Ολόκληρη σύνοδος των «27» της ΕΕ για να ξεγελάσουν τον κόσμο!

Το δίδαγμα που έβγαλαν δηλαδή από την «πολιτική σφαλιάρα» του «όχι» των γάλλων και των ολλανδών ψηφοφόρων προ διετίας ήταν όχι να μελετήσουν τις αιτίες της ευρωδυσφορίας των λαών και να λάβουν τα αντίστοιχα διορθωτικά μέτρα, αλλά… να μην ξαναρωτήσουν ποτέ τους λαούς!

Οι ηγέτες της ΕΕ έχουν παράδοση εκπληκτική στην εξεύρεση… διεστραμμένων όρων που κρύβουν την πραγματικότητα πίσω από λέξεις και έτσι δεν είχαν καμιά δυσκολία κι αυτήν τη φορά να βρουν ανάλογη λύση. Κρατάνε όλο το περιεχόμενο του Ευρωσυντάγματος και πάνω απ’ όλα διατηρούν όλα εκείνα τα στοιχεία για τα οποία το απέρριψε το εκλογικό σώμα της Γαλλίας και της Ολλανδίας (άκρατος νεοφιλελευθερισμός, στραγγαλισμός πολιτικών ελευθεριών, διεύρυνση χωρίς όρια κ.λπ.) και απλώς του… αλλάζουν το όνομα!

Σβήνουν τις λέξεις «συνταγματική συνθήκη» και το βαφτίζουν «μεταρρύθμιση των συνθηκών». Μετά από αυτό, δεν αποτελεί πια νέα συνθήκη αλλά τροποποίηση των παλιών, ισχυρίζονται με απερίγραπτη υποκρισία. Επειδή όμως είναι μεταρρύθμιση υφιστάμενων συνθηκών, οι οποίες ήδη ισχύουν, δεν απαιτείται έγκριση από τους λαούς, ισχυρίζονται! Αρκούν τα Κοινοβούλια, τα οποία είναι πάντα δεδομένα.

Πολιτικοί απατεώνες

Είναι προφανές πως εδώ έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς απατεώνες. Δεν βρέθηκε ούτε ένας να πει στους άλλους ηγέτες πως καθήκον τους είναι να αλλάξουν το περιεχόμενο του Ευρωσυντάγματος και στη συνέχεια να πείσουν τους λαούς για την ορθότητά του ώστε να κερδίσουν την πλειοψηφία με τους Ευρωπαίους πεισμένους. Πλήρης, προκλητική αδιαφορία περί αυτού. «Αφού κάποιοι λαοί είπαν “όχι”, δεν τους ξαναρωτάμε και ησυχάζουμε και ξενοιάζουμε οριστικά!» είναι η βαθύτατα αντιδημοκρατική νοοτροπία τους.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως τέτοια πολιτική που ακολουθούν και έτσι που έχουν καταντήσει την Ευρώπη, πώς να τολμήσουν να διεκδικήσουν τη συμφωνία των πολιτών; Είναι πολύ αποκαλυπτικά τα αποτελέσματα δημοσκόπησης των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου που δημοσιεύτηκαν αυτήν την εβδομάδα.

Οι ηγέτες των «27» έχουν αποφασίσει π.χ. ομόφωνα να κάνουν μέλος της ΕΕ την Τουρκία, όμως με την απόφαση αυτή διαφωνεί το 70% (!) των Γάλλων και των Γερμανών, το 50% των Ιταλών και πάει λέγοντας, ενώ υπέρ της τουρκικής ένταξης δεν είναι παρά το 20% και λιγότερο των Γάλλων και των Γερμανών, το 25% και κάτω των Άγγλων και των Ισπανών και μόλις το 30% των Ιταλών, που είναι η πιο φιλοτουρκική χώρα από αυτές που έγινε η δημοσκόπηση.

Έπειτα, στο πλαίσιο των παζαριών τους, ο Σαρκοζί προτείνει τον… Μπλερ για πρόεδρο της Ευρώπης! Τον Μπλερ, που ακόμη και οι εφημερίδες της Αγγλίας αποκαλούσαν «σκυλίτσα του Μπους»! Έναν άνθρωπο αφοσιωμένο ψυχή τε και σώματι στους Αμερικανούς, προερχόμενο από τη χώρα που συστηματικά υπονομεύει την Ευρώπη και την ενοποίησή της παίζοντας το παιγνίδι της Ουάσινγκτον, τον προτείνουν για πρόεδρο της Ευρώπης για μια πενταετία, όπως προβλέπει το ευτυχώς απορριφθέν Ευρωσύνταγμά τους! «Θα ήταν ο Τόνι Μπλερ καλός για πρόεδρος της Ευρώπης;» ρωτήθηκαν στη δημοσκόπηση 6.169 άτομα στην Αγγλία, τις ΗΠΑ (!), τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Όχι, απάντησε το… 75%! Αν αφαιρέσει κανείς τους Αγγλοαμερικάνους που αποτελούσαν και το ένα τρίτο των ερωτηθέντων, ούτε το 15% των Ευρωπαίων δεν θα ενέκρινε την επιλογή των ηγετών τους.

