Ως το 10% οι δαπάνες για αθλητικά προγράμματα

Έχει δε άμεση επίπτωση και στην προσφυγή που κατέθεσαν πέρυσι εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης οι ελληνικοί ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί, για τον τρόπο με τον οποίο η ΕΡΤ χρησιμοποίησε το ανταποδοτικό τέλος στην αγορά αθλητικών προγραμμάτων. Η Επιτροπή μάλιστα ζητάει από τη γερμανική κυβέρνηση να ελέγχει τη διάθεση του ανταποδοτικού τέλους.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η γερμανική κυβέρνηση κατέληξαν σε συμφωνία, η οποία καθορίζει τους κανόνες και τις προϋποθέσεις που θα διέπουν εφεξής τη διάθεση της χρηματοδότησης από το ανταποδοτικό τέλος. Βασικός κανόνας, όπως αναφέρεται, είναι ότι αυτή πρέπει να περιορίζεται στο απαραίτητο ποσό για την παροχή «κοινωνικής υπηρεσίας» από τους δημόσιους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς. Αντιθέτως, οι εμπορικές δραστηριότητες των εν λόγω φορέων δεν πρέπει να επωφελούνται από αυτές τις ενισχύσεις.

Επιπλέον, οι δαπάνες για δικαιώματα μετάδοσης αθλητικών αγώνων δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 10% του ανταποδοτικού τέλους, η διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση των φορέων να ενισχυθεί και, τέλος, να διενεργούνται τακτικοί έλεγχοι για τη διάθεση του ανταποδοτικού τέλους.

Ακόμη, οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς υποχρεούνται να συντάσσουν ξεχωριστούς ισολογισμούς για τις εμπορικές δραστηριότητες και να εκτελούν τις τελευταίες σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς. Η Επιτροπή δεν θέτει περιορισμούς στη δραστηριοποίηση των δημοσίων φορέων στα νέα μέσα (internet, κινητή τηλεφωνία κ.ά.), εφόσον δεν παραβιάζεται ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Μάλιστα, η συμφωνία με την Επιτροπή μπορεί μελλοντικά να ευνοήσει τα δημόσια κανάλια, κάνοντας ένα ξεκαθάρισμα των όρων του παιχνιδιού.

Κρίση και για την ενίσχυση
του κινηματογράφου από τα κανάλια

Στο μεταξύ ένα ακόμη ζήτημα που έθεσαν τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια, χωρίς όμως να προσφύγουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συζητείται στην Ευρώπη. Πρόκειται για το αίτημα ισπανικών ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών που ζητούν να απαλλαγούν από την υποχρέωση ενίσχυσης του ισπανικού κινηματογράφου με το 5% επί του τζίρου τους, όπως ορίζει η ισπανική νομοθεσία από το 1999. Θυμίζουμε πως στην Ελλάδα από το 1995 οι τηλεοπτικοί σταθμοί πρέπει να καταβάλλουν το 2% από τον κύκλο εργασιών τους για τον ελληνικό κινηματογράφο. Όπως αναφέρεται στην πληροφοριακή έκδοση του ΙΟΜ, το ανώτατο ισπανικό δικαστήριο έθεσε προδικαστικό ζήτημα προς το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, καθώς οι τηλεοπτικοί σταθμοί θεωρούν το μέτρο «αυθαίρετη φορολογία», ασύμβατο με τον ιδιωτικό τομέα. Για τον λόγο αυτό ήγειραν, το 2004, ζήτημα συμβατότητας με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τώρα υποδέχθηκαν την ενέργεια του ανωτάτου δικαστηρίου ως «θρίαμβο». Συγκεκριμένα, το ισπανικό δικαστήριο ερωτά αν με τον νόμο εισάγεται διάκριση για λόγους εθνικότητας, καθώς από τη συνολική υποχρέωση το 3% αντιστοιχεί στην ενίσχυση την ισπανικής κινηματογραφικής παραγωγής και το 2% αφορά ευρωπαϊκές παραγωγές. Ερωτάται επίσης αν το 3% μπορεί να θεωρηθεί ως κρατική ενίσχυση υπέρ συγκεκριμένου τομέα της εθνικής οικονομίας. Σημειώνεται ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας επεξεργαζόταν την προοπτική αύξησης σε 6% της προβλεπόμενης υποχρέωσης.

Η απάντηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, η οποία αναμένεται τουλάχιστον ένα χρόνο αργότερα, θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πέραν των ισπανικών συνόρων, καθώς τα περισσότερα κράτη της ΕΕ έχουν θεσπίσει σχετική υποχρέωση, αλλά και για την Ελλάδα, όπου η αντίστοιχη υπόθεση έχει λάβει τη δικαστική οδό.