Η επιστροφη του Κωστα Λαλιωτη
Αν και αυτοί σε κάθε στιγμή θα μπορούν να ισχυριστούν και να υποστηρίξουν οτιδήποτε προκειμένου να χρεώσουν την ήττα -αν έρθει αυτή- στον πρόεδρό τους. Και στην περίπτωση Λαλιώτη να πουν π.χ. ότι ήρθε πολύ αργά, «επιστρατεύτηκε όταν όλα είχαν κριθεί». Όμως ο Γ. Α. Παπανδρέου πρέπει να κάνει τις κινήσεις απεμπλοκής του από τέτοιου είδους κριτική, ώστε αυτή όταν ασκηθεί να είναι αρκετά αποδυναμωμένη και να παραπέμπει περισσότερο σε ιδιοτελή επίθεση με σκοπό την ακόμα μεγαλύτερη υπονόμευσή του. Τίποτα δεν έχει δείξει μέχρι τώρα (ούτε στην περίοδο αρχηγίας του Γιώργου Παπανδρέου ούτε πριν) ότι ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ «τρελαίνεται» για τον Κώστα Λαλιώτη, ότι δεν μπορεί να σχεδιάσει τίποτα χωρίς αυτόν.
Αντιθέτως, όλοι μπορούν να δουν ότι δεν ανεζήτησε, δεν επέλεξε να είναι δίπλα του, δεν προσέτρεξε στις γνώσεις και την εμπειρία του. Πιθανότατα όχι γιατί τον υποτιμά, αλλά απλώς γιατί δεν του πάει. Ο Γ. Α. Π. λειτουργεί πολύ με βάση τι του πάει και τι όχι, ενώ συγχρόνως θέλει να παίρνει αποστάσεις από το «παλιό ΠΑΣΟΚ» έστω κι αν αυτό είναι κοντά του ηλικιακά (όπως συμβαίνει με τον Κ. Λαλιώτη), έστω κι αν αυτό περιέχει και θετικά στοιχεία για την κοινωνική βάση του κόμματος. Πιστεύοντας ότι την αναφορά στον παπανδρεϊσμό και τον Ανδρέα την ενσαρκώνει ο ίδιος, δεν αναζητεί εκπροσώπους του ανδρεϊσμού για να τον πλαισιώσουν, το κάνουν μόνοι τους άλλωστε (μερικοί απʼ αυτούς το έκαναν και επί «δεξιού Σημίτη») τόσο που γίνονται και ενοχλητικοί.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ξέρει ότι οι επερχόμενες εκλογές θα κριθούν στη βάση της εικόνας των αρχηγών και όχι της ικανότητας ή μη της Νέας Δημοκρατίας να κυβερνά, διότι αν ήταν έτσι τα πράγματα το ΠΑΣΟΚ θα έχανε και την τελευταία του ελπίδα να κερδίσει τις εκλογές. Όχι επειδή η ΝΔ κυβερνά καλά, αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2000-2004 κυβερνούσε πολύ πιο ανάλγητα και «δεξιά» από τη σημερινή ΝΔ, ενώ κανείς δεν ξεχνά το φιάσκο του Χρηματιστηρίου και τη μεγάλη άνοδο της ανεργίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν αναφέρεται καθόλου στην τελευταία περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, κάτι που δεν κάνει και σχεδόν κανένα υψηλόβαθμο στέλεχος. Επίσης ξέρει ότι δεν θα χρειαστούν τα «μαγικά» κανενός ειδικού στις εκλογές επειδή σε αυτές δεν κρίνεται κάτι φοβερό και η λαϊκή αγανάκτηση δεν έχει φτάσει ακόμα στο όριο απόρριψης του Κώστα Καραμανλή, με αποτέλεσμα η «δεύτερη ευκαιρία» για τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας να μοιάζει λογικό αίτημα, ή τουλάχιστον να δικαιούται της χρήσης του ο πρωθυπουργός χωρίς να ακούγεται σαν ανέκδοτο.
Ας θυμηθούμε ότι τα τελευταία 30 (και κάτι…) χρόνια ο ελληνικός λαός μόνο στον Κ. Μητσοτάκη αρνήθηκε «δεύτερη ευκαιρία», αφού στις εκλογές του Οκτωβρίου ʼ93 επανέφερε με μεγάλη πλειοψηφία στην εξουσία τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξέρει ότι ο Κ. Λαλιώτης δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, όχι γιατί δεν έχει τις ικανότητες και τη γνώση, αλλά το παιχνίδι παίζεται αλλού πια. Το αντιδεξιό δεν αποδίδει όσο παλιά (φρόντισε η περίοδος Σημίτη γι’ αυτό) και τα λάθη της ΝΔ δεν είναι τόσο δραματικά ώστε να δημιουργήσουν κλίμα επιστροφής στο ΠΑΣΟΚ (από το οποίο άλλωστε απομακρύνθηκαν πολύ πρόσφατα άρα θυμούνται γιατί απομακρύνθηκαν).
Από την άλλη πλευρά ο έμπειρος Κ. Λαλιώτης ήξερε ότι δεν μπορεί να μείνει έξω την περίοδο των εκλογών, αλλά δεν θα ήταν ευτυχής να είναι τόσο μέσα», ώστε να χρεωθεί τις βασικές επιλογές της προεκλογικής εκστρατείας. Όχι επειδή φοβάται την ήττα (έχει αναλάβει ανάλογους ρόλους σε πιο δύσκολες περιόδους, το ’89-’90 για παράδειγμα όταν πολλοί μιλούσαν για τους «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ»), αλλά δεν έχει κανέναν λόγο να αναλάβει ευθύνες προεκλογικής στρατηγικής και πιθανής ήττας στον βαθμό που δεν συμμετείχε στην κομματική ζωή περισσότερα από πέντε χρόνια. Όμως, χωρίς αμφιβολία, έχουμε μια επιστροφή, μια επανένταξη Λαλιώτη στις πολιτικές διαδικασίες και πρέπει να την κρίνουμε ανάλογα με την πορεία και το περιεχόμενό της.
Προς το παρόν μπορούμε να κρίνουμε μόνο την επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου και την κατάφαση Λαλιώτη. Τα άλλα (και θα υπάρξουν) έπονται.