Τρώγονται μεταξύ τους οι πραξικοπηματίες

Αυτούς δηλαδή που βρέθηκαν απέναντι στη χούντα και έζησαν τα γεγονότα, όπως ο αγωνιστής Πάτροκλος Σταύρου, που τονίζει ότι ήταν παρών στην επιχείρηση ανατροπής του Μακαρίου, όπου κάθε άλλο παρά αληθεύουν οι ισχυρισμοί του Παλαΐνη ότι η χούντα δεν ήθελε να σκοτώσει τον Εθνάρχη και νόμιμο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (Τις απόψεις του θα τις δημοσιεύσουμε στο επόμενο φύλλο).

Ανάμεσα στις «έσωθεν» αντιδράσεις είναι και του «αντιπροέδρου» του δικτάτορα Παπαδόπουλου, του Στυλιανού Παττακού, που σε κείμενό του που μας έστειλε ισχυρίζεται ότι είναι ανακριβέστατα πάρα πολλά απ’ αυτά που είπε ο Παλαΐνης (τον οποίο δηλώνει ότι δεν γνωρίζει), όπως και του τότε Αρχηγού της Πολεμικής μας Αεροπορίας Αλ. Παπανικολάου, που κατηγορείται ότι δρώντας αντεθνικά δεν άφησε να «σηκωθούν» τα Φάντομ από την Κρήτη, για να βομβαρδίσουν τις αποβατικές δυνάμεις του «Αττίλα», όπως είχε εντολή από το «Πολιτικό Συμβούλιο». Σε επιστολή που μας έστειλε αναφέρεται σε παλαιότερα δημοσιεύματα της «Εστίας» και της «Ελευθεροτυπίας» και του «Ελεύθερου Τύπου», στα οποία έχει εκθέσει τις απόψεις του, που έχουν άξονα ότι εξετέλεσε σωστά την αποστολή του γι’ αυτό και η κυβέρνηση εθνικής ενότητας τον κράτησε στην ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας. Προκαλεί πάντως εντύπωση ότι διατηρεί τον τίτλο του «Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΑ» παρά τις βαρύτατες κατηγορίες για το έγκλημα της Κύπρου.

Με τις θέσεις του Παλαΐνη διαφωνεί και ο δικηγόρος Σπύρος Ζουρνατζής, ο οποίος σε άρθρο του στον «Ελεύθερο Κόσμο» είχε αποκαλύψει άγνωστα παρασκήνια της ανατροπής της «κυβέρνησης Μαρκεζίνη» που έστησε ο Παπαδόπουλος ως… βήμα «πολιτικοποίησης» της χούντας (στην οποία ήταν υφυπουργός Τύπου και έχει μείνει στη μνήμη πολλών από εκείνες τις σκηνές του Πολυτεχνείου μετά την εισβολή των τανκς και του στρατού, όπου έδειχνε τους «βανδαλισμούς» στα κτίρια του Πολυτεχνείου που διέπραξαν οι εξεγερθέντες φοιτητές…).

Στο μεταξύ ο Αριστείδης Παλαΐνης, σε επιστολή που μας έστειλε, προσθέτει καινούργια στοιχεία, από τα οποία, όπως ισχυρίζεται, ΤΩΡΑ έχει πλέον την πεποίθηση ότι ο Ιωαννίδης (ο περιβόητος βασανιστής, ο αποκαλούμενος και «σκύλος της ΕΣΑ», που άγνωστο αν από σκληρότητα ή από φόβο μήπως οι… συνάδελφοί του και οι «δυνάμεις» που υπηρέτησε τον σκοτώσουν για να μη μιλήσει, δεν κάνει αίτηση αποφυλάκισης -ανεξάρτητα αν αυτή θα γίνει αποδεκτή) ΔΕΝ ΗΤΑΝ ο πραγματικός αρχηγός της δεύτερης χούντας μετά τον Παπαδόπουλο που ανέτρεψε, αλλά ο γαμπρός του, ο ισραηλινός Αλαζράκης, ο οποίος έχει την κλινική «Κυανούς Σταυρός» που βρίσκεται απέναντι από την αμερικανική πρεσβεία εντελώς… συμπτωματικά!

Αλλά ας δούμε τι ακριβώς ισχυρίζεται ο Αριστείδης Παλαΐνης, ο οποίος αναφέρεται στην αρχή της επιστολής του σε πιέσεις που δέχθηκε αμέσως μετά τη δημοσίευση του πρώτου μέρους της συνέντευξής του.