Οι λαοί θέλουν δημοψηφίσματα

Στην ίδια δημοσκόπηση, πάνω από το 70% των ερωτηθέντων Ευρωπαίων επιθυμεί η νέα, τροποποιημένη εκδοχή του Ευρωσυντάγματος να τεθεί οπωσδήποτε σε δημοψήφισμα. Ακόμη και στη Γερμανία και την Ιταλία, χώρες όπου οι κυβερνήσεις τους έσπευσαν να περάσουν το Ευρωσύνταγμα από τα Κοινοβούλια, το 70% του λαού απαιτεί να τεθεί σε δημοψήφισμα η νέα συνθήκη. Αντιλαμβάνεται κανείς πόση οργή, πόση αποξένωση των λαών από τους ηγέτες τους θα προκαλέσει η απόφασή τους να προχωρήσουν στην απάτη της μετονομασίας του Ευρωσυντάγματος για να μην επιτρέψουν στους πολίτες των χωρών τους να πουν με την ψήφο τους αν συμφωνούν ή όχι με τη νέα εκδοχή που ετοίμασαν οι ηγέτες τους.

Στην Αγγλία, για παράδειγμα, ο πρώην υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Ντένις Μακ Σέιν, προειδοποιεί ότι ακόμη και μέσα στη Βουλή «οι συντηρητικοί, οι φιλελεύθεροι και ήδη καμιά τριανταριά εργατικοί τάσσονται υπέρ του δημοψηφίσματος», ενώ δημοσκόπηση αποκάλυψε ότι το 41% των υποστηρικτών του Εργατικού Κόμματος θα ήταν «λιγότερο διατεθειμένοι» να ψηφίσουν υπέρ του Γκόρντον Μπράουν, του διαδόχου του Τόνι Μπλερ στην πρωθυπουργία την ερχόμενη εβδομάδα, αν αυτός αρνιόταν να διεξαγάγει δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα.

Παρ’ όλα αυτά βγαίνει ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Κομισιόν, στο ραδιόφωνο του BBC και δηλώνει: «Γιατί ο λαός που εξήγαγε τη δημοκρατία στον κόσμο δεν θα σεβόταν το Κοινοβούλιό του;». Το είπε αυτό ως επιχείρημα γιατί πρέπει να μη γίνει δημοψήφισμα στη Βρετανία (όπου θα έβγαινε σίγουρα συντριπτικό “όχι”) αλλά να αποφασίσει η Βουλή (όπου θα έβγαινε σίγουρα “ναι”)!

Υποκρισία και παζάρια

Αφού λοιπόν συμφώνησαν ομόφωνα οι ευρωπαίοι ηγέτες να αγνοήσουν το «όχι» των ψηφοφόρων στο Ευρωσύνταγμα, στη συνέχεια προσπαθούν κυνικά, ο καθένας απ’ αυτούς, να εκμεταλλευτούν την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος για να προωθήσει ο καθένας δικούς του στόχους.
Οι Γερμανοί, για παράδειγμα, αναγνωρίζουν δήθεν την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος, αλλά θέλουν να διατηρήσουν όλες τις ουσιώδεις προβλέψεις του και πάνω απ’ όλα την εξαιρετικά ευνοϊκή για τη Γερμανία κατανομή ψήφων στο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ που το Ευρωσύνταγμα προέβλεπε.

Οι Πολωνοί, αντιθέτως, οι οποίοι δεν είχαν βγάλει κουβέντα το προηγούμενο διάστημα, ισχυρίζονται τώρα ότι αφού απορρίφθηκε το Ευρωσύνταγμα, πρέπει να ισχύει η κατανομή ψήφων που ίσχυε με τη Συνθήκη της Νίκαιας, με την οποία είχαν δοθεί στην Πολωνία (με 38 εκατομμύρια κατοίκους, η οποία δεν ήταν καν μέλος της ΕΕ τότε που συμφωνήθηκε η Συνθήκη της Νίκαιας, τον Δεκέμβριο του 2000) 27 ψήφοι και μόλις 29 στη Γερμανία, με 82 εκατομμύρια κατοίκους! Οι Γερμανοί όμως, που στη Νίκαια έκαναν επίδειξη «κοινοτικής αλληλεγγύης» κάτω από το κράτος εκβιασμού του Ζακ Σιράκ, ο οποίος αρνιόταν να παραιτηθεί από την ισότητα ψήφου μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, με το Ευρωσύνταγμα πήραν διπλάσιες ψήφους από την Πολωνία, σε πλήρη αναλογία με την πληθυσμιακή διαφορά των δύο χωρών. Οπότε έχουν γίνει έξαλλοι με τους Πολωνούς τώρα και δεν θέλουν ούτε να τους βλέπουν στα μάτια τους.

