Γιώργος: «Δικό μου το κόμμα»
Στην ουσία με την παρουσία του, με την καλοστημένη χολιγουντιανή σκηνοθεσία, την πολύ καλά προετοιμασμένη, τόσο που θύμιζε χολιγουντιανή φιέστα αμερικανικού τύπου και όχι συνέδριο ελληνικού κόμματος (ακόμα και το πράσινο χρώμα απουσίαζε υπέρ του… κίτρινου και της «ώχρας»!), ο Γιώργος εξέπεμψε ένα σκληρό και μη επιδεχόμενο της παραμικρής αμφισβήτησης μήνυμα κυρίως στους εσωκομματικούς… «φίλους» του:
• «Το κόμμα ειμ’ εγώ και μόνο, άντε και η… οικογένειά μου και τίποτ’ άλλο», ήταν το αποφασιστικό μήνυμα που έστειλε με την επίσης μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης προειδοποίηση «και σ’ όποιον αρέσει»!
Αυτά προς τα «μέσα». Προς τα «έξω» αυτό που επιχείρησε ο Γ. Παπανδρέου ήταν:
• Να βελτιώσει το ασθενικό ηγετικό του προφίλ και να επιχειρήσει μια απευθείας σε ηγετικό επίπεδο κόντρα με τον Κώστα Καραμανλή. Γνωρίζει άλλωστε ότι εκεί μεταφέρει ήδη την εκλογική μονομαχία ο πρωθυπουργός, επειδή απολαμβάνει το υπέρ του συγκριτικό πλεονέκτημα στη μεταξύ τους «αντιπαράθεση». Οπότε την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, πάει κι αυτός εκεί…
Ωστόσο αυτό που μέχρι στιγμής έχει μετρήσει, έχει επισημανθεί βασικά και έχει ήδη προκαλέσει τις πρώτες εσωκομματικές «φαγούρες» είναι το εσωκομματικό imperium που επιχείρησε να επιβάλει τελεσίδικα ο Γιώργος. Μάλλον ο Γιώργος μαζί με την… οικογένειά του.
Και μάλιστα με το άλλοθι της «ανανέωσης», μια έννοια που έχει ο ίδιος ταλαιπωρήσει εδώ και πάνω από δύο χρόνια, αφότου δηλαδή διορίστηκε απ’ τον Κ. Σημίτη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Ε, τώρα, αφού στο όνομα της «ανανέωσης» επέβαλε στελέχη επιπέδου… Ματσούκα και Καραχασάν, ξαναθυμήθηκε την «ανανέωση» ζητώντας εν λευκώ εξουσιοδότηση για να την επιβάλει ξανά όπως αυτός θέλει!
Και μάλιστα επιχείρησε να την περάσει με έναν εντελώς μεσσιανικό τρόπο. Με νεποτισμό. Με αυταρχισμό. Ο τρόπος με τον οποίο επικαλέστηκε τις οικογενειακές του καταβολές εκεί ακριβώς παραπέμπει!
Τι θα πει «εγώ και η οικογένειά μου»;
Εκτός αν έτσι έβγαλε τη μεγάλη του ανασφάλεια για την «επόμενη μέρα». Διότι δόθηκε από στελέχη του ΠΑΣΟΚ κι αυτή ακριβώς η διάσταση:
• Ότι δηλαδή το εσωκομματικό imperium ο Γιώργος το έχει ανάγκη για την «επόμενη μέρα», αν αυτή είναι μέρα ήττας στις βουλευτικές εκλογές.
Βοναπαρτισμός!
Ενώ άλλα στελέχη έκαναν λόγο καθαρά για «βοναπαρτισμό» του Γιώργου, που μπορεί να φέρνει μια συσπείρωση υπό το κράτος της πολιτικής τρομοκρατίας την οποία επιβάλλει, αλλά απωθεί τους αναποφάσιστους!
Έκαναν ακόμα λόγο για «μετάλλαξη του κόμματος σε προσωπικό -οικογενειακό μόρφωμα» μέσω ενός μίγματος αλαζονείας και αυταρχισμού και της αλόγιστης χρήσης του «εγώ».
