Σάλος με το κρυφό σχέδιο ακυβερνησίας

Όπως αποκαλύψαμε ακόμα, κεντρικό κλειδί σε αυτό το παιχνίδι των «νταβατζήδων» αναδεικνύεται απ’ τα πράγματα ο Γ. Καρατζαφέρης και το κόμμα του, ο ΛΑΟΣ. Και τούτο επειδή η αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, το εύρος της, θα κριθεί όχι απ’ τη διαφορά του με το δεύτερο, αλλά απ’ το αν η επόμενη Βουλή που θα προκύψει θα είναι ή όχι πεντακομματική. Και επειδή, σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία και τα δεδομένα που έχουμε έως σήμερα, πρώτο κόμμα αναμένεται να είναι η ΝΔ, ο ρόλος του Γ. Καρατζαφέρη και του κόμματός του αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο καθοριστικός, αφού με την ενίσχυσή του αποδυναμώνεται η ΝΔ. Άλλωστε απ’ το κυβερνών κόμμα κατά τεκμήριο «κλέβει» ψήφους ο ΛΑΟΣ.
Οπότε η ενίσχυση Καρατζαφέρη και ΛΑΟΣ συνιστά sine qua non προϋπόθεση υλοποίησης των σχεδίων των «νταβατζήδων».
Μέχρι πού φτάνουν αυτά τα σχέδια; Ακόμα και… μέχρι τη συγκρότηση εν Ελλάδι του αλα Γερμανία «μεγάλου συνασπισμού», δηλαδή συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά, επαναλαμβάνουμε, υπό την προϋπόθεσιν μη επίτευξης αυτοδυναμίας.
Και όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτές οι μεθοδεύσεις, στήριξης και προβολής ΛΑΟΣ – Καρατζαφέρη απ’ τα ελεγχόμενα απ’ τους «νταβατζήδες» ΜΜΕ και τους δημοσιογραφικούς τους ιμάντες συνεχίζονται. Και θα συνεχίζονται όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Με αμείωτη, μάλλον αυξανόμενη, ένταση. Ακόμα και καθ’ υπέρβασιν ή ακόμα και με καταπάτηση κάθε έννοιας δεοντολογίας. Δίχως προσχήματα καν δηλαδή, αφού είναι ζήτημα επιβίωσης για το ευρύτερο σύστημα της διαφθοράς-διαπλοκής η αποδυνάμωση και απαξίωση της πολιτικής εξουσίας.
Έτσι ξεκίνησε μια μεγάλης έκτασης προπαγανδιστική πλημμυρίδα στήριξης του Γ. Καρατζαφέρη απ’ τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ. Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων σε ιδιωτικό κανάλι, δεν υπάρχει εκπομπή, δεν υπάρχει συζήτηση δίχως την παρουσία ή του Καρατζαφέρη ή άλλου εκπροσώπου του ΛΑΟΣ, συνήθως του Α. Γεωργιάδη. Και στο επιχείρημα που μπορεί να κατατεθεί ότι ο ΛΑΟΣ εκπροσωπείται στο ευρωκοινοβούλιο, αρκεί να σκεφτούμε ότι στα περισσότερα πάνελ δεν καλούνται εκπρόσωποι του ΚΚΕ! Αρκεί επίσης να υπενθυμίσουμε ότι τα ίδια διαπλεκόμενα ΜΜΕ, οι ίδιοι διαπλεκόμενοι δημοσιογράφοι, όταν το ΔΗΚΚΙ του Δημ. Τσοβόλα εκπροσωπούνταν και στη Βουλή και στην ευρωβουλή, το είχαν προκλητικά και φασιστικά αποκλείσει, ακριβώς επειδή η παρουσία του τότε στρεφόταν αντικειμενικά κατά του (τότε) εκλεκτού τους, του Κ. Σημίτη!
Οι υγιείς αντιδράσεις
Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η αποκάλυψη του «Π», η πλήρης επιβεβαίωσή της, προκάλεσε και έντονη πολιτική αντιπαράθεση. Καθώς και υγιείς αντιδράσεις, από λίγα ΜΜΕ και απ’ το ΚΚΕ, εσχάτως δε και απ’ τον ΣΥΝ.
Το ΠΑΣΟΚ αντικειμενικά αβαντάρει, είτε δια της εύγλωττης σιωπής είτε παρασκηνιακά την όλη στήριξη Καρατζαφέρη, για ευνόητους λόγους. Και πέραν αυτού ξεκίνησε μια ολόκληρη εκστρατεία οξύτατης αντιπαράθεσης με το ΚΚΕ, επειδή ο Περισσός είχε το θάρρος να καταγγείλει τις μεθοδεύσεις του συστήματος των «νταβατζήδων».
Την ίδια οδό, οξύτατων κατά ΚΚΕ επιθέσεων καθώς και «θαψίματος» των θέσεων του κόμματος, έχουν ακολουθήσει και ορισμένα ΜΜΕ των «νταβατζήδων» καθώς και πολύ συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι…
Η… κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ…
Αλλά άλλη μια, από έτερη οπτική, επιβεβαίωση του αποκαλυπτικού μας ρεπορτάζ είχαμε την περασμένη Κυριακή, κατά σύμπτωση την ημέρα των αποκαλύψεών μας, απ’ τον διευθυντή της «Καθημερινής» Αλ. Παπαχελά. Τουλάχιστον στο σκέλος τους που αφορά την επιχείρηση άλωσης και ελέγχου του πολιτικού σκηνικού και των μετεκλογικών εξελίξεων μέσω συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ λόγω μη επίτευξης αυτοδυναμίας.
Υπό τον τίτλο «Αναζητείται μια νέα μεταρρυθμιστική συμμαχία» ο Αλ. Παπαχελάς είναι και εύγλωττος όσο και γλαφυρός, όταν καταλήγει ως εξής στο ενδιαφέρον άρθρο του:
• «Μερικές φορές θέλεις να ονειρευτείς ένα τραπέζι υπουργικού συμβουλίου, γύρω απ’ το οποίο θα κάθονταν απέναντι απ’ τον Αλογοσκούφη, τη Γιαννάκου, τον Φώλια κ.ά. άνθρωποι όπως ο Χρυσοχοΐδης, η Διαμαντοπούλου ή ο Φλωρίδης. Και αυτό γιατί ξέρεις πως μεταξύ τους έχουν πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία και απόψεις από όσα έχει ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο ή η Ντόρα με τον Σιούφα. Η νέα μεγάλη διαχωριστική γραμμή τοποθετεί τους πολιτικούς μας σε ομάδες ανάλογα με το αν στηρίζουν γενναίες μεταρρυθμίσεις ή όχι».