Υπόδειγμα διαπραγμάτευσης

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως η Πολωνία είναι ο «Δούρειος Ίππος» της αμερικανικής πολιτικής στην Ευρώπη και πως οι δίδυμοι αδελφοί Κατσίνσκι που κυβερνούν τη χώρα -ο Λεχ είναι Πρόεδρος και ο Γιαροσλάβ πρωθυπουργός- είναι ακροδεξιοί με φασιστικές αντιλήψεις, οι οποίοι συνειδητά υπονομεύουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση για χάρη της κυβέρνησης Μπους.

Αξίζει όμως να παραδειγματιστεί κανείς από τη στάση τους ως προς την αποφασιστικότητα με την οποία διαπραγματεύονται για τα συμφέροντα της χώρας τους και την παντελή έλλειψη δουλοφροσύνης, με την οποία αντιμετωπίζουν την ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης, τη Γερμανία. Έχουν πραγματικό θράσος!

Είναι πολύ χαρακτηριστική μια συνέντευξη που έδωσε στο γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» ο πολωνός αρμόδιος για την πολωνογερμανική συνεργασία, άρα κατά τεκμήριο από τους πιο φιλογερμανούς Πολωνούς, ονόματι Μάριους Μουσίνσκι.

«Οι Γερμανοί πρέπει επιτέλους να συνηθίσουν στο ότι είμαστε μέλος με πλήρη δικαιώματα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας… Πρέπει να έχουμε και εμείς τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε το μέλλον της ΕΕ. Είμαστε και εμείς Ευρωπαίοι, όχι χειρότεροι από τους Γερμανούς. Τον τελευταίο καιρό ίσως να είμαστε μάλιστα και καλύτεροι, γιατί φαίνεται πως στη Γερμανία εμφανίζεται να αναπτύσσεται μια επιβράδυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», είπε ο πολωνός αξιωματικός έξω από τα δόντια και συνέχισε ακόμη πιο προκλητικά: «Μας έχετε απογοητεύσει. Πρέπει να μάθετε τώρα από το δικό μας παράδειγμα πώς κανείς είναι Ευρωπαίος! Δεν είστε πια τα υποδειγματικά παιδιά της Ευρώπης!».

Σίγουρα είναι πρόκληση ένας αμερικανόδουλος Πολωνός να μιλάει με τέτοιο θράσος και οι Γερμανοί δεν έχουν άδικο να θέλουν να τον… πνίξουν, αλλά με αυτά και με αυτά οι Πολωνοί έγιναν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος ολόκληρης της συνόδου και στο τέλος σίγουρα θα έχουν καταφέρει να αυξήσουν το πολιτικό βάρος της χώρας τους.

Εμείς γιατί εκχωρούμε εθνική κυριαρχία;

Οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, ακόμη και οι Πολωνοί προσπαθούν σε αυτήν τη διαπραγμάτευση, κάνοντας πραγματικά «γύφτικα παζάρια», να πετύχουν ό,τι μπορούν περισσότερο για τη χώρα τους. Η Ελλάδα όμως δεν διεκδικεί τίποτα, δηλώνει έτοιμη να συμφωνήσει με ο,τιδήποτε αποφασίσουν οι άλλοι. Παράδοξη τακτική, αλλά δυστυχώς πολύ συνηθισμένη.

Ακόμη χειρότερα, η ελληνική κυβέρνηση, είτε αυτή ήταν του Σημίτη είτε του Καραμανλή, δεν φέρνει ποτέ αντιρρήσεις σε κανένα θέμα που αφορά μεταβίβαση εθνικής κυριαρχίας από την Αθήνα στις Βρυξέλλες.

Αυτό όμως είναι πολύ επικίνδυνο για μια χώρα που αντιμετωπίζει τόσα πολλά προβλήματα και μάλιστα εθνικά, σαν την Ελλάδα. Εμάς δεν μας συμφέρει καθόλου ο περιορισμός του βέτο και η γενίκευση της λήψης αποφάσεων με πλειοψηφία.

Οι μεγάλες χώρες προωθούν αυτήν τη διαδικασία γιατί αρκούν τρεις μόνο μεγάλες χώρες από τις 27 για να μπλοκάρουν οποιαδήποτε απόφαση δεν τους αρέσει, έστω και αν την υποστηρίζουν οι υπόλοιπες 24. Αντιθέτως, αν οι 5 μεγαλύτερες χώρες συμφωνούν σε κάτι, πρέπει να διαφωνούν και οι… 22 υπόλοιπες μαζί για να μπλοκάρουν την απόφαση! Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο φυσικά.

Δεν είναι παιγνίδι «ευρωφροσύνης» η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Μπορεί να μας στοιχίσει πολύ, πάρα πολύ ακριβά ακόμη και σε ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας ή και εδαφικής ακεραιότητας με την ευρεία έννοια του όρου, με όλες τις τουρκικές βλέψεις στο Αιγαίο, στη Θράκη ή στην Κύπρο. Καλύτερα να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο και να πάψουμε τα… «ευρω-κουβαρνταλίκια»!