Επικαιρότητα
1 Συναντήθηκαν για να επισημοποιήσουν τις διαφωνίες τους. Στο θελκτικό ρωσικό θέρετρο Σαμάρα στον Βόλγα συναντήθηκαν η προεδρεύουσα της ΕΕ για το εξάμηνο αυτό γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και ο επικεφαλής της Κομισιόν Μπαρόζο με τον ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, συνεχίζοντας την παράδοση των διασκέψεων ΕΕ – Ρωσίας. Οι ηγέτες των δύο διασκεπτομένων μερών διαπίστωσαν ότι υπάρχουν σοβαρές διαφορές στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα διεθνή προβλήματα η «υπάκουη» στις ΗΠΑ Ευρωπαϊκή Ένωση και η φιλόδοξη Ρωσία. Και η βάση των διαφορών τους βρίσκεται ακριβώς στις διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες των ηγετών τους. Η ηγεσία της ΕΕ διακατέχεται από τις αρχές της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, λατρεύει την παγκοσμιοποίηση και δέχεται την κηδεμονία των ΗΠΑ αδιαμαρτύρητα και χωρίς καμιά επιφύλαξη. Η φιλόδοξη Ρωσία του Πούτιν βρίσκεται μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση, καθορίζει μόνη της την αναπτυξιακή της πορεία, με όραμα να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, αμφισβητεί τη διαπλανητική εξουσία του εκάστοτε Προέδρου των ΗΠΑ και προσπαθεί να καταστεί το αντίπαλο δέος για την αμερικανική υπερδύναμη. Αυτές οι διαφορετικές αντιλήψεις δημιουργούν αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας. Πώς είναι δυνατόν να δουν μέσα από το ίδιο πρίσμα ο Πρόεδρος Πούτιν και ο Μπαρόζο το πρόβλημα του μελλοντικού καθεστώτος του Κοσόβου ή αυτό της (τάχα αμυντικής) πυραυλικής ασπίδας των ΗΠΑ στην Ευρώπη; Είναι δυνατόν να προέλθει ποτέ προσέγγιση απόψεων στα καυτά αυτά θέματα; Έτσι ήταν πολύ εύκολο να βρεθούν σημεία τριβής και διαφωνίας στη διάσκεψη ΕΕ – Ρωσίας και να οδηγηθεί αυτή σε αποτυχία, την οποία δεν προσπάθησαν να κρύψουν ούτε ο ρώσος Πρόεδρος ούτε η ηγεσία της ΕΕ. Και με πρόσχημα τα προβλήματα της Ρωσίας με την Πολωνία και την Εσθονία η 19η διάσκεψη κατέληξε σε ναυάγιο. Προς μεγάλη φυσικά ικανοποίηση της ηγεσίας των ΗΠΑ, η οποία τρομοκρατείται με την ιδέα και μόνο ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί στο μέλλον μια ΕΕ με συμμετοχή και της Ρωσίας. Μια ΕΕ με τη Ρωσία να κατέχει δεσπόζουσα θέση θα σημάνει τον ενταφιασμό όλων των φιλοδοξιών των ΗΠΑ για παγκόσμια κυριαρχία. Η ενιαία Ευρώπη θα έχει ενεργειακή και οικονομική δύναμη ισχυρότερη από τις ΗΠΑ και την Κίνα και πολιτική και στρατιωτική αυτάρκεια. Θα είναι η πρώτη παγκόσμια δύναμη με δεσπόζουσα θέση σε όλους τους τομείς και θα χειρίζεται τα προβλήματα με γνώμονα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Ενωμένης Ευρώπης. Μια τέτοια Ευρώπη με παγκόσμια ακτινοβολία οραματίζονται οι λαοί της. Όμως δεν υπάρχουν ευρωπαίοι ηγέτες. Όλοι τους είναι υπηρέτες της ηγεσίας των ΗΠΑ και καταδικάζουν σε παράλυση την Ευρώπη!
2 Εκλογές λοιπόν στις 22 Ιουλίου στη… δημοκρατική Τουρκία. Με τη δημοκρατία να βρίσκεται κάτω από τη «δαμόκλειο σπάθη» των στρατηγών. «Η δημοκρατία στο απόσπασμα», όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός Ερντογάν προσπάθησε να περάσει μερικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, όμως αυτές οδεύουν προς τις τουρκικές καλένδες, μετά την άσκηση βέτο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Σεζέρ, που ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις επιλογές του στρατιωτικού κατεστημένου. Οι μεταρρυθμίσεις Ερντογάν αποσκοπούσαν στο να φέρουν την Τουρκία πλησιέστερα στη δημοκρατία και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις των κρατών μελών για το ψευδεπίγραφο δημοκρατικό καθεστώς της, διατηρώντας έτσι ζωντανή την ευρωπαϊκή προοπτική της γειτονικής μας χώρας. Για να καταλάβετε πόσο δημοκρατικός είναι ο ισχύων εκλογικός νόμος θα σας θυμίσουμε μόνο ότι για να εκλέξει ένα κόμμα βουλευτές πρέπει να συγκεντρώσει το 10% και άνω του συνόλου των ψήφων της επικράτειας! Και οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι απαγορεύεται να κατέλθουν με δικό τους ψηφοδέλτιο και πρέπει να ενταχθούν στο κοινό ψηφοδέλτιο όλων των κομμάτων! Οι διατάξεις αυτές είχαν (και έχουν) στόχο το Κουρδικό Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, του οποίου τον αποκλεισμό από τη Βουλή επιδιώκουν και οι δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις. Και οι κεμαλιστές με τους στρατιωτικούς και οι ισλαμιστές του Ερντογάν με τους ευρωπαϊστές. Εδώ οι δύο αυτές παρατάξεις ενώνονται. Το κουρδικό πρόβλημα τούς ενώνει. Και για τον λόγο αυτόν ο Ερντογάν φαίνεται να συμφωνεί με το ενδεχόμενο μιας τουρκικής στρατιωτικής επέμβασης στο βόρειο Ιράκ, για να χτυπηθούν τάχα οι κούρδοι αντάρτες, αλλά στην ουσία στόχος είναι η ματαίωση της ίδρυσης ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Ε, κι αν πάρουν οι Τούρκοι και μερικά πετρέλαια από το Κιρκούκ ευπρόσδεκτα θα είναι, αφού το επέτρεψε ο Αλλάχ! Η Τουρκία στρίμωξε τον Μπους και στο θέμα της ένταξής της στην ΕΕ και στο πρόβλημα της στρατιωτικής εισβολής στο βόρειο Ιράκ. Ειδικά στο θέμα της ένταξης έχει στριμωχθεί και ολόκληρο το φιλοαμερικανικό λόμπι της ΕΕ και ειδικότερα οι δικοί μας προξενητάδες της ένταξης, Σημίτης και Καραμανλής. Τόσο που ο Καραμανλής από την Αυστραλία αισθάνθηκε την ανάγκη να απευθύνει παραινέσεις προς την τουρκική ηγεσία να σεβαστεί τις ευρωπαϊκές αξίες. Αφελείς βέβαια οι παραινέσεις αυτές, που προδίδουν όμως την απογοήτευση των προξενητάδων! Τους χαίρομαι τους ηγέτες της Τουρκίας. Ξέρουν να παίζουν και να κερδίζουν. Να δούμε όμως πού και σε βάρος ποιων θα ξεσπάσει το στρίμωγμα των Αμερικανών.