«Ρουσφετολόγος και μασόνος o Στυλιανός Παττακός…»

Κατηγορεί τον Παττακό για ιδιοτέλεια, ότι ήταν υπέρ του βασιλιά, ότι είναι ψέμα πως η Μεραρχία που εγκληματικά απέσυραν από την Κύπρο δεν είχε ισχύ, για να υποβαθμίσει τις ευθύνες του, αντίθετα δεν ενίσχυσαν την αντιεροπορική άμυνα της Κύπρου, με αποτέλεσμα η τουρκική απόβαση να μη βρει αντίσταση. Εκεί όμως που ο Παλαΐνης είναι αμείλικτος είναι όταν αποκαλύπτει γεγονότα που αποδεικνύουν ότι ο Παττακός κάθε άλλο παρά καθαρός ήταν. Είχε πάει βράδυ στο υπουργείο Συγκοινωνιών για να σταματήσει την ανάκληση δέκα αδειών ταξί που είχε η σύζυγος φίλου του συνταγματάρχη! Και όταν το έμαθε ο τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου, συνταγματάρχης Δημ. Στατελόπουλος, του τηλεφώνησε και του είπε: «Αν τολμήσεις να ξαναπατήσεις στο υπουργείο, θα σου κόψω τα πόδια»! Όμως ο Παλαΐνης δεν σταματά εδώ: Αφήνει βαρύτατες αιχμές κατά του Παττακού, ρωτώντας τον για την άδεια δημιουργίας διυλιστηρίου στην Αττική παρά τις έντονες αντιδράσεις του Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων και την απομάκρυνση του τότε «υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών» καθηγητή Λ. Πάτρα, μετά από έντονη πίεση ορισμένων «ρετιρέ», των οποίων θίγονταν τα συμφέροντα! Αλλά και στο προσωπικό θέμα, ότι δεν τον γνώριζε ο Παττακός, ο Παλαΐνης του θυμίζει ότι το καλοκαίρι του ’67 πήγε στο γραφείο του Παττακού συνοδεύοντας τον Στρατηγό Γρίβα! Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αριστείδης Παλαΐνης σε κανένα σημείο της επιστολής του δεν αναφέρει τον Παττακό με τους… επαναστατικούς τίτλους του, αλλά ως «κ. Παττακό», ούτε καν με τον στρατιωτικό βαθμό του…

Έπαιρνε εντολές από τους Αμερικανούς ο Παπανικολάου

Αμείλικτος όμως ο Παλαΐνης και κατά του τότε Αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας Αλ. Παπανικολάου, τον οποίο ευθέως κατηγορεί στην επιστολή του ότι αν είχε σηκώσει τα Φάντομ και δεν κρυβόταν πίσω από τις διαδικασίες, η τουρκική απόβαση θα αποτύχαινε και η Κύπρος θα είχε σωθεί, όμως πήρε εντολές, όπως έπαιρναν και όλοι οι Αρχηγοί, από τους Αμερικανούς. Όταν πλέον κατάλαβαν οι πραξικοπηματίες ότι είχαν μεταβληθεί σε πιόνια των Αμερικανών και ότι τους κορόιδεψαν και άνοιξαν την πόρτα της Κύπρου στον «Αττίλα», η απάντηση του Ιωαννίδη, στην πρόκληση του Παλαΐνη ότι όφειλε να δώσει εξηγήσεις στον ελληνικό λαό ήταν: «Αν πω την αλήθεια, το 90% των Ελλήνων θα γίνουν κομμουνιστές».

Η επιστολή Παλαΐνη έχει ως εξής:

Κύριε Διευθυντά,
Στο φύλλο της έγκριτης εφημερίδας σας της 13/05/2007 δημοσιεύσατε επιστολή του κ. Στυλιανού Παττακού, με την οποία σχολιάζει δημοσιευθείσα συνέντευξη που έδωσα στον δημοσιογράφο κ. Θάνο Σιαφάκα. Στην επιστολή του αυτή ο κ. Παττακός, προφανώς στην προσπάθειά του να με υποβαθμίσει και έτσι να μειώσει την αξιοπιστία της συνέντευξής μου, ισχυρίζεται ότι δεν με γνωρίζει.

Όταν έδωσα τη συνέντευξή μου γνώριζα ότι για τους ανιδιοτελείς και εύψυχους είναι μεν εύκολο να λένε την αλήθεια για ιστορικά γεγονότα, που ενδιαφέρουν όλο τον Ελληνικό λαό, αλλά πολύ δύσκολο να αντικρούσουν αυτούς οι οποίοι θα επιχειρήσουν μετά να προσβάλουν αυτή την αλήθεια, γιατί αυτοί οι δεύτεροι έχουν συνήθως το κίνητρο της ιδιοτέλειας, της αποφυγής ευθυνών και της συσκότισης της αλήθειας. Θα αναγκασθώ έτσι να αναφερθώ σε γεγονότα, που δεν θα ήθελα να δουν το φως της δημοσιότητας, προκειμένου να ξεπεράσω αυτήν τη δυσκολία και τη συσκότιση που προκάλεσε η επιστολή του κ. Παττακού.

