Ο άγνωστος «Χ» + ο Λαλιώτης

Επίσης επισημάναμε ότι η συγκεκριμένη κατηγορία ψηφοφόρων είναι μετακινούμενη ανάμεσα στα δύο κόμματα εξουσίας (πρωτίστως), καθότι δεν δεσμεύεται από κομματικές εξαρτήσεις. Ταυτόχρονα τονίσαμε ότι η «κρίσιμη εκλογική μάζα» αποφασίζει την τελευταία στιγμή «πού θα ρίξει την ψήφο της», μέσα από μια ασυναίσθητη διαλεκτική διαδικασία μνήμης, κρίσης και εμπειρικής γνώσης, ανακαλώντας (πάντα ασυναίσθητα) «εικόνες» που προκάλεσαν ικανοποίηση ή δυσαρέσκεια. Όπως επισημάναμε οι «εικόνες» είναι κατασκευασμένες είτε μέσα από την εμπειρική γνώση είτε από τους διαμεσολαβητές της κοινής γνώμης (π.χ. Μέσα Ενημέρωσης) κυρίως για γεγονότα ή καταστάσεις που βρίσκονται εκτός προσιτότητας, εκτός του οπτικού πεδίου των συγκεκριμένων ψηφοφόρων.

• Κατά κανόνα η «κρίσιμη εκλογική μάζα» έχει την τάση να δίνει «δεύτερη ευκαιρία» σε κάθε «νέα διακυβέρνηση» γι’ αυτό και κρίνει με επιείκεια τα πεπραγμένα κάθε «νέας διακυβέρνησης» στην αρχή του επταετούς πολιτικού κύκλου, ενώ αντίθετα στο τέλος του κύκλου τα κρίνει με μεγίστη αυστηρότητα κι ως εκ τούτου ο «7ος» χρόνος κάθε διακυβέρνησης είναι χρόνος ραγδαίας φθοράς. Άρα στις επικείμενες εκλογές η τάση της «κρίσιμης εκλογικής μάζας» είναι να προσφέρει, έστω και «βρίζοντας», τη «δεύτερη ευκαιρία στη ΝΔ» με την προσδοκία: «Μήπως τα πάει καλύτερα». Πόσω μάλλον που οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι «φοβούνται την ακυβερνησία» και αυτό λειτουργεί υπέρ της ΝΔ – προφανώς το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης δεν άνοιξε τυχαία «θέμα ακυβερνησίας». Κι ενώ τα πράγματα έδειχναν (και δείχνουν) τη ΝΔ ως τον νικητή της κάλπης, αίφνης μπήκε «νέος παίκτης» στο παιχνίδι που έχει την ικανότητα να βλέπει τα συν και πλην της «ομάδας του», τα συν και πλην του «αντιπάλου» καθώς και τα «θέλω» της εξέδρας!

• Προφανώς ο νέος «παίκτης» λέγεται Κώστας Λαλιώτης. Με το που μπήκε στο «παιχνίδι» απευθύνθηκε στην «κρίσιμη εκλογική μάζα» τονίζοντας «ξέπνοη κυβέρνηση», «ό,τι καλό είχε να δώσει το έδωσε…», άρα μην προσδοκάτε ότι «μπορεί να τα πάει καλύτερα αύριο», «μην της δώσετε» τη «δεύτερη ευκαιρία».

Όμως δεν αρκεί ο «νέος» παίκτης, καθότι το ΠΑΣΟΚ έχασε πολύτιμο χρόνο. Ένα κόμμα ψηφίζεται είτε για το «ένδοξο» παρελθόν του είτε για το «ισχυρό» παρόν του είτε και για τα δύο. Το ΠΑΣΟΚ άφησε το μεν «παρελθόν» στο έλεος του αντιπάλου, ενώ δεν κατάφερε έγκαιρα να οικοδομήσει το «ισχυρό» παρόν. Τώρα τρέχει… Εδώ να επισημάνουμε πως δεν συμφωνούμε με την απολιτική ρήση: «Η κυβέρνηση χάνει, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει». Και δεν συμφωνούμε γιατί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συγκροτούν μια διαλεκτική αντίθεση, οπότε όταν το ένα σκέλος της αντίθεσης «χάνει» το άλλο «κερδίζει». Τα «κέρδη» μπορεί να είναι άμεσα ή μακροπρόθεσμα και αφορούν είτε την ενίσχυση της κυβερνητικής εικόνας του ΠΑΣΟΚ είτε την ενίσχυση της εκλογικής του επιρροής. Το θέμα είναι ότι μπορεί η ΝΔ να μη «χάνει αρκετά» ή το ΠΑΣΟΚ να μην «κερδίζει αρκετά», οπότε από την κάλπη να ξεπηδήσει η «δεύτερη ευκαιρία»