Συγκεκριμένα γράφει:

«Δέχθηκα ορισμένες πιέσεις όπως αποφύγω κάθε δημοσίευση σχετικά με συγκεκριμένες ενέργειες που θα αποκάλυπταν ότι ο εβραϊκής καταγωγής γαμπρός του Ιωαννίδη κ. Αλαζράκης, όχι μόνο είχε γνώση όλων των σοβαρών εθνικών θεμάτων, τουλάχιστον της περιόδου 1970 έως 1975, οπότε και έγινε η προετοιμασία μιας συνωμοσίας που αποκλήθηκε η ”συνωμοσία της πιτζάμας”, αλλά γνώριζε τόσες λεπτομέρειες της περιόδου εκείνης που συνήθως μόνο οι αρχηγοί γνωρίζουν σε αυτού του είδους τις δραστηριότητες. Επίσης στη συνάντηση που αναφέρεται η μαρτυρία Σταθάκη θυμάμαι ότι ο Αλαζράκης είχε ένα ύφος αρχηγού, ενώ ο Ιωαννίδης ακολουθούσε και υποστήριζε τις απαιτήσεις του.

Τα ελληνικά σκάφη που αναφέρεται στη μαρτυρία Σταθάκη (δημοσιεύεται στη συνέχεια) ότι απειλήθηκαν και παρεμποδίστηκαν να μεταβούν στην Κύπρο μετέφεραν δύο ισχυρές μονάδες μάχης μετά την τουρκική απόβαση στην Κύπρο και είχαν σκοπό να ενισχύσουν την άμυνά της.

Έχει γραφτεί κατά καιρούς σε ολόκληρο τον Τύπο ότι ο Ιωαννίδης είχε συναντήσεις με κατώτερα όργανα της CIA στο Πεντάγωνο. Δεν είναι δυνατόν ο Ιωαννίδης να στηριζόταν σ’ αυτούς και να λέει ότι είχε την υποστήριξη της Αμερικής και το πράσινο φως από την Αμερική για τις αποφάσεις του στο Κυπριακό. Εφόσον ο κ. Αλαζράκης είχε αναλάβει τέτοιες δραστηριότητες, που αναφέρονται στη μαρτυρία Σταθάκη, σε σχέση και με άλλες ενέργειες και σοβαρά στοιχεία για την περίοδο εκείνη, θα πρέπει να ήταν όχι ένας απλός σύνδεσμος Ιωαννίδη – Αμερικής αλλά να είχε έναν πολύ πιο σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα. Στην ιστορική μου έρευνα για την περίοδο εκείνη συγκέντρωσα νέα στοιχεία και μόλις τώρα κατόρθωσα να πείσω και να πάρω τη μαρτυρία Σταθάκη, ώστε να μπορώ νόμιμα να τη δημοσιοποιήσω.

Τα δημοσιεύματα της εφημερίδας ”ΤΟ ΠΑΡΟΝ” εν ουδεμία περιπτώσει μπορούν να συνδεθούν με τρέχουσες εσωτερικές πολιτικές καταστάσεις, αλλά από αυτά είναι δυνατόν να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα για να κρίνουμε τους ”συμμάχους” της χώρας μας, σε μία δύσκολη περίοδο το καλοκαίρι 1974 όταν έγινε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και να πιέσουμε τους ”συμμάχους” μας αυτούς να πάψουν τουλάχιστον να μας αδικούν γιατί από τη συνέντευξή μου και την παρούσα μαρτυρία σαφώς προκύπτουν και θα προκύψουν στοιχεία ότι η Κύπρος θυσιάστηκε όχι για λόγους που αφήνεται να πιστεύει ο λαός, αλλά για να εξυπηρετήσει κυρίως ζωτικά ΝΑΤΟϊκά και αμερικανικά συμφέροντα στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ σε μια κρίσιμη περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Η Κύπρος δεν θυσιάστηκε ούτε γιατί δεν είχε ισχυρή αμυντική ισχύ η Ελλάδα, ούτε για τους λόγους που προφασίζεται ο Κίσινγκερ στο βιβλίο του ”The Upheaval Years”. Οι μεγάλοι μας σύμμαχοι όμως ”αντί του μάννα, χωλή”. Τα ελληνικά σκάφη που αναφέρονται στη μαρτυρία Σταθάκη, σύμφωνα με ασφαλή πλέον στοιχεία, παρεμποδίσθηκαν από αγγλοαμερικανικές δυνάμεις».