Σεβόμενος το δημοσιογραφικό σας χώρο και για να μην ταλαιπωρώ τους αναγνώστες σας, θα αναφερθώ πολύ περιληπτικά στα περιστατικά της γνωριμίας μας, καθόσον τα έχω αναλύσει λεπτομερώς στη συνέντευξη μου. Θέλω όμως πρώτα να διευκρινίσω ότι ορισμένες από τις παρατηρήσεις του κ. Παττακού αναφέρονται σε σχόλια της εφημερίδας, σχετικά με τη συνέντευξή μου και όχι στην ίδια τη συνέντευξη, για τα οποία εγώ δεν είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω.

Και αρχίζω από τα περιστατικά που αποδεικνύουν την γνωριμία μας. Τα δύο από αυτά, τα οποία ο κ. Παττακός δεν τα διέψευσε, τα ανέφερα εκτενώς στη συνέντευξή μου και δεν υπάρχει λόγος να τα επαναλάβω. Θα του υπενθυμίσω όμως και ένα τρίτο. Το καλοκαίρι του 1967 ο στρατηγός Γρίβας, ο οποίος με γνώριζε καλά γιατί είχα διατελέσει διευθυντής του προσωπικού του γραφείου και υπασπιστής του στην Κύπρο, μου ζήτησε να του κανονίσω ένα ραντεβού με τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ο Παπαδόπουλος μας παρέπεμψε αρχικά στον κ. Παττακό. Πήγαμε μαζί με το στρατηγό Γρίβα στο γραφείο του κ. Παττακού, όπου ο στρατηγός Γρίβας τον ενημέρωσε σχετικά για μεγάλες ελλείψεις στην άμυνα της Κύπρου και κυρίως στην αντιαεροπορική άμυνα. Ο κ. Παττακός τον άκουγε και στη συνέχεια του είπε: «Εντάξει όλα θα τακτοποιηθούν. Εσείς να συνεχίζετε να φωνάζετε για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και εμείς θα τακτοποιήσουμε τα υπόλοιπα.»(!) Όταν αποχωρήσαμε από το γραφείο του, ο Γρίβας ήταν σφόδρα δυσαρεστημένος από την εν γένει συμπεριφορά του Παττακού απέναντί του. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το 1996 σε τελετή στην Κύπρο είχε ανακοινωθεί από αντιπροσωπεία καθηγητών του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης ότι το πανεπιστήμιο τον είχε ανακηρύξει, για τον αγώνα του της ΕΟΚΑ, ως τη σημαντικότερη ιστορική προσωπικότητα μετά τους ήρωες του 1821.

Ασφαλώς δεν με γνωρίζει δικαιολογημένα, γιατί δεν υπήρξα ποτέ μέλος της τεκτονικής στοάς «Σπυρίδων Νάγος» της περιοχής Πατησίων. Άλλωστε, πως μπορούσα να είμαι αφού, πέραν του γεγονότος ότι δεν μου ήταν ποτέ αρεστός ο τίτλος του τέκτονος, απαγορευόταν ρητά και πολύ ορθώς από τους στρατιωτικούς κανονισμούς η συμμετοχή των αξιωματικών σε διάφορα ιδρύματα.

Ασφαλώς και δεν γνωρίζει ότι έτυχε να είμαι παρών στο κάτωθι περιστατικό. Ο τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου Συγκοινωνιών και εκ των πρωτεργατών της επανάστασης Δημήτριος Σταματελόπουλος είχε εκδώσει απόφαση με την οποία, πέραν της απελευθέρωσης του κλειστού επαγγέλματος των ιδιοκτητών ταξί, αφαιρούντο και οι άδειες αστικών και υπεραστικών λεωφορείων καθώς και φορτηγών από όσους κατόχους δεν ήσαν επαγγελματίες και δεν τα οδηγούσαν οι ίδιοι. Ο Σταματελόπουλος είχε ζητήσει από το ΓΕΣ να του διαθέσει μία ομάδα πέντε περίπου αξιωματικών μικρού βαθμού για να τον υποβοηθήσουν στον έλεγχο των διαφόρων ατασθαλιών που είχαν γίνει στο υπουργείο Συγκοινωνιών (χορήγηση παρανόμων αδειών ταξί, λεωφορείων κ.λπ.) Οι αξιωματικοί αυτοί, μεταξύ των οποίων ήμουν κι εγώ, πηγαίναμε πολλά βράδια στο υπουργείο στη λεωφόρο Συγγρού και εργαζόμασταν για τον σκοπό αυτό, εννοείται βέβαια χωρίς υπερωρίες. Ο κ. Παττακός, θέλοντας προφανώς να βοηθήσει ένα φίλο του συνταγματάρχη από τη Θεσσαλονίκη, η σύζυγος του οποίου ήταν κάτοχος δέκα περίπου αδειών λεωφορείων από προίκα που είχε πάρει και ύστερα από επιστολή που αυτός του είχε στείλει, ήρθε ένα βράδυ αιφνιδιαστικά στο υπουργείο Συγκοινωνιών. Όταν τον υποδέχτηκε στην είσοδο ο τότε γενικός διευθυντής του υπουργείου κ. Γιάξας, ένας εκ των εντιμότερων στελεχών του υπουργείου, ο κ. Παττακός σε έντονο ύφος του είπε παρουσία και άλλων υπαλλήλων: «Καλά εσείς εδώ τι είστε; Μήπως είστε κομουνιστές και λάβατε τέτοια μέτρα για τα ταξί και τα λεωφορεία;». Όταν αυτός αποχώρησε, ο Γιάξας ήρθε στο γραφείο που εργαζόμασταν έντρομος και κλαίγοντας μας ανέφερε το περιστατικό. Την άλλη μέρα το πρωί ο Σταματελόπουλος όταν ενημερώθηκε από τον Γιάξα πήρε στο τηλέφωνο τον κ. Παττακό και του είπε: «Αν τολμήσεις και ξαναπατήσεις στο υπουργείο, θα σου κόψω τα πόδια». Τούτο έγινε ευρέως γνωστό σε όλους τους αξιωματικούς. Δικαιολογημένα λοιπόν ο κ. Παττακός δεν με γνωρίζει από αυτό το περιστατικό, γιατί δεν ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή βρισκόμουν στο υπουργείο μαζί με άλλους αξιωματικούς. Μήπως όμως θυμάται το όνομα του φίλου του του συνταγματάρχη που η γυναίκα του είχε τα λεωφορεία; Μήπως θυμάται αν μετά από αυτό τόλμησε να επισκεφθεί ξανά το υπουργείο Συγκοινωνιών; Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι γνωστή ηθοποιός και ένας Μητροπολίτης είχαν στην κατοχή τους ο καθένας από δέκα περίπου άδειες ταξί.

