Τα ΜΜΕ υπό την ομηρία των πολυεθνικών

Την εποχή της επιδρομής των πολυεθνικών στον χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και εν όψει της ανυπαρξίας επαγγελματικού συνδικαλιστικού κινήματος των δημοσιογράφων, είναι, πλέον, εμπεδωμένο καθεστώς στα ΜΜΕ πανελλήνιας εμβέλειας και επιρροής!

Η διείσδυση των πολυεθνικών στον εκδοτικό χώρο, των οποίων οι επιδιώξεις παραμένουν στο σκότος ή εναρμονίζονται με τους στόχους και τις πολιτικές των ισχυρών, εκτός χώρας, προστατών τους, θέτει στο στόχαστρο την αυτονομία της πολιτικής μέσω της χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Τα ΜΜΕ υπό την ομηρίαν των πολυεθνικών, και ουσία την καθοδήγησή τους, ασκούν Εξουσία σε μια κλίμακα δίχως προηγούμενο! Η δημοσιογραφία σήμερα αντανακλά όχι τόσο τα κίνητρα των πολιτών που διαμαρτύρονται για τον κίνδυνο της εκμετάλλευσης από τις πολυεθνικές, αλλά κυρίως τα κίνητρα και τις προθέσεις των τεραστίων και συχνά υψηλών κερδοφόρων ενημερωτικών «θεσμών».

Οι πολυεθνικές, και το σπουδαιότερο και επικινδυνότερο, εξωχώρια κέντρα, μετέρχονται την τακτική της κατασκευής «ειδώλων» στον χώρο των ΜΜΕ και, με όργανα τα τεχνητά αυτά «είδωλα», θέτουν σε κίνηση τη διαδικασία άλωσης της κοινής γνώμης και πειθαναγκασμού των κυβερνήσεων «τοις ‘κείνων ρήμασι»…

Οι «ενσωματωμένοι» στην τακτική των πολυεθνικών και των εξωχώριων κέντρων «δημοσιογράφοι» δεν αισθάνονται την ανάγκη να ενθυμούνται ότι μόνο μέσα από τη δημοκρατική κοινωνία των πολιτών εξασφαλίζονται και διατηρούνται τα προνόμια του «Ελεύθερου Τύπου», από τα οποία εξαρτάται η αντικειμενική ενημέρωση της κοινής γνώμης.

– «Οι δημοσιογράφοι -κατά την κριτική παρατήρηση ενός των πλέον ειδικών στα ΜΜΕ, του Entman- συμμετέχουν σε ένα υπερεξαρτημένο περιβάλλον ειδήσεων και όχι σε μια ”ελεύθερη” αγορά ιδεών».

Οι «ενσωματωμένοι» δημοσιογράφοι -και αυτό πιστοποιείται με μια ματιά στις εφημερίδες του είδους- παρουσιάζουν τα γεγονότα, τις ειδήσεις, που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, κατά τρόπον που υποδηλώνει, αλλά και κατασκευάζει συγκεκριμένο πλαίσιο ερμηνείας. Και βεβαίως το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την εξωτερική πολιτική χειραγωγείται από τον τρόπο με τον οποίο καλύπτεται ειδησεογραφικά, από τη συγκεκριμένη κατηγορία δημοσιογράφων.

Ο πρωθυπουργός σε μια στιγμή αγανάκτησης για τους χειραγωγούς της κοινής γνώμης, κινούμενος εκτός πρακτικής του πολιτικού χώρου του οποίου ηγείται, υποτονθόρισε το «Δόγμα Μπαϊρακτάρη», αλλά «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», σήμανε αναδίπλωση.

Ο κ. Καραμανλής μετακινήθηκε από την ευθεία γραμμή («Μπαϊρακτάρη») σ’ εκείνη του «ωφέλιμου γενιτσαρισμού». Δηλαδή την άλωση εκ των έσω με την προώθηση ενός νεοφανούς είδους «δημοσιογράφων» που… αναλαμβάνουν να προωθήσουν, αζημίως, τη ρυμούλκηση του πρωθυπουργού στις θέσεις και επιδιώξεις των «εξορκισμένων στου Μπαϊρακτάρη»!

Αν και λάτρης του «γαλλικού μοντέλου», αγνοεί επιδεικτικώς τη συμβουλή του Πουκεβίλ, περί των «κατηραμένων όφεων που τρέφει στον κόρφο του και θα τον φάνε». Αλλά και την ιστορική πραγματικότητα ότι οι κάθε είδους και σε κάθε εποχή «γενίτσαροι» στην πρώτη δυσκολία «αναποδογυρίζουν τα καζάνια στους στρατώνες τους» και επισείουν το κορδόνι του στραγγαλισμού στους… ευεργέτες τους!

Η κρατική τηλεόραση στην οποία ενδεχομένως να στηρίζεται ο πρωθυπουργός μιμούμενος τον Ντε Γκωλ («Οι εχθροί μου ελέγχουν τον Τύπο. Εγώ κρατάω την τηλεόραση») έχει πάψει να αποτελεί υπολογίσιμο παράγοντα επιρροής. Η ιδιωτική τηλεόραση παραμένει έντονα ελεγχόμενη βιομηχανία από επιχώρια και εξωχώρια συμφέροντα, κυρίως όσον αφορά στις υπηρεσίες ενημέρωσης.

Η ανεξαρτησία των ΜΜΕ υπογραμμίζει και στη χώρα μας το πρόβλημα της οικονομικής εξάρτησής τους, που επηρεάζει το περιεχόμενο και την ποιότητά τους. Σε ποιους ανήκουν τα ισχυρά και πανελλήνιας εμβέλειας ΜΜΕ; Καμία επιχείρηση ή πηγή οικονομικής, πολιτιστικής, πολιτικής ή ιδεολογικής εξουσίας δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με αδιαφορία αυτούς τους φορείς που ασκούν επιρροή ή πίεση στην κοινή γνώμη, αυτούς που αποφασίζουν.

Κατ’ επέκτασιν το πρώτο εμπόδιο στην αντικειμενική και ελεύθερη ενημέρωση προέρχεται από την οικονομική κυριαρχία στα ΜΜΕ. Στο σημείο αυτό εντοπίζεται η κατευθυνόμενη ειδησεογραφία και η αυτολογοκρισία του δημοσιογράφου, χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Πώς ένα ΜΜΕ μπορεί ταυτοχρόνως να ικανοποιεί την απαίτηση της αλήθειας, την κοινή γνώμη, τους ιδιοκτήτες και τους οικονομικούς χορηγούς του μέσου; Ιδού η απορία…