Θύελλα στα Ιεροσόλυμα από τα λάθη της Αθήνας

Στόχος της κυβέρνησης είναι να μην υπογράψει επί λίγους μήνες ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντάλα την απόφαση της ιορδανικής κυβέρνησης για άρση της αναγνώρισης του Θεόφιλου ως Πατριάρχη, οπότε στο διάστημα αυτό δεν θα προχωρήσει σε άρση της αναγνώρισης ούτε η Παλαιστινιακή Αρχή.

Επιδιώκεται έτσι να κερδηθεί λίγος χρόνος, ώστε στο διάστημα αυτό ο Θεόφιλος να κάνει ορισμένες παραχωρήσεις στους Άραβες, για να κατευνάσει προσωρινά την οργή τους, με την ελπίδα ότι έτσι θα εκτονωθεί σταδιακά η κρίση σε αυτήν τη φάση. Προς την κατεύθυνση αυτήν κινείται και η ανακοίνωση που έβγαλε την Τετάρτη το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, όπου δίνει πάλι νεφελώδεις υποσχέσεις χωρίς δεσμεύσεις:

«Πατριάρχης, Ιερά Σύνοδος και Αγιοταφιτική Αδελφότης δηλούν και πάλι ότι έχουν πλήρη συναίσθηση των υποχρεώσεών των, η εκπλήρωση των οποίων αποσκοπεί στην προάσπιση και προαγωγή των καλώς εννοουμένων κοινών σκοπών ποιμνίου και Πατριαρχείου και με πνεύμα αγάπης και με στόχο τη διαφύλαξη της ενότητος και της συνοχής του ποιμνίου, υπογραμμίζουν την αγαθή πρόθεσή τους να ανταποκριθούν το συντομότερο δυνατόν με συγκεκριμένες πράξεις σε εύλογα και σύννομα αιτήματα, τα οποία έχουν διατυπωθεί απ’ αυτό», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Οι Άραβες δεν πείθονται

Λόγια του αέρα, φυσικά, και τώρα που οι Άραβες έχουν πάρει χαμπάρι το ποιόν, τον βίο και την πολιτεία των παροικούντων την Ιερουσαλήμ ελληνορθόδοξων ιεραρχών, πολύ δύσκολα πια θα δέχονται σιωπηρά την κοροϊδία.

Αν και θεωρείται πιθανό πως ο Αμπντάλα θα δώσει αυτήν την παράταση χρόνου μη υπογράφοντας αμέσως την άρση της αναίρεσης, απαιτούνται συγκεκριμένες ενέργειες εκ μέρους του Θεόφιλου και του περιβάλλοντός του, προκειμένου να αποτραπεί γενίκευση της εξέγερσης εναντίον του των αράβων χριστιανών ορθόδοξων ανάλογη με εκείνη που σημειώθηκε το 2005 -με τη συμμετοχή πολλών και σκοτεινών παραγόντων- και κατέληξε στην καθαίρεση του τέως Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου.

Η σημασία του Πατριαρχείου αυτού για τους Άραβες έγκειται κυρίως και σχεδόν αποκλειστικά στο αν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων πουλάει ή νοικιάζει γη που έχει το πατριαρχείο στην παλιά Ιερουσαλήμ σε Εβραίους ή Άραβες, αφού έτσι μπορεί να επηρεαστεί ο διαχωρισμός της πόλης σε αραβικό και εβραϊκό τομέα, στην περίπτωση μελλοντικής λύσης του Παλαιστινιακού.

Μετά τις απαράδεκτες, σοβαρότατες εκχωρήσεις ακίνητης γης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων σε Εβραίους εκ μέρους του εκλιπόντος πατριάρχη Διόδωρου και του διαδόχου του Ειρηναίου, όπως και τη μέχρι στιγμής αποφυγή διόρθωσης αυτής της κατάστασης από τον σημερινό πατριάρχη Θεόφιλο, οι Άραβες αντιμετωπίζουν με εξαιρετική καχυποψία το ελληνορθόδοξο πατριαρχείο – τόσο η μουσουλμανική ηγεσία των Παλαιστινίων και των Ιορδανών όσο και οι περίπου 300.000 άραβες ορθόδοξοι που αποτελούν το ποίμνιο του πατριαρχείου αυτού και ζουν στην Ιορδανία, στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και στο Ισραήλ.

