ΠΕΜΠΤΗ ΦΑΛΑΓΓΑ ΤΩΝ ΗΠΑ

May 21, 2007 στις κατηγορίες ΕΥΡΩΠΗ - ΚΟΣΜΟΣ,

Η εξέλιξη αυτή αναμφισβήτητα λειτουργεί σε βάρος της Ευρώπης, ωφελώντας μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι σχέσεις της Μόσχας με την Ουάσινγκτον ποτέ, από το 1990 και μετά, δεν ήταν τόσο τεταμένες όσο είναι το τελευταίο διάστημα. Στο επίκεντρο της σύγκρουσης βρίσκονται δύο ζητήματα. Αρχικά το θέμα του Κοσόβου, όπου η Ρωσία εμφανίζεται απρόθυμη να εγκρίνει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το σχέδιο νέου διαμελισμού της Σερβίας και απειλεί να βάλει βέτο στο σχέδιο αυτονόμησης του Κοσόβου του φινλανδού διαπραγματευτή, Αχτισάαρι. Η σημαντικότερη όμως εστία τριβής εντοπίζεται στην αντιπυραυλική ασπίδα. Η Ουάσινγκτον έχει συμφωνήσει με την Τσεχία και την Πολωνία να φιλοξενήσουν στο έδαφός τους ραντάρ και συστοιχίες πυραύλων που υποτίθεται ότι θα αναχαιτίσουν ενδεχόμενες επιθέσεις απομακρυσμένων τρίτων χωρών, όπως το Ιράν. Στην πραγματικότητα η εγκατάσταση των αμερικανικών όπλων στην Πολωνία και την Τσεχία δεν αποσκοπεί στην αμυντική θωράκιση της Ευρώπης, όπως υποστηρίζουν οι Αμερικάνοι (και όπως δήλωσε η ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, κατά την πρόσφατη σύνοδο ΝΑΤΟ – Ρωσίας στο Όσλο, καταθέτοντας το εξωφρενικό αίτημα να φιλοξενήσει και η Ελλάδα τμήματα της αντιπυραυλικής ασπίδας), αλλά στην περικύκλωση της Ρωσίας και την ακύρωση του δικού της οπλοστασίου. Τελικό ζητούμενο της υπό κατασκευή αντιπυραυλικής ασπίδας είναι να μην αμφισβητηθεί ποτέ και από κανέναν η αμερικανική παντοκρατορία!

Διχάζει η αντιπυραυλική ασπίδα

Το μέγεθος της ανατροπής της ισορροπίας που θα επιφέρει η αντιπυραυλική ασπίδα αποκαλύπτεται επίσης και από τις ασυνήθιστα έντονες δηλώσεις των ρώσων αξιωματούχων. Η καταγγελία των προσπαθειών των ΗΠΑ να δημιουργήσουν έναν μονοπολικό κόσμο από τον Πούτιν στο Μόναχο, πριν από τρεις μήνες, όπως και η παρομοίωση των σημερινών προσπαθειών ηγεμόνευσης με τις επιχειρήσεις του Τρίτου Ράιχ από τον Πούτιν, πάλι κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για την αντιφασιστική νίκη που γιορτάστηκε στις 9 Μαΐου μαρτυρούν ότι η αντιπυραυλική ασπίδα έρχεται να καθορίσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς των επόμενων δεκαετιών. Οι ΗΠΑ φέρονται αποφασισμένες να προχωρήσουν στη δημιουργία της αντιπυραυλικής ασπίδας όπως έδειξαν τα όσα είπε από τη Ρωσία η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Κοντολίζα Ράις, την Τρίτη. Μετά τις υψηλού επιπέδου επαφές που είχε και παρότι μάλιστα στόχος της ήταν να πέσουν οι τόνοι, οι δηλώσεις που έκανε έδειξαν ακριβώς το αντίθετο: «δεν νομίζω πως περιμένει κανείς να επιτρέψουν οι ΗΠΑ τη χρήση βέτο επί των αμερικανικών συμφερόντων ασφαλείας». Η αποφασιστικότητα των Αμερικάνων να δημιουργήσουν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από τη Ρωσία φαίνεται και από την πρόοδο που καταγράφεται στην πορεία των πρακτικών εργασιών δημιουργίας της αντιπυραυλικής ασπίδας. Μόλις τη Δευτέρα που μας πέρασε ξεκίνησαν στη Βαρσοβία οι επίσημες συνομιλίες μεταξύ Πολωνίας και ΗΠΑ για τις λεπτομέρειες της εγκατάστασης, ενώ την ίδια επίσης μέρα έφθασαν στην πρωτεύουσα της Τσεχίας αμερικανοί στρατιωτικοί, για να επιθεωρήσουν και επίσημα τα σημεία τοποθέτησης των στοιχείων.