Και τώρα σχετικά με ορισμένα άλλα σημεία της επιστολής του κ. Παττακού. Σε κανένα σημείο της συνέντευξής μου δεν αμφισβήτησα το έργο και τα επιτεύγματα του στρατιωτικού καθεστώτος εκεί που πράγματι έγιναν, κυρίως στον οικονομικό τομέα, στα αναπτυξιακά έργα, στη μείωση της ανεργίας, στο χάρισμα αγροτικών χρεών, στο μηδαμινό εξωτερικό χρέος κ.λπ. Όλα αυτά όμως ήταν επιτεύγματα μιας καλής διαχείρισης της εξουσίας και όχι επανάσταση όπως διεθνώς ερμηνεύεται ο όρος. Η πιο σοβαρή επαναστατική πράξη ήταν αναμφισβήτητα η αλλαγή του πολιτεύματος, η οποία όμως, όπως αναλυτικά έχω αναπτύξει και στη συνέντευξή μου, έγινε παρά την επιθυμία του κ. Παττακού και των άλλων αρχηγών της επανάστασης. Έγινε, εκ των πραγμάτων, σαν αποτέλεσμα της λαϊκής επιθυμίας και της έντονης πίεσης των μικρών αξιωματικών. Δεν ξέρω αν με απατά η μνήμη μου, αλλά εγώ άλλο επαναστατικό μέτρο, με την πραγματική έννοια του όρου, δεν θυμάμαι.

Ένα άλλο επαναστατικό… μέτρο που άκουσα από τα χείλη του κ. Παττακού, το πρωί της 22ας Απριλίου 1967, ήταν όταν σε συγκέντρωση αξιωματικών σε αίθουσα του Πενταγώνου, όπου αυτός κομπορρημονών μας ανακοίνωσε ότι ως υπουργός των Εσωτερικών ενημέρωσε τον καφετζή του υπουργείου ότι από εδώ και πέρα θα πληρώνει από την τσέπη του(!) τους καφέδες που πίνουν αυτός και τα άλλα διευθυντικά στελέχη του υπουργείου.

Ως προς τους άλλους λόγους απομάκρυνσης του Σταματελόπουλου, αναμφισβήτητα του κατά κοινή ομολογία εντιμότερου και συνεπέστερου εκ των πρωτεργατών της 21ης Απριλίου, που υπαινίσσεται στην επιστολή του, μήπως μπορεί να μας τους εξηγήσει; Μήπως έχουν σχέση με το περιστατικό που προανέφερα στο υπουργείο Συγκοινωνιών; Ή μήπως επειδή έγινε κάτοχος, εν αγνοία των τότε κυβερνώντων, των αρχείων της τεκτονικής στοάς που προανέφερα και αρνιόταν να το παραδώσει; Ή τέλος μήπως αρνήθηκε να ανακαλέσει την απόφασή του για την αφαίρεση των παρανόμων αδειών των λεωφορείων κ.λπ. από τους κατόχους τους, μεταξύ των οποίων και η σύζυγος του συνταγματάρχη φίλου του κ. Παττακού από τη Θεσσαλονίκη;

Ως προς τις απόψεις μου για τα βασανιστήρια, τα μακρονήσια κ.λπ. Τις έχω εκφράσει εκτενώς στη συνέντευξη που έδωσα. Δυστυχώς όμως δεν έχουν καταγραφεί αυτούσιες στην εφημερίδα, λόγω εξοικονόμησης δημοσιογραφικού χώρου όπως μου δηλώθηκε και δεν έχω λόγο να το αμφισβητώ. Υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια της εφημερίδας, αν έχει τη δυνατότητα, να τα δημοσιεύσει.

