Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΝΥΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΗΣ;

Εκτρέπεται. Αυτοξεσκεπάζεται. Γιατί, αν είχε επίγνωση της θέσης και του ρόλου που του είχε αναθέσει μια εκλεγμένη κυβέρνηση:

Θα ήλεγχε την προσωπική του κρίση.

Θα κοντρολάριζε θυμούς, εγωισμούς, μεγαλομανίες.

Θα ισορροπούσε στη λογική του υφισταμένου και δεν θα εξέθετε τον προϊστάμενό του υπουργό, την κυβέρνηση και τελικά τον πρωθυπουργό της χώρας.

Δεν ισορρόπησε. Κατρακύλησε σε ακρότητες.

Πρώτη ακρότητα: Συμπεριφέρεται σαν να πάσχει από μανία καταδίωξης. Έφτιαξε τόμο τα δημοσιεύματα του «Π», τα ταξινόμησε, τα χαρακτήρισε συκοφαντίες. Τα ποινικοποίησε. Τα αποτίμησε. Τα κοστολόγησε: 1 δισ. δρχ! Προφανώς, τόση θεωρεί ότι είναι η τιμή της υπόληψής του… Πού είναι η έκπληξη; Οι πάντες ξέρουν ότι όποτε θίγονται η τιμή και η υπόληψη κάποιου η νόμιμη αντίδραση είναι μία και μόνη: Ακαριαία μήνυση.

Καταδιώκει (αν έχει δίκιο) την πρώτη φορά που εκδηλώθηκε η τέλεση του αδικήματος. Στην περίπτωση του διορισμένου αξιωματούχου, η δήθεν προσβολή της τιμής του διαπράχθηκε κατά συρροήν και κατ’ επανάληψιν όπως ισχυρίζεται, και ευαισθητοποιήθηκε πολύ καθυστερημένα.

Εκ των υστέρων. Ευθιξία με εκπτώσεις…

Δεύτερη ακρότητα: Στήνει στο τοίχο με συνοπτικές διαδικασίες αφοριστικών χαρακτηρισμών όχι μόνο την αποκάλυψη (κυρίαρχο χρέος της πραγματικά ελεύθερης δημοσιογραφίας) αλλά και τη δημοσιογραφική κριτική, ποινικοποιώντας ακόμη και τη φράση «επικίνδυνος», (για την «Ελευθεροτυπία» που έγραψε το «Π», χαρακτηρίζοντας συνολικά τις κάκιστες επιλογές του σε μια δεσπόζουσα και ευαίσθητη κρατική εταιρεία όπως είναι η ΕΡΤ.

Τρίτη ακρότητα: Σηκώνει το όπλο και πυροβολεί στα μάτια την ελευθεροτυπία! Χρησιμοποιεί το δόλιο όπλο με σιγαστήρα την αγωγή, που το οπλίζει ένας τυποκτόνος νόμος που παραμένει δυστυχώς εν ενεργεία προς δόξαν της δημοκρατίας μας.

Με την πράξη του αυτή εγείρεται αυτόματα μέγα πολιτικό θέμα για την κυβέρνηση!

Το «Π» ρωτάει ένα και μόνο:

Η ενέργεια διορισμένου υπαλλήλου εναντίον μας έχει την έγκριση του προϊσταμένου υπουργού και συμφωνεί ολόκληρη η κυβέρνηση;

Αν ναι, θα πρέπει να ανησυχούμε.

Όχι μόνον εμείς, αλλά και ολόκληρος ο δημοσιογραφικός κόσμος.

Γιατί αν ο εν λόγω κύριος επιχείρησε την ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΦΙΜΩΣΗΣ με έγκριση, τότε ακαριαία την ευθύνη επωμίζεται η κυβέρνηση. Και μάλιστα σε προεκλογικούς καιρούς. Αν όχι, τότε θα πρέπει δημόσια να αποδοκιμάσει την πράξη του υφισταμένου του. Θα περιμένουμε.

Εμείς, πάντως, δεν σταματάμε. Θα συνεχίσουμε τον δημόσιο έλεγχο. Δεν λογαριάζουμε απειλές. Θα είμαστε απέναντι σε κάθε εξουσία. Θα αποκαλύπτουμε. Θα καταγγέλλουμε. Θα ζητάμε ευθύνες. Αποστολή μας είναι να υπερασπιζόμαστε τον πολίτη και τη δραχμούλα του, την οποία θα πρέπει να σέβεται ο κάθε διορισμένος Παναγόπουλος. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής τα λεφτά δεν είναι δικά του, ούτε του πατέρα του, είναι του κοσμάκη. Τελεία και παύλα.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Υ.Γ. : Αν ο εκλεκτός του υπουργού Επικρατείας είναι πράγματι ευαίσθητος για την τιμή και την υπόληψή του, γιατί δεν είχε την ευαισθησία πρώτα να παραιτηθεί και μετά να στραφεί εναντίον μας;