Τι λέει ο επίλαρχος Σπ. Σταθάκης

Επιβεβαίωση των παραπάνω ισχυρισμών είναι η περιγραφή του επίλαρχου και συμμαθητή του Παλαΐνη, Σπ. Σταθάκη, από τη συνάντηση του Παλαΐνη με τον Αλαζράκη, στην οποία ήταν παρών:

«Είμαι επίλαρχος εν αποστρατεία από το 1975, συμμαθητής του ταγματάρχη εν αποστρατεία Αριστείδη Παλαΐνη με τον οποίο κράτησα αδελφική φιλία μέχρι σήμερα. Την ταραχώδη περίοδο 1967-1975 του είχα εμπιστοσύνη και σε δύσκολες στιγμές τον συμβουλευόμουν. Στα τέλη Ιανουαρίου 1975 ή αρχές Φεβρουαρίου 1975 μου τηλεφώνησε ο Αριστείδης και μου ζήτησε επείγον ραντεβού. Εκεί περί ώραν 20:00 μου είπε ότι ζήτησε να τον δει ο κ. Αλαζράκης και ότι ήθελε να τον συνοδεύσω για να έχει τη μαρτυρία μου για το τι θα λεχθεί. Τον κ. Αλαζράκη, ο οποίος ήταν γαμπρός του Ιωαννίδη, για πρώτη φορά θα τον συναντούσαμε, αλλά είχαμε ακούσει σχόλια στο παρελθόν γι’ αυτόν και είχαμε διαβεβαιώσεις από το στενό περιβάλλον του Ιωαννίδη, οικογενειακό και υπηρεσιακό, ότι αυτός ησχολείτο την περίοδο ’67-’74 μόνο με τα επιστημονικά του θέματα και δεν είχε ιδέα για την πολιτική αφού ακόμα ούτε ποιος είναι πρωθυπουργός δεν γνώριζε. Αυτό είχε κυκλοφορήσει ευρέως. Αυτή η πρόσκληση στο σπίτι του μας παραξένεψε πολύ. Εκεί στο σπίτι του, κοντά στον Κυανό Σταυρό (κλινική) συναντήσαμε αυτόν και εκεί ήταν και ο Ιωαννίδης. Ο Αλαζράκης είπε στον Παλαΐνη: ”Γιατί δεν βοηθάτε τον ταξίαρχο;” (εννοούσε τον Ιωαννίδη) και σε ερώτηση ”πώς” απάντησε: ”Δεν θέλετε εσύ και ο αδελφός σου να συμμετάσχετε στη νέα επανάσταση και μάλλον εσύ παρασύρεις και τον αδελφό σου. Όλοι οι άλλοι αξιωματικοί μας είναι σύμφωνοι” και ανέφερε έναν μεγάλο αριθμό αξιωματικών στους βαθμούς αντισυνταγματάρχη και συνταγματάρχη. Είπε επίσης ότι έχουμε υποστήριξη από έναν μεγάλο βιομήχανο και από μέγιστη εξωτερική δύναμη. Ο Παλαΐνης του απάντησε: ”Δεν θέλω να συμμετάσχω σε οτιδήποτε παρόμοιο, αλλά και εάν ακόμα ήθελα, τώρα που γνωρίζετε εσείς τέτοια θέματα θα άλλαζα γνώμη”. Ο Παλαΐνης τον ρώτησε εκνευρισμένος εάν τα καράβια τα ελληνικά που πήγαιναν στην Κύπρο τα σταμάτησαν εβραϊκά πολεμικά πλοία. Ο Αλαζράκης αρνήθηκε. Ο Παλαΐνης ρώτησε: ”Έγινε αυτό το μεγάλο κακό στην Κύπρο χωρίς να μας βοηθήσει καμιά μεγάλη δύναμη. Εάν όταν γίνει κάποια νέα ενέργεια εδώ, φύγουν πολεμικά μας πλοία και έχουμε νέα αναταραχή, δεν φοβάστε ότι οι Τούρκοι μπορεί να μας πάρουν και το μισό Αιγαίο;”.

Απάντησε ότι θα το αντιμετωπίσουμε. Είδα τον Παλαΐνη να χαιρετάει μόνο τον Ιωαννίδη επιδεικτικά όχι τον Αλαζράκη και φύγαμε. Φεύγοντας ο Παλαΐνης είπε: ”Είδες, έχουμε επιστήμονα αρχηγό και δεν το ξέραμε”.