«Πού είναι η περιουσία;»

Το αίτημα των ορθόδοξων Αράβων είναι πολύ λογικό: να μάθουν με λεπτομέρειες ποια ακριβώς είναι η ακίνητη περιουσία του πατριαρχείου, κτίριο προς κτίριο, οικόπεδο προς οικόπεδο, έκταση προς έκταση και σε ποιον έχει πουληθεί ή νοικιαστεί ή αν παραμένει ανεκμετάλλευτη.

Ο στόχος είναι προφανής. Γνωρίζοντας όλη την ακίνητη περιουσία αναλυτικά, θα μπορούν να ελέγχουν οι Άραβες αποτελεσματικά αν ο εκάστοτε πατριάρχης πούλησε ή νοίκιασε κάτι και σε ποιον, Άραβα ή Εβραίο, οπότε έτσι θα μαζευτούν οι πολιτικά απαράδεκτες συναλλαγές.

Οι Αγιοταφίτες ιεράρχες φυσικά δεν θέλουν ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο, αφού η πλήρης γνωστοποίηση της ακίνητης περιουσίας αφενός θα τους αφαιρέσει τη δυνατότητα να κάνουν αδιαφανείς συναλλαγές με τους Ισραηλινούς και αφετέρου θα ελαχιστοποιήσει τις δυνατότητες προσωπικού πλουτισμού επιτήδείων μέσω των τρομερών μιζών που δίνονται και από εβραίους και από Άραβες, για να επιτευχθεί η εκχώρηση ακινήτων προς την επιθυμητή πλευρά αυτών που πληρώνουν.

Οι ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι και Ιορδανοί λοιπόν ζητούν να συγκληθεί αμέσως το μεικτό συμβούλιο, όπου τα λαϊκά μέλη (δηλαδή οι Άραβες) αποτελούν την πλειοψηφία και εκεί να τους δοθεί λεπτομερής πληροφόρηση για την περιουσιακή κατάσταση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, με έμφαση στα ακίνητα.

Διαφθορά και κατάπτωση

Εξαιρετικά αδύναμο στοιχείο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αποτελεί και η ηθική ποιότητα και η διαφθορά ορισμένων από τους ιεράρχες και την Αγιοταφιτική Κοινότητα, καθώς τους καθιστούν εύκολα θύματα εξαγοράς και εκβιασμών από τις ισραηλινές αρχές και τις μυστικές υπηρεσίες. Δεν μπορούν να ξεχαστούν οι πανάθλιες εικόνες που βλέπαμε στις τηλεοπτικές οθόνες πριν από δύο ακριβώς χρόνια: κληρικούς να κουβαλάνε σακούλες σκουπιδιών γεμάτες χαρτονομίσματα, άλλους κληρικούς να ορμούν και να τους τα αρπάζουν, κληρικούς να μπαίνουν στην αίθουσα της συνόδου, ανεμίζοντας θριαμβευτικά δεσμίδες χαρτονομισμάτων, κληρικούς να μουντζώνονται και να βρίζονται χυδαία!

Πώς είναι δυνατόν όμως, σε μια περιοχή όπου συγκρούονται κυριολεκτικά τα «θηρία» της παγκόσμιας πολιτικής, να μπορέσει η Ελλάδα να ασκεί εξωτερική πολιτική, αναζητώντας ισορροπίες στην κόψη του ξυραφιού μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών, όταν η υλοποίηση αυτής της πολιτικής περνάει υποχρεωτικά μέσα από τη στάση κληρικών σαν αυτούς που περιγράψαμε παραπάνω;

Γιατί φυσικά τηλεόραση δεν βλέπαμε μόνο εμείς στην Ελλάδα. Έβλεπαν πολύ περισσότεροι Άραβες και Ισραηλινοί που τους ενδιέφερε το θέμα πολύ πιο άμεσα. Συνειδητοποιούμε άραγε με πόση δικαιολογημένη περιφρόνηση τους αντιμετωπίζουν αυτούς τους κληρικούς οι Ισραηλινοί και οι Άραβες; Τι σεβασμό να εμπνεύσουν στους πιστούς;