Αναφορικά με την αποσυρθείσα Μεραρχία από την Κύπρο, ανακριβώς αναφέρει ο κ. Παττακός, όπως τούτο είναι γνωστό σε όλο το στράτευμα, ότι ήταν μειωμένης σύνθεσης. Απεναντίας διέθετε οργάνωση και δύναμη πυρός ενισχυμένης Μεραρχίας. Τώρα το πως η τότε κυβέρνηση πολλαπλασίασε τις αμυντικές δυνατότητες της Κύπρου, μετά την απόσυρση της Μεραρχίας, δεν αξίζει και να το σχολιάσει κανείς. Νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο στον κ. Παττακό να δικαιολογήσει την ολοκληρωτική αδιαφορία της τότε κυβέρνησης, από το 1967 μέχρι το 1974, να ενισχύσει την αντιαεροπορική άμυνα της Κύπρου, η έλλειψη της οποίας είχε γίνει καταφανής στις επιχειρήσεις της Τηλλυρίας το 1964, όταν τα Τουρκικά αεροπλάνα πετούσαν και βομβάρδιζαν τις δυνάμεις μας από ύψος 50 μέτρων ανενόχλητα. Και να σκεφθεί κανείς ότι κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974, ένα δύο πολυβόλα από την ταράτσα του ΓΕΕΦ και ορισμένα άλλα σε διάφορες θέσεις, ακόμα και απλά τυφέκια, έριξαν 18 τουρκικά αεροσκάφη. Θα ήταν δυνατόν ποτέ να γίνει τουρκική απόβαση στην Κύπρο, αν υπήρχε έστω και περιορισμένη σύγχρονη αντιαεροπορική άμυνα;

Ρουσφετάκια οι… άμεμπτοι!

Τελειώνοντας θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Παττακό, αν συμπεριλαμβάνει μεταξύ των επιτευγμάτων της επανάστασης:

1 Την άδεια ανέγερσης των γνωστών διυλιστήριων στην περιοχή της Αττικής, τα οποία, πέραν της μόλυνσης που επέφεραν στον Σαρωνικό, ίσως τον ωραιότερο κόλπο της Ελλάδος, αποκόπτουν, σε περίπτωση πολέμου και βομβαρδισμού της ευρύτερης περιοχής Αθηνών, την Αθήνα από την Πελοπόννησο και τη δυτική Ελλάδα. Μήπως τούτο έγινε παρά την έντονη και στοιχειοθετημένη αντίδραση του τότε αρχηγείου ενόπλων δυνάμεων και, όπως ευρέως κυκλοφόρησε τότε στα ανώτερα κυβερνητικά και στρατιωτικά κλιμάκια, λόγω της επιμονής του ιδίου;

2 Την απομάκρυνση από το υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών του τότε υπουργού καθηγητού Πάτρα, ο οποίος είχε συντάξει το πιο επαναστατικό και φιλολαϊκό σχέδιο αναδιοργάνωσης του ασφαλιστικού συστήματος της Ελλάδας, ώστε να μην υπάρχει σήμερα αυτό το ακανθώδες πρόβλημα στην ελληνική κοινωνία. Μήπως έγινε αυτό κατόπιν έντονης πίεσης ορισμένων «ρετιρέ», των οποίων εθίγοντο τα συμφέροντα και τα οποία αντέδρασαν με έντονο τρόπο, ώστε να υποκύψει ακόμα και η κατά τον κ. Παττακό «Επαναστατική Κυβέρνηση»;

Όσον αφορά τους στρατιώτες και τους λοχαγούς του Χριστού, που αναφέρει στο τέλος της επιστολής του, και εδώ κάνει λάθος ο κ. Παττακός, γιατί αγνοεί ότι ο Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών και να εύχεται ο κ. Παττακός να μην μας κρίνει με επαναστατικά κριτήρια, όταν έρθει η ώρα μας.

Είπε μεν ο Χριστός το «Απόδωτι τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», αλλά μιας και ο κ. Παττακός το πάει γυρεύοντας μπορεί να του την κάνει τη χάρη και τότε θα διαπιστώσει ότι «Οι κατά Παττακόν έσχατοι, έσσονται πρώτοι»…

Κρύφτηκε πίσω από τις διαδικασίες αντί να σηκώσει τα αεροπλάνα

Σε ό,τι αφορά τα αναφερόμενα στην επιστολή του τότε αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας κ. Αλεξ. Παπανικολάου, έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:

