Δολοφονικές επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη

Ως αφορμή για τις νέες δολοφονικές επιθέσεις τους οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής χρησιμοποίησαν την εκτόξευση πυραύλων Κασάμ από τη Γάζα προς το Ισραήλ. Το πόσο σαθρό είναι το επιχείρημα των σιωνιστών αποκαλύπτεται αν πάρουμε υπ’ όψιν μας ότι τις δύο προηγούμενες εβδομάδες -που οι Παλαιστίνιοι θρήνησαν περισσότερους από 50 νεκρούς- οι απώλειες των Ισραηλινών από τους Κασάμ ήταν ένα άτομο! Οι πύραυλοι Κασάμ τους οποίους επικαλούνται συνεχώς το τελευταίο διάστημα για να δικαιολογήσουν τους βομβαρδισμούς εναντίον των Παλαιστινίων με F-16 και μαχητικά ελικόπτερα Απάτσι -τα οποία προφανώς θεωρούνται νόμιμα μέσα άμυνας ακόμη και όταν βομβαρδίζουν σπίτια και κατοικημένες περιοχές- είναι κυριολεκτικά στρακαστρούκες, αν συγκριθούν με τα φονικά όπλα που έχει στη διάθεσή του, ελέω Αμερικανών, το εβραϊκό κράτος. Οι πύραυλοι Κασάμ, ύψους 1,8 μέτρων, ξεκίνησαν να χρησιμοποιούνται το 2001. Τότε μάλιστα τις περισσότερες φορές δεν κατάφερναν καν να φθάσουν στο Ισραήλ, λόγω ανεπαρκούς ώθησης, και εξερρήγνυντο μέσα στην Παλαιστίνη… Από το 2002, που οι παλαιστίνιοι σιδηρουργοί άρχισαν να βελτιώνουν την κατασκευή τους, οι σχεδόν 1.500 πύραυλοι Κασάμ που έχουν εκτοξευθεί έχουν οδηγήσει στον θάνατο δέκα Ισραηλινούς! Περιττό να πούμε ότι το ίδιο χρονικό διάστημα οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής έχουν σκοτώσει τετραψήφιο αριθμό Παλαιστινίων! Πίσω από αυτήν την υποκρισία δεν κρύβεται μόνο ο ρατσισμός των Ισραηλινών για τους Παλαιστίνιους, αλλά και η βεβαιότητά τους ότι μπορεί να υπάρχει κατοχή, μπορούν να εφαρμόζουν το πιο βάρβαρο καθεστώς καταπίεσης ενάντια σε έναν λαό επί εξήντα σχεδόν χρόνια και να μην υπάρχει αντίσταση! Γιατί αυτό που επιχειρούν να κρύψουν οι υστερικές τους κραυγές για την «τρομοκρατία των Παλαιστινίων» είναι το γεγονός ότι η βία που αντιτάσσουν στις δυνάμεις κατοχής του Ισραήλ είναι τόσο νόμιμη όσο νόμιμη ήταν και η βία της ελληνικής ή της γαλλικής αντίστασης απέναντι στους χιτλερικούς και των Κυπρίων απέναντι στην αγγλική κατοχή και αποικιοκρατία!

Γαλλία και Νορβηγία καταδικάζουν τους σιωνιστές

Το νέο κύμα δολοφονικών επιθέσεων του Ισραήλ απέναντι στην παλαιστινιακή αντίσταση αποσκοπούσε επίσης στην εκτόνωση της κρίσης που μαστίζει την κυβέρνηση του Εχούντ Ολμέρτ, με αφορμή την έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα και υπογράμμιζε τις πολιτικές ευθύνες για το φιάσκο των Ισραηλινών στον Λίβανο, πέρυσι το καλοκαίρι. Τώρα, ανοίγοντας πυρ κατά των Παλαιστινίων και απειλώντας με εκτέλεση ακόμη και τον παλαιστίνιο πρωθυπουργό Ισμαήλ Χανίγιε και με ένα νέο ολοκαύτωμα τη Γάζα, ανάλογο εκείνου της Τζενίν, η κυβέρνηση του Ολμέρτ επιχειρεί ουσιαστικά να δείξει ότι είναι σε θέση να κρατά υπόδουλους τους Παλαιστινίους και ότι η περυσινή ήττα δεν ήταν παρά μια παρένθεση που έκλεισε.