Κερδισμένο το Ισραήλ

Ο μεγάλος κερδισμένος από αυτήν την ιστορία είναι το Ισραήλ. Αναγνωρίζοντας ως Πατριάρχη Ιεροσολύμων τον έκπτωτο Ειρηναίο και αρνούμενο να επικυρώσει την εκλογή του Θεόφιλου (δύο χρόνια έχει εκλεγεί, αλλά αρνείται να τον αναγνωρίσει, όπως ακριβώς έκανε και με τον Ειρηναίο, που δεν τον αναγνώριζε επί δυόμισι χρόνια παρόλο που είχε πεθάνει ο πρόκατοχός του!) πετυχαίνει το μάξιμουμ. Όχι μόνο ο Θεόφιλος δεν έχει νομικά το δικαίωμα να ακυρώσει οποιαδήποτε από τις συναλλαγές με ακίνητα που είχε κάνει ο Ειρηναίος, αλλά επιπλέον ο Θεόφιλος αντιλαμβάνεται πως πρέπει να γίνει πειθήνιο όργανο του Τελ Αβίβ, αν θέλει να αναγνωριστεί ποτέ ως πατριάρχης!

Όσο όμως ο Θεόφιλος σύρεται προς την ισραηλινή πλευρά, τόσο περισσότερο καταρρακώνεται το κύρος του στους ορθόδοξους Άραβες που αποτελούν το ποίμνιό του και παράλληλα τόσο περισσότερο μειώνεται συνολικά το κύρος του ελληνορθόδοξου πατριαρχείου.

Ισχυροποιείται το αίτημα αραβοποίησής του μεταξύ των πιστών, προκειμένου να απαλλαγούν οι άραβες ορθόδοξοι και οι Άραβες γενικότερα από τους έλληνες ιεράρχες που καθίστανται όργανα των Ισραηλινών. Όσο εντείνεται το κύμα υπέρ της αραβοποίησης όμως, τόσο περισσότερο στρέφονται οι της Αγιοταφιτικής Κοινότητας και του πατριαρχείου προς το Ισραήλ, για να βρουν αντίβαρο απέναντι στη διογκούμενη αραβική δυσαρέσκεια και αποξενώνονται έτσι περισσότερο από το αραβικό ορθόδοξο ποίμνιο.

Μοιραία ελληνικά λάθη

Η κυβέρνηση της ΝΔ και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη μεθόδευση της καθαίρεσης του προηγούμενου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, του Ειρηναίου, εναντίον του οποίου είχαν ξεσηκωθεί οι Παλαιστίνιοι λόγω της φιλοϊσραηλινής στάσης του.

Τόσο η Αθήνα όσο και το Φανάρι όμως υποτίμησαν το πώς θα μπορούσε να αξιοποιήσει την κατάσταση υπέρ του το Τελ Αβίβ. Ενώ είχαν εντελώς πρόσφατο το γεγονός ότι από τον Αύγουστο του 2001 ως το Γενάρη του 2004 το Ισραήλ δεν αναγνώριζε τον Ειρηναίο, δεν φαντάστηκαν ότι οι Ισραηλινοί θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο και με τον Θεόφιλο – πόσω μάλλον που τώρα ο καθαιρεμένος Ειρηναίος και αναγνωρισμένος από το Ισραήλ ήταν ζωντανός και μάλιστα αποφασισμένος να μην απομακρυνθεί με τίποτα από τον πατριαρχικό θρόνο!

Υποτίμησαν η Αθήνα και το Φανάρι επίσης τις αντιδράσεις των Αράβων στην αθέτηση των υποσχέσεων του Θεόφιλου προς τους Άραβες. Μπορεί επί πολλά χρόνια οι Άραβες να κατάπιναν τις φιλοϊσραηλινές συναλλαγές των Πατριαρχών Ιεροσολύμων σκύβοντας το κεφάλι, με τη δημόσια όμως αποκάλυψη του ήθους και της διαφθοράς των αγιοταφιτικών δεν έχουν πια κανενός είδους σεβασμό, άρα και καμιά υπομονή απεριόριστη στην αθέτηση των πατριαρχικών υποσχέσεων, όπως παλιότερα.

Νόμισαν ότι μπορούν να αλλάξουν τον Ειρηναίο όπως αλλάζουν π.χ. τον… ληξίαρχο Ευρυτανίας. Και να το αποτέλεσμα – τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν.

Ωραία τα κατάφεραν – οι Ισραηλινοί αναγνωρίζουν ως πατριάρχη τον Ειρηναίο, οι Παλαιστίνιοι τον Θεόφιλο και οι Ιορδανοί κανέναν! Στο μηδέν, επιπλέον, το κύρος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Θρίαμβος της ελληνικής διπλωματίας!

Άντε να δούμε πώς θα τα ξεμπλέξουν τώρα και τι έκταση θα έχει η ελληνική διπλωματική πανωλεθρία…