Στην ίδια τη Δυτική Ευρώπη, η προσπάθεια των Αμερικάνων να προδιαγράψουν τη σχέση της με τη Ρωσία και να επιβάλουν την αμυντική της πολιτική με βάση τα δικά τους συμφέροντα συναντά αντιδράσεις. Το γεγονός βέβαια ότι στην καγκελαρία του Βερολίνου βρίσκεται η Άγκελα Μέρκελ, και όχι ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, και στα Ηλύσια Πεδία είναι εγκατεστημένος πλέον ο Νικολά Σαρκοζί και όχι ο Ζακ Σιράκ προεξοφλούν μετά βεβαιότητας ότι δεν πρόκειται να ξαναδούμε τις διπλωματικές συγκρούσεις που είδαμε το 2003 πριν από την εισβολή στο Ιράκ, μεταξύ της «νέας» και της «παλιάς» Ευρώπης, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του αποπεμφθέντος Ντόναλντ Ράμσφλεντ. Παρʼ όλα αυτά, το σχέδιο μετατροπής της Ευρώπης σε προκεχωρημένο στρατιωτικό φυλάκιο της αμερικανικής αυτοκρατορίας δέχεται κριτικές. Ξεχωρίζουν οι διαφωνίες του σοσιαλδημοκράτη υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ, που αμφισβητεί τη σκοπιμότητα όχι μόνο της αντιπυραυλικής ασπίδας αλλά και της διπλωματικής σύγκρουσης με τη Ρωσία. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με τα όσα είπε τη Δευτέρα στην εφημερίδα «Μπιλντ»: «Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μια κλιμακούμενη δυσπιστία μεταξύ Δύσης και Ρωσίας… Εκεί όπου έχουμε διαφορές απόψεων με τη Ρωσία είμαι της γνώμης να τις εξετάζουμε ανοιχτά και να επιδιώκουμε κοινές λύσεις. Μόνο από κοινού μπορούμε να επιτύχουμε ασφάλεια, και όχι σε αντίθεση ο ένας με τον άλλο».

Σφήνα στη ευρω-ρωσική συνεργασία

Οι προσπάθειες όμως μεγάλου μέρους του πολιτικού κόσμου της Ευρώπης να ξεπεράσει τα εμπόδια που δημιουργούν οι Αμερικανοί και να οικοδομήσουν σχέσεις στρατηγικής συμμαχίας με τη Ρωσία ναυάγησαν, ως προς το παρόν, από κει που δεν το περίμενε κανείς: από τρεις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την Εσθονία, τη Λιθουανία και την Πολωνία, οι οποίες αφού πρώτα έπαιξαν τον ρόλο του προβοκάτορα στη συνέχεια απαίτησαν να εφαρμοστεί η αρχή της αλληλεγγύης μεταξύ των 27 μελών της ΕΕ, τινάζοντας έτσι στον αέρα τη διαδικασία της ευρω-ρωσικής προσέγγισης.