Προφανώς ο κ. Παπανικολάου δεν έχει ακόμα αντιληφθεί ότι για πολλές δεκαετίες οι ιστορικοί του μέλλοντος θα ασχολούνται με τα γεγονότα του Ιουλίου 1974 και η εξωτερική πολιτική της χώρας μας θα ασχολείται με την ανάλυση των σημαντικών εκείνων γεγονότων της περιόδου, που εκδηλώθηκαν οι επιθετικές κατά της Κύπρου επιχειρήσεις των Τούρκων ΑΤΤΙΛΑΣ Ι και ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ. Συνεπώς υποχρέωση δική μας είναι, εφόσον αναφερόμαστε δημοσίως σε γεγονότα της περιόδου αυτής, να καταγράφουμε με ακρίβεια και λεπτομέρεια τις προσωπικές μας εμπειρίες για να βοηθήσουμε τον ιστορικό του μέλλοντος αλλά και τους υπεύθυνους που χαράσσουν σήμερα την εξωτερική πολιτική στην Ελλάδα και την Κύπρο, στον βαθμό που αυτό είναι δυνατό. Δεν νομίζω ότι ο κ. Παπανικολάου αγνοεί ότι «ο διάβολος βρίσκεται συνήθως κρυμμένος στις λεπτομέρειες» και δεν ευσταθεί ο εν συντομία «αφορισμός» του ότι δεν υπερασπίστηκε το πάτριο έδαφος, γιατί δεν εγκρίθηκε αποδέσμευση των δυνάμεων της Πολεμικής Αεροπορίας από το ΓΕΕΘΑ και την Κυβέρνηση. Πολύ αφελής ισχυρισμός που θα είχε κάποιο νόημα σε στρατηγική άσκηση επί χάρτου και όχι σε στιγμές που ο εχθρός επιτίθεται σε συγκεκριμένο χώρο, όπου εσύ έχεις απόλυτη δυνατότητα να τον συντρίψεις και δεν το πράττεις, καλυπτόμενος πίσω από τις διαδικασίες… Μάλιστα, τις στιγμές εκείνες ο κ. Παπανικολάου αναλαμβάνει και τεράστιες πολιτικές αρμοδιότητες, καθ’ όσον προετοιμαζόταν αλλαγή της κυβέρνησης της χώρας, η οποία και υλοποιείται εντός ολίγων εικοσιτετραώρων με πρωταγωνιστές τον ίδιο, τους άλλους αρχηγούς, τον Πρόεδρο Γκιζίκη και με την πλήρη ανοχή του κ. Ιωαννίδη τόσο στην αδράνειά του να προσβάλει την τουρκική αποβατική δύναμη όσο και στις διαδικασίες για την αλλαγή της κυβέρνησης Ανδρουτσόπουλου. Υπάρχουν στιγμές κ. Παπανικολάου κατά τις οποίες για τους ηγέτες, όπως είναι ο αρχηγός της Αεροπορίας, οι διαδικασίες έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αλίμονο για την Ελλάδα, αν στη Ναυμαχία του Ναβαρίνου, ο ναύαρχος Κόδρινγκτον, προφανώς φιλέλλην και όχι Έλλην, έδιδε σημασία στις διαδικασίες και όχι στην ουσία.

Ο Ελληνικός λαός, κύριε Παπανικολάου, που με το υστέρημά του είχε κατορθώσει να διαθέτει η χώρα μας το 1974 μία ισχυρή αεροπορική δύναμη, κατατασσόμενη μάλιστα στις αξιολογήσεις ως η καλύτερη των χωρών του ΝΑΤΟ, η οποία είχε την απόλυτη δυνατότητα να καταστρέψει την τουρκική αποβατική δύναμη και δεν το έπραξε, απαιτεί να μάθει λεπτομέρειες για τα γεγονότα εκείνα, μιας και ο ΦΑΚΕΛΛΟΣ της Κύπρου ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ, σε πείσμα του καθολικώς αποδεκτού του Σολωμού «Εθνικόν το Αληθές». Θα βοηθούσε πιστεύω πιο πολύ, αν αντί να λέτε ότι τα γεγονότα δεν έγιναν όπως τα περιγράφει στην συνέντευξή του ο Αριστείδης Παλαΐνης, να μας πείτε πως ακριβώς έγιναν εξ όσων εσείς γνωρίζετε, γιατί το τι έγινε την κάθε χρονική στιγμή της περιόδου εκείνης είναι τόσο σημαντικό όσο δεν είναι τα γεγονότα δεκαετιών και περισσότερο. Ο λαός λέγει «όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή».

