Περί ΚΚΕ

Το κομμουνιστικό κόμμα σταθερά και συστηματικά συντηρεί το μέτωπο κατά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, ενώ εσχάτως έστρεψε τα πυρά του και κατά του ΛΑΟΣ. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεωρεί «ακατανόητη» τη στάση του ΚΚΕ, ενώ ομοίως «ακατανόητη», για διαφορετικούς λόγους, τη θεωρεί και η ηγεσία του ΣΥΝ. Ειδικά στην περίπτωση του ΣΥΝ η στάση του ΚΚΕ εκτός από συγκυριακά ακατανόητη είναι και στρατηγικά ακατανόητη (για κάθε αντικειμενικό πολιτικό αναλυτή).

• Θα περίμενε κανείς οι σχέσεις ΚΚΕ – ΣΥΝ να έχουν βελτιωθεί ραγδαίως, μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΣΥΝ από τον Αλέκο Αλαβάνο, όχι επειδή ο κ. Αλαβάνος προέρχεται από τις τάξεις του ΚΚΕ, αλλά επειδή ρυμούλκησε τον ΣΥΝ σε θέσεις «φιλο-ΚΚΕ» σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στο πεδίο που αφορά την «αντιμετώπιση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όντως φαίνεται παράδοξο να αγνοεί η στρατηγική συμμαχιών του ΚΚΕ τις δυνατότητες που ανοίγονται για την αύξηση της εκλογικής και πολιτικής εμβέλειας του ριζοσπαστικού αριστερού κινήματος από μια συνεργασία ΚΚΕ – ΣΥΝ. Η μοναδική λογική εξήγηση για τη στάση του ΚΚΕ έναντι του ΣΥΝ πρέπει να αναζητηθεί στο «σύνδρομο της ιδεολογικής καθαρότητος» που φαίνεται να διαπνέει το ΚΚΕ, μετά τις περιπέτειες που πέρασε όταν συνέπραξε στο σχήμα του ενιαίου ΣΥΝ, με την Ανανεωτική Αριστερά του Λεωνίδα Κύρκου. Προφανώς το ΚΚΕ δεν θέλει να «μολυνθεί» από αιρετικές απόψεις «συμμάχων» και προτιμά την απομόνωση ή τις συμμαχίες που ελέγχει πλήρως.

• Πιο κατανοητή είναι η στάση του ΚΚΕ έναντι του ΠΑΣΟΚ. Καιρό τώρα ο Περισσός θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ λειτουργεί ως ανάχωμα στο να διοχετευθεί ο ριζοσπαστισμός των λαϊκών δυνάμεων στη δική του δεξαμενή. Έτσι για το ΚΚΕ ο «εχθρός» δεν είναι η ΝΔ, ως πολιτικός εκφραστής της αστικής τάξης, αλλά το ΠΑΣΟΚ που «μπερδεύει» και «αποπροσανατολίζει» τον λαϊκό παράγοντα. Γι’ αυτό και ο Περισσός ανακάλυψε το βολικό «εύρημα» του «δικομματισμού», καθότι μέσω του «δικομματισμού» νομιμοποιείται να στρέφει τα πυρά του κατά του ΠΑΣΟΚ, έστω κι αν αυτό δεν βρίσκεται στην εξουσία. Το «εύρημα» του «δικομματισμού» είναι τόσο βολικό που το υιοθέτησε και ο ΣΥΝ, οπότε μεγιστοποιείται η αντίφαση της «έχθρας» ΚΚΕ – ΣΥΝ, αφού τα δύο κόμματα και σε πολιτικό και σε τακτικό επίπεδο συμπλέουν. ΅