Ανάγκη για μια αξιόπιστη μεταναστευτική πολιτική
Στο μεταξύ τα ευρωπαϊκά και διεθνή δεδομένα μεταβάλλονται συνεχώς. Ήδη η Κομισιόν έχει προσανατολισθεί σε μετανάστευση εξειδικευμένης και περιστασιακής εργασίας, ενώ η Γαλλία από καιρό εφαρμόζει την «επιλεκτική μετανάστευση» με στόχο μετανάστες με επιθυμητές δεξιότητες και γνώσεις και κυρίως για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυστηρότερος έως πολύ σκληρός τώρα ο Σαρκοζί ετοίμασε νομοσχέδιο με δρακόντειες προβλέψεις, ορισμένες από τις οποίες απέχουν πολύ από την ανθρωπιά.
Η πολυπολιτισμικότητα υπήρξε του συρμού τα τελευταία 35 χρόνια. Ξεκινώντας από τον Καναδά στα 1974 πέρασε στην Ευρώπη και γενικεύτηκε στις δυτικές χώρες. Ο νομπελίστας Αμάρτυα Σεν δεν μιλά ήδη για το «τέλος της χρυσής εποχής της πολυπολιτισμικότητας».
Για τα δισεκατομμύρια των δυστυχισμένων του γ΄ και δ΄ κόσμου (1,1 δισ. ζουν με 1 δολάριο τη μέρα) η διεθνής Κοινότητα οφείλει να επιδείξει ανθρωπιά και γενναιοδωρία. Οι υποψήφιοι μετανάστες πρέπει να μπορούν στις ίδιες τους τις χώρες να λύσουν το πρόβλημα της επιβίωσής του. Αν η διεθνής Κοινότητα, δηλαδή οι ισχυροί της γης, το θελήσουν θα το μπορέσουν. Δεν το θέλουν.
Στην Ελλάδα είναι προφανής η ανάγκη χάραξης ενός πλαισίου μεταναστευτικής πολιτικής, η οποία παράλληλα με την προστασία των συνόρων πρέπει να προβλέπει πόσους και ποιας ειδικότητας μετανάστες χρειάζεται και αν χρειάζεται η χώρα.
Ορισμένες βασικές αρχές μιας εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής είναι οι ακόλουθες:
Η μεταναστευτική πολιτική προϋποθέτει την ύπαρξη αυστηρών κανονισμών καταμέτρησης των μεταναστών, τακτική δημογραφική, οικονομική και εθνολογική τους καταγραφή ανά 5ετία. Πρέπει να γνωρίζουμε τόσο τα ποσοτικά όσο και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των διαφόρων μεταναστευτικών ομάδων, έτσι ώστε να μεγιστοποιήσουμε τα αμοιβαία μας οφέλη (οικονομική ευημερία) και να προστατευτούμε από τους αμοιβαίους κινδύνους (ξενοφοβία, γκετοποίηση, εγκληματικότητα).
Στο πλαίσιο της θέσπισης ποιοτικών χαρακτηριστικών πρέπει να υπάρξει σαφής διαχωρισμός της πολιτικής ασύλου έναντι των λαθρομεταναστών, η προσαγωγή των οποίων στη χώρα προέλευσής ή διαμετακόμισής τους πρέπει να είναι αυτοματοποιημένη (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) και από την πολιτική της νόμιμης μετανάστευσης που πρέπει να γίνεται στη βάση όχι της μαζικής εκμετάλλευσης της φθηνής και συχνά μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας από την οποία ζημιώνονται τόσο το κράτος όσο και ο μετανάστης, αλλά στη βάση ποιοτικών ποσοστώσεων σε μετανάστες υψηλού εργατικού και επιστημονικού δυναμικού κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό δεν είναι ούτε ρατσιστικό ούτε εξυπηρετεί μόνο τους κανόνες της αγοράς. Ακολουθεί τα πλέον προχωρημένα και επιτυχημένα διεθνή πρότυπα μεταναστευτικής πολιτικής.
Η μετά την 11η Σεπτεμβρίου υπερτρομοκρατία δεν μπορεί ούτε να μας αφήνει αδιάφορους ούτε να περιορίζει τα περιθώρια δράσης μας στη διεθνή σκηνή. Κίνδυνοι εξτρεμισμού ή ριζοσπαστικοποίησης συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων μεταξύ του ευρύτερου μεταναστευτικού ρεύματος υπάρχουν, ιδίως όταν η μεγαλύτερη μάζα τους προέρχεται από όμορες χώρες. Τα κριτήρια αντιμετώπισης αυτών των πληθυσμών πρέπει να είναι εφεξής πρωτίστως εθνικά και πολιτικά, όχι απλώς και μόνο οικονομικά.
Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί στο ζήτημα της απόδοσης πολιτικών δικαιωμάτων για τους εκτός ΕΕ μετανάστες που διαβιούν ή σκοπεύουν να παραμείνουν μόνιμα στην Ελλάδα. Η δυνατότητα πολιτικής εκπροσώπησής τους, ιδίως για τους εθνοτικά όμορους πληθυσμούς, προϋποθέτει την επιτυχημένη ενσωμάτωσή τους στο κοινωνικό, οικονομικό και εκπαιδευτικό μέσο όρο της χώρας μας.
Προσοχή και στα εξής σημεία:
Όχι δικαίωμα ψήφου σε όσους δεν έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις και δεν έχουν ολοκληρώσει εδώ τουλάχιστον το υποχρεωτικό για όλους ελληνικό Λύκειο.
Όχι αυτόματη απόδοση της ελληνικής υπηκοότητας στα παιδιά των μεταναστών.
Όχι απόδοση εκλογικού δικαιώματος σε μετανάστες πρώτης γενιάς που δεν έχουν ενσωματωθεί επιτυχώς στον ελλαδικό κοινωνικό ιστό για περισσότερο από είκοσι έτη.