Γράφετε, κύριε Παπανικολάου, στην επιστολή σας ότι σκοπός της είναι η αποκατάσταση του γοήτρου των ηρωικών μαχητών και της θυσίας των φονευθέντων αεροπόρων, κατά την κρίση του 1974. Αντιλαμβάνομαι την υποχρέωσή σας αυτή, αλλά δεν κατανοώ τη μέθοδο που ακολουθείτε, η οποία μάλλον οδηγεί στο αντίθετο άκρο αυτού που ισχυρίζεστε ότι επιδιώκετε. Πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να το ισχυρισθώ αυτό γιατί και εγώ, εθελοντικά μάλιστα, συμμετείχα στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» για τη μεταφορά της Μοίρας Καταδρομών για υποστήριξη της Κύπρου και οι αεροπόροι που σκοτώθηκαν πετούσαν ακριβώς με το αεροσκάφος που προηγείτο αυτού που εγώ επέβαινα. Πιστεύω λοιπόν ότι και αυτοί οι αεροπόροι εάν ζούσαν θα σας υπέβαλαν τα ίδια με εμένα ερωτήματα και θα απαιτούσαν να έχουν μία απάντηση σ’ αυτά, τόσο από εσάς όσο και από τους άλλους συνυπεύθυνους για την τραγωδία της Κύπρου. Όταν δε λέγω συνυπεύθυνους, αναφέρομαι κυρίως στον κύριο Ιωαννίδη (Ναι καλά διαβάσατε: Ιωαννίδη), Γκιζίκη, Μπονάνο, Αραπάκη κ.λ.π. Βλέπετε ότι οι Αμερικανοί σε σοβαρά θέματα παίζουν όπως λέγεται με όλα τα άλογα… για να είναι σίγουροι πως δεν θα ατυχήσουν στην κούρσα. Ο εντολεύς ήταν ένας, οι ΗΠΑ του Κίσινγκερ, και χρησιμοποίησε διαφορετικές κατευθύνσεις για να επηρεάσει τον κάθε ένα σας άμεσα ή έμμεσα. Όταν ρώτησα τον Γκιζίκη, παρουσία και άλλων αξιωματικών μέσα στο γραφείο του, γιατί συνεχίζουν να μην αντιδρούν στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ μιας και η πολιτικοποίηση είχε πραγματοποιηθεί, μου απάντησε: «Λυπάμαι… κάθε φορά που τους βλέπω, με δυσκολία κρατάω το στόμα μου κλειστό για να μην τους φτύσω». Μου ανέφερε αρκετά ονόματα υποψηφίων κυρίως στρατηγών… Του απάντησα ότι οι Πρόεδροι δεν φτύνουν αυτούς που δεν εκτελούν το εθνικό τους καθήκον, αλλά τους αντικαθιστούν και αν δεν μπορούν να κάνουν αυτό παραιτούνται. Την άλλη μέρα διαβάζω στις εφημερίδες, προφανώς ύστερα από διοχέτευση από τον Γκιζίκη, ότι ο πρώην υπουργός Ευάγγελος Γιαννόπουλος κατέθεσε μήνυση εναντίον μου, γιατί επεδίωκα βίαιη ανατροπή του καθεστώτος. Όταν όμως ενημέρωσα πολλούς ενδιαφερόμενους και αρμόδιους για τη συνομιλία που είχα με τον Γκιζίκη, με ενημέρωσαν την επόμενη μέρα ότι η μήνυση απεσύρθη. Όταν δε είπα στον Ιωαννίδη ότι οφείλει λεπτομερείς εξηγήσεις στον Ελληνικό λαό, μου είπε: «Αν πω την αλήθεια το 90% των Ελλήνων θα γίνουν κομμουνιστές». Εάν όμως αυτό ήταν αλήθεια και με δεδομένο ότι ο κομουνιστικός κίνδυνος, τουλάχιστον σαν αυτόν που εννοούσε τότε το 1974, δεν υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια, θα μπορούσε εδώ και αρκετό χρόνο να είχε μιλήσει. Μάλλον δεν το έπραξε γιατί και αυτός τότε και οι άλλοι συνυπεύθυνοι, αδιάφορο αν με τη θέλησή τους ή όχι, εκτελούσαν τις ίδιες εντολές έξωθεν, με τη μοναδική διαφορά ότι οι εντολές σε αυτόν εδίδοντο από τον Κίσινγκερ μέσω Αλαζράκη και στους άλλους μέσω άλλων καναλιών…

Ο κ. Παπανικολάου γνωρίζει πολλά για την τραγωδία της Κύπρου και του Ελληνισμού τον Ιούλιο-Αύγουστο του 1974 και οφείλει να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό. Η ενημέρωση αυτή θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, εφ’ όσον θα είναι και ειλικρινής. Με δεδομένο ότι είναι άγνωστο ακόμα στον Ελληνικό λαό το παρασκήνιο των πολιτικο-στρατιωτικών ενεργειών, που διαμόρφωσαν τις εξελίξεις και τα αποτελέσματα της τουρκικής απόβασης στην Κυρήνεια (ΑΤΤΙΛΑΣ Ι) και της εν συνεχεία επέκτασης του προγεφυρώματος (ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ), ο κ. Παπανικολάου οφείλει να απαντήσει σε ορισμένα καίρια ερωτήματα που έχουν όχι μόνον οι ειδικοί στα θέματα αυτά, αλλά όλος ο απανταχού της οικουμένης Ελληνισμός:

• Είχε τη δυνατότητα η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία να καταστρέψει εξ’ ολοκλήρου την τουρκική αποβατική δύναμη, όταν συγκεντρώθηκε στις ακτές της Κυρήνειας και παρέμεινε εκεί άπρακτη; (Κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη πολλών ελλήνων και ξένων στρατιωτικών με μεγάλη πείρα και εξειδικευμένη μόρφωση στον ειδικό αυτό τομέα της Στρατηγικής και Τακτικής, είχε τη δυνατότητα 100%).

• Εξασφάλισαν οι Τούρκοι στον χώρο της απόβασης κυριαρχία ή υπεροχή αέρος; (Κατά τη γνώμη μου και τη γνώμη ειδικών, είχαν μόνο υπεροχή αέρος, που σημαίνει ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα υπήρχαν χρόνοι 3 έως 6 λεπτών κατά τους οποίους ελληνικά αεριωθούμενα μπορούσαν να πετάξουν πάνω από τον αποβατικό χώρο και να προσβάλουν τα τουρκικά αρματαγωγά και λοιπά σκάφη, μετατρέποντας την τουρκική απόβαση σε πλήρη αποτυχία και ουσιώδη καταστροφή). Είναι γνωστό ότι η τουρκική αεροπορία, με τους τύπους αεροσκαφών που διέθετε, δεν μπορούσε, λόγω ταχύτητας που είχαν, να αναχαιτίσει ούτε τα υπερσύγχρονα αεροσκάφη Phantom που διέθετε η ελληνική ούτε άλλα μαχητικά αεροσκάφη μας.

• Διέθετε ανάλογη δυνατότητα το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό με τα υπερσύγχρονα υποβρύχιά του, εάν δεν τα ανακαλούσε ο τότε αρχηγός του; (Κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη ειδικών ΝΑΙ 100%. Είναι γνωστό ότι τα τέσσερα υποβρύχια που διαθέταμε δεν μπορούσαν να εντοπισθούν από τα τουρκικά πλοία.)