Όντως βεβαίως είχαμε πέσει στα χέρια ξένων συμφερόντων και του Κίσινγκερ και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι. Μου είπε επίσης πρέπει να ειδοποιήσουμε τους αξιωματικούς μην τυχόν και παρασυρθούν σε καμιά συμφορά εις βάρος της Ελλάδας. Επίσης φεύγοντας ο Παλαΐνης λέει και στους δύο: Όχι μόνο δεν θα συμμετάσχω σε κάτι τέτοιο αλλά θα μας βρείτε αντίθετους, γιατί εγώ πιστεύω στον νόμο του Σόλωνα ”ος δ’ αν στασιαζούσης της πόλεως μηδέ μεθ’ ετέρας των μερίδων ελεί άτιμος έστω”.

Η συζήτηση που έγινε αναφερόταν στη συνωμοσία την αποκληθείσα ”πιτζάμα”».

Ανακριβώς…
Εξάλλου ο τότε αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας, που βλέπουμε να κατέχει τον τίτλο του «επίτιμου Αρχηγού ΓΕΑ», παρά τις βαρύτατες κατηγορίες που τον βαρύνουν για κείνες τις μέρες, όπου άφησε την Κύπρο ανυπεράσπιστη στον «Αττίλα», μας έστειλε την κατωτέρω επιστολή, στην οποία επιχειρεί να δώσει απάντηση στο καυτό ερώτημα γιατί δεν «σηκώθηκαν» τα Φάντομ εκείνες τις κρίσιμες ώρες. Περιορίζεται δε, σε απάντηση που είχε δώσει στο παρελθόν σε άλλες εφημερίδες, στη… δικαιολογία ότι δεν έδωσε τη διαταγή ο τότε Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, μακαρίτης Μπονάνος, που εκτέλεσε το σχέδιο της προδοσίας… άψογα!

«Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Προς τον σκοπό της αποκαταστάσεως της αλήθειας και των πραγματικών γεγονότων τα οποία έλαβαν χώραν κατά την κρίσην του Κυπριακού του Ιουλίου 1974, όσον αφορά εις την Πολεμική Αεροπορία και την τότε ηγεσίαν της εξιστορούνται ανακριβώς εις την συνέντευξη του Λοχαγού κ. Αριστείδη Παλαΐνη εις τον δημοσιογράφον κ. Θάνο Σιαφάκα, δημοσιευομένην εις την έγκριτον εφημερίδα σας την 29ην Απριλίου 2007, έχω την τιμήν να σας αποστείλω σχετικές επιστολές και άλλο υλικό, τα οποία έχουν ήδη δημοσιευθεί ως κατωτέρω:

α) Φωτοαντίγραφο επιστολής προς την εφημερίδα ʽʽΕσίαʼʼ της 15ης Νοεμβρίου 2005 και όπως δημοσιεύθηκε τη 15-11-2005 με περικοπήν της τελευταίας παραγράφου.

β) Φωτοαντίγραφα δημοσιευμάτων των εφημερίδων του ʽʽΕλεύθερου Τύπουʼʼ της 21ης Ιουλίου 2001 και της ʽʽΕλευθεροτυπίαςʼʼ της 23ης Ιουλίου 2001 και

γ) Φωτοαντίγραφο συνοπτικού βιογραφικού μου σημειώματος.

Κύριε Διευθυντά, προς αποκατάσταση του γοήτρου των ηρωικών μαχητών και της θυσίας των φονευθέντων κατά την κρίση του 1974 της Πολεμικής μας Αεροπορίας, σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε το προαναφερθέν υλικό εις την έγκριτον εφημερίδα σας και εφ’ όσον επιθυμείτε τη λεπτομερέστερη προσωπική σας ενημέρωση, είμαι εις την διάθεσή σας.

Αλέξ. Π. Παπανικολάου»

Άλλοι φταίνε…
Ο τότε Αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας Αλέξ. Παπανικολάου σε επιστολή του προς τον «Ελεύθερο Τύπο» του Ιουλίου του 2001 ισχυρίζεται ότι:

1 «Η Π.Α. είχε λάβει τις θέσεις της και ήταν έτοιμη να δράσει με τα τότε διατεθειμένα μέσα από τις απογευματινές ώρες της 19ης Ιουλίου 1974. Αποδέσμευση των δυνάμεων της Π.Α. από την κυβέρνηση και το ΓΕΕΘΑ για επιχειρήσεις δεν δόθηκε την 20ή και την 21η Ιουλίου 1974».