Το αισιόδοξο είναι πως το σχέδιο των Ισραηλινών συναντά αντιστάσεις. Στο εξωτερικό, ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η πρωτοβουλία της Γαλλίας να καταδικάσει ευθέως την πρακτική των επιλεκτικών εξωδικαστικών εκτελέσεων, καθώς παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Επίσης, η απόφαση της Νορβηγίας να πάψει να συμμορφώνεται με το εμπάργκο -συλλογική τιμωρία που επέβαλαν Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι στους Παλαιστίνιους, επειδή ψήφισαν τη Χαμάς στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2006, και να αρχίσει πλέον να στέλνει κανονικά χρήματα από τη διεθνή βοήθεια στην Παλαιστινιακή Αρχή δίνει μια μικρή ελπίδα. Υπό το φως αυτής της απόφασης πολύ πιθανά να βομβάρδισαν οι Ισραηλινοί τα ελάχιστα σημεία ανάληψης μετρητών που υπάρχουν στη Γάζα. Αρνητικά για το κύρος του Ισραήλ λειτούργησε και η απόφαση των βρετανών δημοσιογράφων, όπως ψηφίσθηκε στο πρόσφατο συνέδριό τους, να ζητήσουν τη διεθνή απομόνωση του Ισραήλ και την αξιοποίηση εναντίον του όσων μέσων είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν κατά του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ. Ιδιαίτερη σημασία είχε επίσης η έκθεση-καταπέλτης που έδωσε στη δημοσιότητα η Παγκόσμια Τράπεζα με την οποία καταδίκασε το άθλιο καθεστώς ελέγχων που έχουν επιβάλει οι Ισραηλινοί στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, παραβιάζοντας τα όσα είχαν συμφωνηθεί στο Όσλο το 1993. Η Παγκόσμια Τράπεζα παρατηρεί ότι μόνο από το 2005 έως το 2006 τα μπλόκα αυξήθηκαν κατά 44%! Σε αυτό το φριχτό καθεστώς απαγορεύσεων και καταναγκασμών το δικαίωμα στην ελευθερία των μετακινήσεων φαντάζει ως το πιο σύντομο ανέκδοτο…

