Ψυχροπολεμικές «κλαγγές»…

Την περίοδο αυτή η Ευρώπη είναι προφανές ότι διαδραματίζει τον ρόλο ενός «εργαλείου» το οποίο χρησιμοποιεί ο Μπους για να πιέσει τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν πρωταρχικά να περιορίσουν την εμβέλεια των σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ρωσίας. Η ανάδειξη της Ρωσίας σε ενεργειακό τροφοδότη της ΕΕ προκαλεί την αντίδραση των ΗΠΑ. Αλλά και ο διευρυνόμενος παρεμβατικός ρόλος της Ρωσίας σε ζωτικά προβλήματα όπως αυτά της Μέσης Ανατολής και του Ιράν, διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο διεθνών συσχετισμών, καθόλου αρεστό στους φορείς της «μονοκρατορίας» των ΗΠΑ. Η εγκατάσταση πυραύλων «αμυντικού» χαρακτήρα στα σύνορα της ΕΕ με τη Ρωσία αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός, κυρίως από την πολιτική του πλευρά και δευτερευόντως -για την ώρα τουλάχιστον- από την στρατιωτική του. Γιατί με τον τρόπο αυτό η Ρωσία καταδεικνύεται ως αντίπαλος της Δύσης, οπότε σύμφωνα με τη «λογική» αυτή, οι σχέσεις της Ρωσίας με τις ΗΠΑ και την ΕΕ θα πρέπει να επαναπροσδιορισθούν σε ένα νέο πλαίσιο συσχετισμών δύναμης. Σ’ αυτό το πλαίσιο οι ΗΠΑ διατηρούν -αυτονόητα- την απόλυτη ισχύ, αφού οι ευρωπαίοι ηγέτες σύρονται κυριολεκτικά από τον Τζ. Μπους σε μια στρατηγική αντίθετη προς τα οικονομικά και τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ευρώπης.

Άλλωστε την ίδια στάση τηρεί ο κ. Μπους στο πρόβλημα του περιβάλλοντος. Όπου επιχειρεί να καταργήσει τους διεθνείς οργανισμούς, να αποφύγει οποιεσδήποτε δεσμεύσεις και να μετατρέψει τη συλλογική ευθύνη για την αντιμετώπιση του προβλήματος σε υπόθεση διακανονισμού μεταξύ των ισχυρών, ώστε να έχει και πάλι το «πάνω χέρι»…

Κατά τα άλλα, παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας σε ηγέτες και λαούς… παραπέμποντας στον «δικτάτορα» του Τσάρλι Τσάπλιν…

ΟΦΙΣ