2 «Η Π.Α. διά του Αρχηγού της πίεσε τον ΑΕΔ και ύστερα από εντολή του αποδέσμευσε για απογείωση 12 F-84F την 11.07 ώρα, η οποία ανακλήθηκε μετά 2 λεπτά της ώρας πάλι από τον ΑΕΔ, ύστερα από τηλεφωνική του συνεννόηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το ίδιο επαναλήφθηκε και την 12.24 ώρα την ίδια ημέρα».

Μόνο που ο κ. Παπανικολάου ξέχασε τι λέει το Σύνταγμα όταν κινδυνεύει η πατρίδα. Του επέβαλε να σηκώσει ο ίδιος τα αεροπλάνα και να πάνε στην Κύπρο… Και εκεί είναι κυρίως, πρώην Αρχηγέ, η τεράστια ευθύνη σας. Εξάλλου στην επιστολή του προς την «Εστία» ο κ. Παπανικολάου σημειώνει ότι σε υπόμνημα που κατέθεσε στις 20/9/74 περιγράφονται οι λεπτομέρειες της συμμετοχής του στην κρίση (σ.σ.: sic – η τραγωδία και η προδοσία βαφτίζονται… κρίση!) του Κυπριακού.

Ερωτήματα Ζουρνατζή

Εξάλλου ο Σπύρος Ζουρνατζής θέτει στον Παλαΐνη τα ακόλουθα ερωτήματα:

«Αφού ο Παπαδόπουλος υλοποίησε εντέλει το Σύνταγμα του 1968/’73 μέσα στο χρονικό πλαίσιο της επαναστάσεως (πενταετία-εξαετία) διορίζοντας πρωθυπουργό με μοναδική εξουσία τη διενέργεια εκλογών κατά τους όρους του Συντάγματος, γιατί τον ανατρέψατε πριν γίνουν οι εκλογές; Οι απαντήσεις των ιατρών και των άλλων εκπροσώπων σας είναι ότι έτσι θα επανήρχοντο οι παλαιοί πολιτικοί. Θεωρητικώς αυτό ήταν δυνατό αλλά ήταν συνταγματικώς αποδεκτό, άρα μόνοι σας απεκηρύξατε το Σύνταγμα της επαναστάσεώς σας. Γι’ αυτό και δεν εξέπληξε τον δυτικό κόσμο όταν παρεδώσατε την εξουσία στον εξοχώτερο εκπρόσωπο του παλαιού πολιτικού κόσμου, τον Κων. Καραμανλή, την επαύριον της παγιδεύσεως του αρχηγού σας Ιωαννίδη στο κυπριακό πραξικόπημα. Με άλλα λόγια προτιμήσατε να ʽʽπουλήσετεʼʼ με τη σειρά σας τον αρχηγό της επαναστάσεως υπέρ του αρχηγού του επικατάρατου παλαιού πολιτικού κόσμου Καραμανλή αντί να αφήσετε να ολοκληρωθεί η πολιτικοποίηση Μαρκεζίνη κατά τους όρους του εψηφισμένου Συντάγματος της επαναστάσεως. Γιατί το κάνατε; Για την οικονομία της συζητήσεως παραμερίζω την πεποίθησή μου ότι σας έβαλε το τρίδυμο Ιωαννίδης – Αλαζράκης – Αμερικανοί. Και στέκομαι στο υποθετικό ερώτημα: Αν μετά το ʽʽαγκάθιʼʼ του κυπριακού πραξικοπήματος επικρατούσατε και προχωρούσατε στην ʽʽπολιτικοποίηση με νέους πολιτικούςʼʼ θα εφαρμόζατε το Σύνταγμα του 1968/’73 ή θα επαναφέρατε την απαλειφθείσα διάταξη περί απαγορεύσεως εσαεί των παλαιών πολιτικών, όπως προδιέγραφε και ο τ. βασιλεύς;

Διαλέγετε και παίρνετε κύριοι λοχαγοί και ο πάτρωνάς σας Ιωαννίδης; Ή σας έβαλε ο Κίσινγκερ μέσω του εκπροσώπου του Αλαζράκη να ανατρέψετε τον Παπαδόπουλο, λόγω της αρνήσεώς του να συμπαρασταθεί στα προβλήματα του Ισραήλ ή εκρίνατε ότι η πολιτικοποίηση Μαρκεζίνη επανέφερε τους παλαιούς πολιτικούς, πράγμα απαράδεκτο για σας ατομικώς αλλά ανεκτό για το εψηφισμένο Σύνταγμα της επαναστάσεως. Αν το δεύτερο είναι πλησιέστερο στην ιστορική αλήθεια τόσο το χειρότερο για σας και τον πάτρωνά σας».