• Διέθετε η Πολεμική Αεροπορία μας, πέραν των αεριωθούμενων F-84F δίωξης βομβαρδισμού και λοιπών μαχητικών, και 18 υπερσύγχρονα Phantom και μία μοίρα αεροσκαφών Harvard ειδικώς διασκευασμένων με μοναδική αποστολή την καταστροφή τουρκικής αποβατικής δύναμης αν και όταν αυτή πλησίαζε την Κύπρο και να προσέγγιζαν μετά στην Κύπρο για ανεφοδιασμό; (Μάταια όμως οι πιλότοι μας ανέμεναν την εντολή του κ. αρχηγού τους, καίτοι είχαν αποφασίσει ακόμα και «καμικάζι» να γίνουν επάνω στα εχθρικά αρματαγωγά, σε περίπτωση κάποιας αστοχίας τους. Τούτο είναι γνωστό σε όλη την αεροπορία, εννοώ την Ελληνική)

• Ποιες αποφάσεις ελήφθησαν στα συμβούλια των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων από τις 30/07/1974 και μετέπειτα και κατά τη διάρκεια των ΑΤΤΙΛΑ Ι και ΙΙ; Ποιές ήταν οι εισηγήσεις των αρχηγών Αεροπορίας και Ναυτικού σ’ αυτά τα συμβούλια; (εγώ γνωρίζω ότι, από τις 13/07/1974 μέχρι την εκδήλωση του ΑΤΤΙΛΑ Ι, αμφότεροι οι αρχηγοί Ναυτικού και Αεροπορίας διαβεβαίωναν τους πάντες για τη δυνατότητα των επιτελείων τους, καταστροφής της αποβατικής τουρκικής δύναμης και έτσι είχαν ενημερώσει και τον πρωθυπουργό Ανδρουτσόπουλο. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του κ. Αραπάκη «ουαί τοις ηττημένοις, αν τολμήσουν απόβαση θα τους καταστρέψω τελείως!»)

• Αν η τουρκική αποβατική δύναμη καταστρεφόταν στην Κηρύνεια, είχε η Τουρκία μετά από μία τέτοια ήττα τη δυνατότητα να αναλάβει νέες επιθετικές ενέργειες στα άλλα μέτωπα του Αιγαίου ή του Έβρου; Αν ναι, μπορείτε να μας πείτε μετά από πόσο χρόνο ή χρόνια; (κατά τη γνώμη μου και τη γνώμη των ειδικών ΚΑΜΙΑ, τουλάχιστον για μία τριετία).

• Επειδή λέτε στην επιστολή σας ότι δεν εγκρίθηκε αποδέσμευση των 12 F-84F από το Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, ζητήσατε ανάλογη αποδέσμευση και από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς; (Εξ’ όσων γνωρίζω ΝΑΙ! Βλέπετε είναι οι διαδικασίες που επικαλείστε…!)

• Γνωρίζετε αν οι Τούρκοι, οι επιτιθέμενοι δηλαδη, ζήτησαν ανάλογη αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ; (απλώς γνώρισαν στο ΝΑΤΟ την απόφασή τους και μάλιστα πολύ αργά. Βλέπετε οι Τούρκοι έθεσαν, σε αντίθεση με εσάς, τα εθνικά τους συμφέροντα υπεράνω εκείνων του ΝΑΤΟ).

• Όταν καθυστερούσε ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων να εγκρίνει την αποδέσμευση των 12 F-84F, αναφέρατε τούτο διαμαρτυρόμενος στους Γκιζίκη και πρωθυπουργό και τι σας απάντησαν; (Εξ’ όσων εγώ γνωρίζω, ο Ανδρουτσόπουλος σας είπε «σας κοροϊδεύει ο Σίσκο και πρέπει να πολεμήσετε». Τι σας απάντησε ο Γκιζίκης;)

• Πέραν της αποδέσμευσης που ζητήσατε για τα F-84F , ζητήσατε αποδέσμευση και της ανωτέρω περιγραφόμενης αντιαποβατικής Μοίρας των αεροσκαφών HARVARD; (Εξ’ όσων γνωρίζω ΟΧΙ και με δεδομένο ότι τα μεταγωγικά αεροσκάφη NORATLAS της επιχείρησης «ΝΙΚΗ» έφθασαν στην Κύπρο χωρίς να τα εντοπίσουν οι Τούρκοι, και μόνο η αποστολή της Μοίρας αυτής των HARVARD θα μπορούσε να είχε καταστρέψει την τουρκική αποβατική δύναμη).