«Εγώ αποφασίζω», «εγώ θα κυβερνήσω», «εγώ θα…», «εγώ θα…».
Τέτοια και τόση προσωπική αποφορά ουδέποτε χρησιμοποίησε ο Ανδρέας, υπογραμμίζουν άλλα στελέχη. Και επεσήμαιναν επίσης ότι:
• Καλά, πώς δικαιούται να μιλά για «ξεπερασμένους», «φθαρμένους», «γηρασμένους» και λοιπά, όταν ο ίδιος είναι 26 χρόνια βουλευτής και 18 υπουργός – υφυπουργός;
• Πώς μπορεί να είναι τώρα πειστικός και αξιόπιστος, όταν υπόσχεται πράγματα που επίσης είχε υποσχεθεί και δεν υλοποίησε επί πάνω από τρία χρόνια;
• Πώς μπορεί να μεταχειρίζεται έτσι στελέχη σαν τον Κουλούρη και τον Γιάννο (ανεξάρτητα με τη γνώμη που έχει κάποιος γι’ αυτούς) ερήμην των οργάνων, προκλητικά και αντιθεσμικά;
Αντισυσπείρωση Σημίτη – Βενιζέλου;
Αλλά αυτός ο βοναπαρτισμός, αυτή η αλαζονεία, αυτός ο εσωκομματικός αυταρχισμός έχουν ήδη προκαλέσει.
Είτε από ανασφάλεια που προκαλούν είτε από αντίδραση που -αναπόφευκτα- προξενούν, πάντως οι αντισυσπειρώσεις κιόλας ξεκίνησαν.
Αρχινώντας απ’ το -εύλογο- ερώτημα «πού μας πάει» και συνεχίζοντας με το -επίσης εύλογο- «πού πάμε ως κόμμα», καθώς και το «ποια τύχη επιφυλάσσει και ποιοι έχουν σειρά», στελέχη από διάφορες τάσεις επιχειρούν να προσεγγίσουν προθέσεις και να διερευνήσουν διαθέσεις.
Ήδη απ’ την Παρασκευή το βράδυ έγιναν διάφορες «γιάφκες» στελεχών. Κυρίαρχη η εκτίμηση:
• Μας στέλνει όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται το μήνυμα «καθίστε καλά, γιατί αλλιώτικα σας… καθάρισα. Μην τολμήσετε να κουνηθείτε ούτε μετά από τυχόν εκλογική ήττα σας…»!
Έχει σημασία να επισημάνουμε ότι στα σκαριά βρίσκεται συμμαχία τακτική, αλλά και με… στρατηγικά χαρακτηριστικά, Σημίτη – Βενιζέλου.
Αυτό αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μας. Σύμφωνα με αυτές, ο φόβος που έχει προξενήσει αυτή η εμφάνιση του Γιώργου οδήγησε σε αυτήν τη συμμαχία.
Ο Βενιζέλος αναζητά συμμάχους για την «επόμενη μέρα», αν αυτή είναι ημέρα ήττας και μετά την εκτίμηση πως ο Γιώργος έχει ήδη «καπαρώσει» ως σύμμαχο τον Κ. Λαλιώτη, αλλά και την πλειοψηφία του «παλιού ΠΑΣΟΚ». Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αντ. Λιβάνης εξέφραζε παντού την εκτίμηση ότι η ομιλία του Γιώργου την Παρασκευή «ήταν ο καλύτερος Γιώργος τα τρία αυτά χρόνια».
Απ’ τη μεριά του ο Σημίτης εκτιμά ότι μπορεί να έχει μελλοντικό ρόλο και μάλιστα «θεσμικό». Και θέλει να οικοδομήσει τις κατάλληλες συμμαχίες για να έχει ελπίδες. Γνωρίζει ότι με τον Γιώργο κυρίαρχο κάτι τέτοιο είναι από δύσκολο έως αδύνατο. Οπότε…
Γεγονός είναι ότι αυτό το επιχειρούμενο imperium του Γιώργου δεν θα περάσει έτσι εύκολα και «αναίμακτα». Μόλις οι επικοινωνιακές εντυπώσεις καταλαγιάσουν, θα αρχίσουν τα… όργανα…