Οι ΗΠΑ θέλουν εμφύλιο

Η προσπάθεια των Ισραηλινών να υποσκάψουν το κύρος της Παλαιστινιακής Αρχής και το δικαίωμα των Παλαιστινίων να εκλέγουν την κυβέρνηση που αυτοί θέλουν βρίσκει, δυστυχώς, υποστηρικτές και στο εσωτερικό της Παλαιστίνης από παράγοντες που, όπως φαίνεται, δεν λειτουργούν για λογαριασμό του παλαιστινιακού λαού. Τα ανηλεή ισραηλινά σφυροκοπήματα στη Γάζα, που ωθούν πολλούς γνώστες της παλαιστινιακής πραγματικότητας να ανησυχούν μήπως αποτελούν προάγγελο ενός ολοκληρωτικού πολέμου, ξέσπασαν τη στιγμή που κλιμακώνονταν οι πολύνεκρες συγκρούσεις μεταξύ των δύο ισχυροτέρων παλαιστινιακών οργανώσεων: της Χαμάς και της Φατάχ. Αφορμή ήταν ο έλεγχος των ένοπλων παλαιστινιακών μονάδων και συγκεκριμένα η παραίτηση από την κυβέρνηση συνεργασίας (που συγκροτήθηκε μεταξύ των δύο οργανώσεων στο πλαίσιο της συμφωνίας της Μέκκας) του ανεξάρτητου υπουργού Εσωτερικών. «Ο Χανί Καβασμέ, ο άνθρωπος που τελικά επιλέχθηκε ως υπουργός Εσωτερικών κατέστρωσε ένα σχέδιο συνεργασίας μεταξύ των επικεφαλής ασφαλείας και των επικεφαλής των οικογενειών. Όντας όμως τεχνοκράτης, χωρίς να διαθέτει ισχυρή βάση ο ίδιος, συνάντησε αντίσταση και από τις δυο πλευρές. Ειδικότερα παραπονέθηκε ότι υπονομευόταν από τον υφιστάμενό του, Ρασίντ Αμπού Σμπακ, ο οποίος στην πράξη είναι πιστός στον Μοχάμεντ Νταχλάν, τον ισχυρό άνδρα της Φατάχ στη Γάζα. Στις 10 Μαΐου, ο Αμπού Σαμπάκ διέταξε τις δυνάμεις της Φατάχ να βγουν στους δρόμους χωρίς τη συμφωνία της Χαμάς ή κάτι παρόμοιο από τον Καβασμέ». Με αυτόν τον τρόπο περιέγραφε ο προηγούμενος «Εκόνομιστ» τα ακριβή γεγονότα που οδήγησαν στην έναρξη των ενδοπαλαιστινιακών συγκρούσεων. Στο τέλος του ρεπορτάζ του υποδείκνυε επίσης την ανοιχτή και πέρα για πέρα ύποπτη συνεργασία του ενδοτικού στελέχους της Φατάχ, Νταχλάν, με τους Ισραηλινούς. «Εάν καταρρεύσει η παλαιστινιακή κυβέρνηση ενότητας και το Ισραήλ μπορέσει να συγκρατηθεί και δεν προχωρήσει σε μια μαζική στρατιωτική επιχείρηση τότε θα δινόταν μια ευκαιρία στον Νταχλάν, που με σιωπηρό τρόπο επανακτά την πολιτική επιρροή του έπειτα από μια περίοδο που βρισκόταν στον πάγο, να κάνει μια καινούργια προσπάθεια αύξησης της δύναμής του. Η Χαμάς μισεί τον Νταχλάν, αλλά ορισμένοι Ισραηλινοί που έχουν στον νου τους την ασφάλεια πιστεύουν ότι είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορούν μαζί να κάνουν δουλειές»…

Το ρεπορτάζ του «Εκόνομιστ» δεν αποκαλύπτει μόνο ότι οι ένοπλες ομάδες του Νταχλάν λειτουργούν ανεξέλεγκτα αρνούμενες να υπαχθούν σε έναν κεντρικό σχεδιασμό. Αποκαλύπτει επίσης ότι ο Νταχλάν υπονομεύει με τη δράση του τη λειτουργία της κυβέρνησης ενότητας, που για να θυμίσουμε συγκροτήθηκε κατόπιν πιέσεων του Ισραήλ, των Αμερικανών, των Ευρωπαίων και της Φατάχ, οι οποίοι δεν αναγνώριζαν στη Χαμάς το δικαίωμα να βρίσκεται στην κυβέρνηση. Όλα αυτά τελικά αποδείχθηκαν προσχήματα…

Εξίσου αλγεινή εντύπωση με τον Νταχλάν προκαλεί πλέον και ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς, που όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα γίνεται δέκτης στρατιωτικής βοήθειας από τις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη η οποία αποσκοπεί να ανατρέψει τη συντριπτική στρατιωτική και πολιτική υπεροχή που έχει η Χαμάς στη Γάζα. Η τελευταία απόφαση του Μπους να δώσει στις δυνάμεις ασφαλείας του Αμπάς 59 εκατ. δολάρια (τη στιγμή που λόγω του εμπάργκο οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων έχουν μειωθεί κατά 50%) ρίχνει λάδι στη φωτιά του εμφυλίου, ενώ αποκαλύπτει και τον βρόμικο ρόλο της Ουάσινγκτον.

