ΟΜΟΛΟΓΑ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ «ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ»
Το αργό μακρινό αρμένισμα του πρωθυπουργού στην Αυστραλία δεν βοήθησε πολύ το ΠΑΣΟΚ στην ανασύνταξη των δυνάμεών του και συγκεκριμενοποίηση των προτάσεών του στην κοινωνία. Φαίνεται ότι η χαλαρότητα του ενός κόμματος, η ροπή αδρανείας, παρασύρει και το άλλο στο ίδιο κλίμα με αποτέλεσμα να μη συμβαίνει τίποτα, ενώ δεν έχουμε μπει ακόμα στην περίοδο του θέρους, περίοδο που σηματοδοτείται από το κλείσιμο των σχολείων, στις 15 Ιουνίου. Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ παραμένει η μη γνωστοποίηση των σαφών και κατανοητών θέσεών του για την Υγεία, την Παιδεία, το Ασφαλιστικό, την Κοινωνική Πολιτική. Και τώρα πια δεν πρόκειται για περίοδο κοντινή στις εκλογές που έγιναν, αλλά για περίοδο κοντινή στις εκλογές που έρχονται, οι οποίες θα γίνουν το αργότερο (εκ του Συντάγματος) τον Μάρτιο του 2008, σε εννιά μήνες δηλαδή, και το νωρίτερο όποτε αποφασίσει ο πρωθυπουργός. Δεν απέχουμε πέντε – έξι μήνες, ή έναν χρόνο από τις εκλογές του Μαρτίου 2004, αλλά μόλις λίγους μήνες από τις επόμενες εκλογές, έτσι η δικαιολογία «δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα, έχουμε χρόνο» δεν υφίσταται. Σε περίπτωση που οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν διαμορφωθεί και δεν έχουν γίνει γνωστές, θα παρατηρούσε κανείς ότι δεν πρέπει να αργήσει άλλο η γνωστοποίησή τους. Αν όμως δεν είναι καν έτοιμες τότε υπάρχει θεμελιακό πρόβλημα που έχει να κάνει με τη λειτουργία των «δεξαμενών σκέψης» του ΠΑΣΟΚ, της Επιτροπής Προγράμματος και της εσωτερικής αποτελεσματικότητας. Είναι βέβαιο ότι ο κόσμος εκεί έξω, οι πολίτες, το εκλογικό σώμα, «πιάνουν» στον αέρα αυτό το κλίμα και δεν νιώθουν καμιά σιγουριά. Κι όταν δεν νιώθουν σιγουριά, πάνε σχετικά εύκολα σε αυτόν που δεν τους πολυενθουσιάζει αλλά προσφέρει το μίνιμουμ ασφάλειας στην καθημερινότητά τους, παρά σε εκείνον που ναι μεν (μπορεί να) είναι πιο συμπαθής αλλά φαίνεται αναποτελεσματικός, ενώ βαρύνεται συγχρόνως και με το περιεχόμενο της διακυβέρνησης της περιόδου 2000-2004. Περίοδος για την οποία το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πει κουβέντα, δεν έχει αναλύσει, δεν έχει εξηγήσει τις επιλογές του και φυσικά δεν μπορεί αυτομάτως να αποκαταστήσει την τρωθείσα σχέση του με την εκλογική του βάση, με ομάδες πληθυσμού που επλήγησαν τότε ανεπανόρθωτα από τη φιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη και αναζήτησαν (με πόνο και λύπη ίσως) στέγη αλλού. Πρόσκαιρη πιθανώς εκλογική στέγη, αφού δεν «παντρεύτηκαν» το σπίτι που ψήφισαν, αλλά για να φύγουν από αυτό και να επιστρέψουν στο «δικό τους» κάτι άλλο πρέπει να τους πει αυτό το έως το 2004 δικό τους.
Η Νέα Δημοκρατία τον τελευταίο καιρό προσφέρει πολλές ευκαιρίες ανάκαμψης στο ΠΑΣΟΚ. Μπορεί η υπόθεση των ομολόγων να μην είναι τόσο μεγάλος, ικανός και αυτοδύναμος λόγος κατάρρευσής της, αλλά λειτουργεί αθροιστικά με τη μέτρια προς κακή συνολικά εικόνα της. Ευφυώς σκεπτόμενος και λειτουργών ο Κ. Καραμανλής δεν προχωρεί σε καμιά κίνηση που θα σήμαινε αποδοχή των πιέσεων (ανασχηματισμός, τιμωρία κάποιων «κακών» κ.λπ.), αλλά αφήνει όσα μπορεί να εκτονωθούν από μόνα τους μέσα στη ζέστη του επερχομένου θέρους. Παίρνει το παιχνίδι πάνω του (άλλωστε αυτό έκανε και στις εκλογές του 2004, όπου κανείς δεν ψήφισε ΝΔ εμπνεόμενος από τα οράματα και το στυλ του ενός ή του άλλου στελέχους) με κίνδυνο να χρεωθεί και ο ίδιος σημαντικό μέρος της κακής εικόνας, αλλά ξέρει ότι δεν γίνεται αλλιώς. Αν το αφήσει είναι πολύ πιθανό η ΝΔ να χάσει τις εκλογές ακόμα κι από ένα ανοργάνωτο, άχρωμο και άγευστο ΠΑΣΟΚ. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι αποτελεί το κύριο (αν όχι το μοναδικό) αποτελεσματικό όπλο της ΝΔ, όπως γνωρίζει και ότι η εκλογική αναμέτρηση παρότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει θαμπό και δεν λάμπει, θα είναι δύσκολη. Και πάντως όχι περίπατος. ΄Ετσι, δεν θα πρέπει να αναμένει κανείς (και κυρίως ο Γιώργος Παπανδρέου) κινήσεις αλαζονείας από τον Κ. Καραμανλή, τέτοιες που να επιδεικνύουν σιγουριά για τη νίκη. Άλλο πράγμα είναι να εκπέμπει κανείς σιγουριά γι’ αυτά που λέει και τις ιδέες του και άλλο για το αποτέλεσμα μιας εκλογικής μάχης. Όπως επίσης είναι βέβαιο ότι ο Γ. Α. Παπανδρέου δεν θα πρέπει να στηριχθεί και να κάνει σημαία την υπόθεση των ομολόγων, διότι όλη αυτή η ιστορία λειτουργεί ως συμψηφισμός «σε όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ», μια και το εκλογικό σώμα έχει εκπαιδευτεί να αντιμετωπίζει αυτά τα φαινόμενα μ’ αυτό το σκεπτικό. Εδώ είναι που έχει εφαρμογή το «έλα μωρέ όλοι τα κάνουν αυτά», αν όχι το «όλοι ίδιοι είναι».
Καλά είναι τα ομόλογα (δομημένα ή όχι…) αλλά χρειάζεται και κάτι περισσότερο…