• Ποια αεροπορική κάλυψη με μαχητικά αεροσκάφη προέβλεψε ο κ. Παπανικολάου για την επιχείρηση ΝΙΚΗ (Μεταφορά Μοίρας Καταδρομών στην Κύπρο), εάν αυτοί προσβάλλονταν από εχθρικά μαχητικά; (Όπως γνωρίζουν όλοι, αλλά και εγώ προσωπικά γιατί συμμετείχα στην επιχείρηση αυτή, ουδεμία συνοδεία μαχητικών προέβλεψε και θα ήταν δυνατόν, αν εντοπίζονταν τα μεταγωγικά αεροσκάφη NORATLAS από τους Τούρκους κατά την πτήση τους στην Κύπρο ή αν καθυστερούσε η προσγείωσή τους σε χρόνο ημέρας να καταρρίπτονταν όλα με τη βοήθεια και βρετανικών μέσων; Είναι το μοναδικό περιστατικό στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία, που μία τόσο ισχυρή μονάδα περίπου επίλεκτων μαχητών μεταφέρεται στο πεδίο της μάχης με 20 μεταγωγικά αεροσκάφη χωρίς τη συνοδεία μαχητικών. Εδώ, εμείς οι επιζήσαντες από αυτήν την επιχείρηση όχι απλώς ερωτούμε τον κ. Παπανικολάου, αλλά έχουμε το δικαίωμα να απαιτήσουμε την απάντησή του μια και όπως λέγει και αυτός στην επιστολή του τιμά τους νεκρούς αυτής της επιχείρησης).

• Η γενική επιστράτευση που διατάχθηκε είχε επιτυχία ή απέτυχε, όπως αφέθη να διαρρεύσει για να καλυφθούν άλλες σοβαρές ευθύνες; Τι εκτίμηση έγινε στα Συμβούλια των Αρχηγών; (Εγώ γνωρίζω ότι το πόρισμα της ανάκρισης, που έγινε μετά τη μεταπολίτευση από ανώτατο αξιωματικό, αποφάνθηκε ότι η επιστράτευση, πλην ορισμένων περιστατικών, πέτυχε σε ποσοστό άνω του 85% και οι Μονάδες που σύμφωνα με τα σχέδια θα υπήρχε περίπτωση να εμπλακούν σε επιχειρήσεις εντός του επόμενου 20ημέρου είχαν συγκροτηθεί κατά 100%. Οι εξαιρέσεις που παρατηρήθηκαν οφείλονταν στην πληθώρα των εθελοντών που προσήλθαν. Κάποτε επιτέλους πρέπει να σταματήσουν οι μύθοι, εκτός εάν έχει ήδη συμφωνηθεί πως θα γραφεί και η σύγχρονη ιστορία μας).

• Οι 200 περίπου λοχαγοί και ταγματάρχες, που αποστρατεύθηκαν μετά τη μεταπολίτευση ως πρώην υποστηρικτές του Στρατιωτικού Καθεστώτος, ήσαν περισσότερο «χουντικοί» από εσάς και τον αρχηγό του Ναυτικού του στρατιωτικού καθεστώτος που παραμείνατε επί μακρόν αρχηγοί και τώρα είστε επίτιμοι αρχηγοί; (Ασφαλώς ΟΧΙ)

• Μήπως μια και συμμορφωθήκατε πλήρως στις εντολές των ΗΠΑ κατά τον ΑΤΤΙΛΑ Ι, διατηρηθήκατε ως αρχηγός, ώστε να πράξετε το ίδιο και στον ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ, δηλαδή να εισηγηθείτε στην πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση ότι η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να εμπλακεί στρατιωτικά στην Κύπρο; (Συμπερασματικά, μπορώ να εκφράσω τη γνώμη μου και να πω ΝΑΙ, χωρίς να γνωρίζω εάν η τότε πολιτική κυβέρνηση το επιθυμούσε ή της επιβλήθηκε).

• Προ του Ιουλίου 1974 είχατε μεταβεί στις ΗΠΑ για επίσημη επίσκεψη και θα ήταν πολύ ωφέλιμο για την ενημέρωση του ελληνικού λαού αν αποκαλύψετε τις επαφές και συζητήσεις που είχατε εκεί. Μήπως ακόμα, μετά από 30ετία και πλέον, τις θεωρείτε απόρρητες; (Εξ’ όσων πιστεύω, ενώ δεν είναι πλέον απόρρητες, θα είναι ωφέλιμες για τη χώρα).

• Μετά την αποστρατεία σας, και με δεδομένο ότι διατηρείτε τον τίτλο του επιτίμου αρχηγού Αεροπορίας, επισκεφθήκατε, όπως νομίζω ότι οφείλατε, το αμερικανικό πεντάγωνο ή το State Department και να διαμαρτυρηθείτε για την εξαπάτηση που σας έγινε το 1974 από τους Κίσινγκερ – Σίσκο και για τη μετέπειτα στάση των ΗΠΑ έναντι της Ελλάδας και Κύπρου; (Εξ’ όσων γνωρίζω, όχι μόνον εγώ αλλά και όλοι οι Έλληνες, περιορίζεστε στο να παρίσταστε στην Ιουλιανή δεξίωση, όπου αντί των επιβαλλομένων διαμαρτυριών, συνεορτάζετε μετά των αμερικανών και τούρκων Πρεσβευτών και στρατιωτικών ακολούθων την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Οφείλω όμως να αναγνωρίσω και κάτι θετικό για εσάς κ. Αρχηγέ, το ότι αποφεύγετε να ευχαριστήσετε τους Τούρκους για την προσφορά τους στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, όπως αυτοί επανειλημμένα το απαιτούν και το έχουν ισχυριστεί ακόμα και διά στόματος του πρώην πρωθυπουργού τους ΕΤΖΕΒΙΤ).

Μετά τιμής

Αρ. Παλαΐνης
Απόστρατος Αξιωματικός
Msc (Management)