Η Εσθονία, μια χώρα μόλις 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων, που αν και έχει το θλιβερό προνόμιο να ανταμείβει με συντάξεις τους συνεργάτες των χιτλερικών έχει χαρακτηριστεί…πρότυπο δημοκρατίας από τον Μπους, δεν δίστασε να γκρεμίσει λίγες μέρες πριν από την επέτειο της αντιφασιστικής νίκης -την 9η Μαΐου- μνημείο στην πρωτεύουσα Ταλίν προς τιμήν των πεσόντων του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Στις μαζικές διαδηλώσεις που ακολούθησαν αντέτεινε ωμή βία. Η αστυνομία συνέλαβε 1.000 άτομα και χρησιμοποίησε πραγματικά πυρά σκοτώνοντας έναν διαδηλωτή. Εάν αυτό είχε συμβεί στη Μόσχα, εάν δηλαδή η αστυνομία του Πούτιν είχε ανοίξει πυρ εναντίον αντικυβερνητικών διαδηλωτών δολοφονώντας εν ψυχρώ ένα άτομο, είναι σίγουρο ότι θα ξεσπούσε εναντίον της ένα παγκόσμιο κύμα αντιδράσεων. Αρκεί να θυμηθούμε πόσες φορές κάθησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου η Μόσχα για την πέρα για πέρα ύποπτη δολοφονία της Άννας Πολιτόφσκαγια (τη μέρα που ο Πούτιν ξεκινούσε ταξίδι στη Γερμανία) και την εξίσου ύποπτη δολοφονία του λαθρέμπορου ουρανίου και πρώην πράκτορα Λιτβινένκο (την ημέρα που ξεκίναγε η ευρω-ρωσική διάσκεψη κορυφής στο Ελσίνκι…). Για τα γεγονότα του Ταλίν όμως ένοχη θεωρήθηκε ακόμη μια φορά η Μόσχα (!) που κατηγορήθηκε ότι υποκινεί και χρηματοδοτεί τους διαδηλωτές όπως επίσης και για τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν εκ των υστέρων στη ρωσική πρωτεύουσα.

Το θέατρο του παραλόγου έφθασε σε τέτοιες δόξες που ο υπουργός Εξωτερικών της Εσθονίας, σε ένα παραλήρημα μικρομεγαλισμού, απαίτησε ακόμη και τη ματαίωση της ευρω-ρωσικής Συνόδου: «Η συντονισμένη δράση της Ρωσίας ενάντια στην Εσθονία είναι ένα θέμα που αφορά όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να δοθεί στην αναβολή της Συνόδου»! Πίσω από την υπερβολή, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι η Εσθονία λειτουργούσε ως φερέφωνο των Αμερικανών που δεν θέλουν με κανέναν τρόπο την εμβάθυνση των σχέσεων Ρωσίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το ίδιο έκανε και η Πολωνία, που ξαφνικά θυμήθηκε την απαγόρευση εξαγωγών χοιρινού στη Ρωσία που έχει επιβάλει η Μόσχα επικαλούμενη λόγους υγιεινής και ασφάλειας, κι έτσι, η υπουργός Εξωτερικών της, τη Δευτέρα που μας πέρασε σύμφωνα με ρεπορτάζ των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», εξέφρασε τη δυσφορία της για τις προετοιμασίες που έκανε η Γερμανία, ώστε να υπογραφεί διμερής εμπορική συμφωνία με τη Μόσχα. Ως μακρύ χέρι των Αμερικανών λειτούργησε επίσης και η Λιθουανία που επικαλέστηκε τη διακοπή παροχής, πετρελαίου μέσω αγωγών που έχει εφαρμόσει η Μόσχα εδώ και δέκα μήνες, αναγκάζοντάς την να προμηθεύεται πετρέλαιο μέσω θαλάσσης, για να ζητήσει να μην υπογραφεί καμιά συμφωνία με τη Ρωσία!