ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ Ο ΧΑΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΦΑΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ;

Ο τόπος έστι ιερός
μέ άνθη καί μέ δέντρα
μέ απολαύσεις ορκωτές
πού τίς παράγουν Κέντρα.

Εκεί μάς ραίνουν τά πτηνά
κί εκεί μάς κουτσουλίζουν
ενώ εις τά αντίπερα
οι ύαινες μουγκρίζουν.

Ηδύποτα μεθυστικά
εισί επί Τραπέζης
(τώρα τη λέμε Τράπεζα
τό ξέρεις καί μήν παίζεις).

Οι πάντες πάντα ασεβούν
επί τού Παραδείσου
προστάζοντας τά θηλυκά:
«Άντε, κυρά μου, γδύσου».
Καθότι μές στό πρόγραμμα
μπαίνει κι η συνουσία,
ώς γράφει τό Συμβόλαιο
πρίν τήν Αχερουσία.

Εκεί αγάλλεται ο νούς
καί πάλλεται τό σώμα
μακράν απ’ τά επίγεια
στ’ αμαρτωλό το στρώμα.

Φαΐ, κοκό καί ξάπλωμα
εκεί μάς αναμένουν,
(εις τά κηπάρια Εδέμ
οι λαμογιές ασθμαίνουν).

Όλα αυτά τά αίσχιστα
-τών θρησκειών κομπίνες-
τά έλαβαν τά Κόμματα
καί εποίησαν κουρτίνες.

Καί ομιλούσι θεϊκά
καί τάζουν, κι όλο τάζουν
ενώ από τά χείλη των
οι σίελοί των στάζουν.

Όλα στό μέλλον τίθενται
καί στό παρόν τό ψέμα,
(τό βλέπεις, τό αισθάνεσαι
μές στό ψυχρό των βλέμμα).

Καί όμως παγιδεύεσαι
ωσάν νά τρώς μπανάνας
κακόμοιρος κι αγράμματος
– είς θλιβερός Αυνάνας.

Κόμματα καί Παράδεισος
έχουν αντιστοιχία:
τόν φόβον καί τήν δύναμιν
καί πλαστική ευτυχία.

Ταύτα εισί τά όπλα των
κι εσύ ο κακομοίρης
ορίζεσαι πότε χανούμ
καί άλλοτε Εμίρης.

Τό μέγα, δέ, μυστήριον
ποιός θά εξιχνιάσει
ανάμεσα στό κέρδος μας
κι ανάμεσα στήν χάση.

Λιμοκοντόροι τού νερού
τού γλυκαλατισμένου
οχλαγωγούν, μάς τυραννούν
– άρχοντες πεπρωμένου.

Κι έρχεται ο Αρμαγεδδών
κι η πάσα Γης κοχλάζει
αφού ο κάθε μασκαράς
τάζει καί πάλι τάζει.

Τό Κόμμα είναι απόκομμα
μιάς νοσηράς λατρείας
είναι ο γάμος αδελφών
καί σύμβολο χηρείας.

Είναι τού όχλου προσφυγή
τής μάζας τό πορτρέτο
πέρσι, τού χρόνου, πάντοτε
ένα αχυρένιο βέτο.
Είναι ένας θίασος σκιών
μιά λαϊκή θολούρα
τών Μεγιστάνων θήραμα
καί τού Λαού χασούρα.

Εμπιστοσύνη μήν ζητάς
κι ας παίρνεις υποσχέσεις,
μπορείς Λαέ νά αγνοείς
κι ύστερα νά τούς χέσεις;

Τότε καί μόνον θά λυθεί
η δίκαιος οργή σου.
Αλλιώς η ευθύνη σου, Λαέ
θά ‘ναι μόνο δική σου.
…………………………………………………
………………………………………………..
Ξέρω ότι τό σημερινό ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ είναι το πλέον ανοργάνωτο
πού έχω γράψει. Αυτό συμβαίνει,
γιατί δέν ανήκω
σέ καμιά κομματική Οργάνωση
κι έτσι απο-οργανώθηκα.