευρωπαϊκές χώρες, θα πείσει μόνο τους αποφασισμένους να συμπλεύσουν, εφ’ όσον αδιαφορήσουν για τις συνέπειες στο εσωτερικό της ΕΕ. Όπου, επιπλέον των χωρών που έχουν λόγους να ανησυχούν για το μιμητικό σύνδρομο, και άλλες δεν επιθυμούν ούτε την παρόξυνση των σχέσεων με τη Ρωσία, αλλ’ ούτε και τις πολλαπλές συνέπειες (νομικές τουλάχιστον) ενός πραξικοπηματικού (α-λα επιδρομής στο Ιράκ) χωρίς την κάλυψη του ΟΗΕ, ακρωτηριασμού μιας ευρωπαϊκής χώρας.
Στο πολύ άμεσο πρακτικό επίπεδο, ευρωπαίοι διπλωμάτες σημειώνουν ότι χωρίς απόφαση του ΟΗΕ, η ΕΕ δεν πρόκειται να έχει την -προβλεπόμενη από το σχέδιο Αχτισάαρι- εντολή για τη Διοίκηση και αστυνομική επίβλεψη του Κοσόβου. Και το νέο αλβανικό κρατίδιο δεν θα μπορέσει να γίνει δεκτό στη Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να πάρει οικονομική βοήθεια για την ανασυγκρότησή του. Δεν θα είναι φυσικά μέλος του ΟΗΕ και θα τελεί σε ένα διεθνές καθεστώς ημιπαρανομίας, ή πάντως νομικής εκκρεμότητας. Θα ριψοκινδυνεύσουν άραγε, σε πείσμα όλων αυτών, την αναγνώρισή του ακόμη και οι ισχυρές χώρες της Ευρώπης που πρωτοστάτησαν στη μεταπολεμική αναβαλκανιοποίηση της περιοχής;