Αντεπίθεση Σινιόρα στον Λίβανο

Εις βάρος των Παλαιστινίων λειτούργησε την εβδομάδα που πέρασε και η σύγκρουση που ξέσπασε στο στρατόπεδο προσφύγων του βόρειου Λιβάνου μεταξύ του λιβανέζικου στρατού και ένοπλων Παλαιστίνιων, που ενδέχεται να συνεργάζονται με την Αλ Κάιντα, όπως γράφτηκε, χωρίς κάτι τέτοιο να μπορεί να επιβεβαιωθεί. Αυτό που με βεβαιότητα όμως μπορεί να ειπωθεί είναι ότι, όπως ακριβώς η Αλ Κάιντα, έτσι και η οργάνωση Φατάχ αλ Ισλάμ που αποτελεί διάσπαση της Φατάχ, με το επεισόδιο που προκάλεσε λειτούργησε σαν καταλύτης για μια σειρά αρνητικών εξελίξεων.

Η σφοδρότατη σύγκρουση στο παλαιστινιακό στρατόπεδο, πριν απ’ όλα, ενοχοποίησε τους Παλαιστίνιους και οδήγησε χιλιάδες απ’ αυτούς στην προσφυγιά για μια ακόμη φορά. Το καθεστώς όπου ζουν οι Παλαιστίνιοι στην προσφυγιά, όπου οδηγήθηκαν από τους Εβραίους το 1948, είναι φριχτό. Στον Λίβανο ζουν 400.000 Παλαιστίνιοι από τους οποίους οι 215.000 σε 12 στρατόπεδα. Αντί όμως να απολογηθεί η κυβέρνηση του Λιβάνου για τη φτώχεια και τις απάνθρωπες συνθήκες ζωής που επικρατούν στο εσωτερικό αυτών των στρατοπέδων, βρίσκονται οι Παλαιστίνιοι να απολογούνται για τη μετατροπή των στρατοπέδων τους σε χώρους υπόθαλψης εγκληματικών οργανώσεων, όπως η συγκεκριμένη που κρύφτηκε εκεί για να γλιτώσει την καταδίωξη έπειτα από τη ληστεία μιας τράπεζας!

Κατά δεύτερον, η σύγκρουση που ξέσπασε μεταξύ λιβανέζικου στρατού και ισλαμιστών μαχητών ενίσχυσε τη θέση της αμερικανόδουλης κυβέρνησης του Φουάντ Σινιόρα. Τώρα, που αποδείχτηκε πως τα παλαιστινιακά όπλα δεν αποσκοπούν να προστατέψουν τους Παλαιστίνιους από μια νέα σφαγή τύπου Σάμπρα και Σατίλα, αλλά στράφηκαν κατά του λιβανέζικου στρατού, μπορεί με πιο πειστικό τρόπο να προωθήσει το αίτημά της για αφοπλισμό όλων των οργανώσεων στο έδαφος του Λιβάνου, όπως και επανεξέταση του άβατου που ισχύει για τον στρατό του Λιβάνου από το 1969 στα παλαιστινιακά στρατόπεδα.

Τρίτο και σημαντικότερο, τόσο η κυβέρνηση του Σινιόρα όσο και οι Αμερικανοί (που έσπευσαν να υποσχεθούν 280 εκατ. δολάρια στρατιωτική βοήθεια στον λιβανέζικο στρατό με αφορμή την πρόσφατη σύγκρουση!) αξιοποίησαν το δραματικό αυτό γεγονός για να ενοχοποιήσουν ακόμη μια φορά τη Συρία. Υπέδειξαν το καθεστώς του Άσαντ ως υπαίτιο της αιματοχυσίας στην Τρίπολη, αδιαφορώντας για το ότι υπουργοί της Συρίας αρνήθηκαν οποιαδήποτε σχέση με την οργάνωση υπενθυμίζοντας μάλιστα πως ο ηγέτης της σουνίτικης ισλαμικής οργάνωσης (που χρηματοδοτούνταν από τον δολοφονημένο πρώην πρωθυπουργό Χαρίρι ώστε να αποτελέσει αντίπαλο δέος στη σιίτικη Χεζμπολάχ) έχει φυλακιστεί στη Δαμασκό!

Πώς αλλιώς θα μείνουν στο απυρόβλητο όσοι πραγματικά αιματοκυλούν τη Μέση Ανατολή;