Αυτοί «Μασάν» και ο προϋπολογισμός «Χασάν»

Ο κ. Καραμανλής περιορίστηκε στα δομημένα ή απλά ομόλογα που αγοράστηκαν από τα Ταμεία την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τους «εκσυγχρονιστές» του σημιτικού νεο-ΠΑΣΟΚ. Και ο κ. Παπανδρέου κατά τη συζήτηση κράτησε αποστάσεις από τις επιλογές εκείνης της εποχής, σαν να μην είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αλλά κάποιου άλλου κόμματος! Πάντως από τη συζήτηση στη Βουλή και οι κυβερνήσεις Σημίτη και η σημερινή βγήκαν με σοβαρά τραύματα. Και ο λαός γρήγορα θα κληθεί να αποφανθεί.

Καθώς γενικευόταν η συζήτηση και έφτασε μέχρι τη χρηματιστηριακή τραγωδία της περιόδου 1999-2000, ήλπιζα ότι ο πρωθυπουργός θα ξετύλιγε το κουβάρι των ζημιών που υπέστησαν «τω καιρώ εκείνω» οι πάσης φύσεως επενδυτές (ιδιώτες και θεσμικοί), τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και το κράτος! Την ιστορία της χρηματιστηριακής απάτης της εποχής εκείνης φαίνεται ότι ο κ. Καραμανλής δεν την έχει μελετήσει σε όλες τις λεπτομέρειες. Και του ξέφυγαν οι ζημίες που υπέστη το κράτος από τις επιλογές της κρατικής εταιρείας ΔΕΚΑ ΑΕ, της «αγίας» ΔΕΚΑ όπως είχε χαρακτηριστεί από τον κ. Χριστοδουλάκη, υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών της κυβέρνησης Σημίτη. Η ΔΕΚΑ ΑΕ δημιουργήθηκε με τον ν. 2526/97 με σκοπό την εξαγορά δημοσίου χρέους με έσοδα από επιχορηγήσεις του κρατικού προϋπολογισμού και δωρεάν παραχωρήσεις από το Δημόσιο κινητών αξιών (μετοχών ιδιοκτησίας Δημοσίου). Κατά την προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2000 η ΔΕΚΑ ΑΕ προέβη στην αγορά μετοχών από το ΧΑ αξίας 270.054.778.400 δραχμών της ΕΤΕ, της Εμπορικής, του ΟΤΕ και των ΕΛΠΕ. Και συγκεκριμένα στο διάστημα από 21/3/2000 μέχρι 10/4/2000. Στόχος ήταν να προκληθεί αύξηση της ζήτησης των μετοχών αυτών και των τιμών τους και φυσικά και του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου, ώστε να εδραιωθεί η εντύπωση στις χιλιάδες των παγιδευμένων μικροεπενδυτών ότι ψηφίζοντας το ΠΑΣΟΚ θα έπαιρναν πίσω τα χρήματά τους, καθώς ο δείκτης θα πλησίαζε τις 10.000 μονάδες! Ο Τύπος ξεσηκώθηκε με τις αμαρτωλές αυτές προεκλογικές παρεμβάσεις της κρατικής ΔΕΚΑ (και μεταξύ των εφημερίδων αυτών ήταν και το «ΠΑΡΟΝ» με άρθρο του υποφαινομένου την Κυριακή 6/8/2000) και ύστερα από σχετική μηνυτήρια αναφορά του τέως προέδρου της ΝΔ, κ. Μιλτιάδη Έβερτ, η Εισαγγελία Αθηνών προέβη στη διενέργεια σχετικής προκαταρκτικής εξέτασης. Από την εξέταση αυτήν, όπως προκύπτει από τη σχετική αναφορά της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών με αριθμ. πρωτ. 53877/27/8/2001 προς τον πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων «προκύπτουν στοιχεία που σχετίζονται με μέλος της κυβέρνησης και υφυπουργούς για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους».

Δημοσιεύουμε σήμερα φωτοτυπία της αναφοράς της Εισαγγελίας (1η σελίδα) από την οποία αποδεικνύεται ότι η αναφορά έφτασε την ίδια μέρα στην Ειδική Γραμματεία Προέδρου Βουλής (27/8/2001) και έλαβε αριθμ. πρωτ. 2728/27/8/2001. Επειδή προέκυπταν ευθύνες πολιτικών προσώπων μελών της κυβέρνησης, η συνέχιση της εισαγγελικής έρευνας απαιτούσε συγκατάθεση της Βουλής. Η οποία ουδέποτε εδόθη και η υπόθεση αυτή τέθηκε στο αρχείο χωρίς την ολοκλήρωση της δικαστικής διερεύνησής της. Γιατί όμως η Βουλή έθαψε την υπόθεση αυτή; Γιατί απλά εκεί ξετυλίγεται όλο το κουβάρι των δραστηριοτήτων της κρατικής ΔΕΚΑ ΑΕ κατά την προεκλογική περίοδο και των ζημιών που υπέστη το Δημόσιο.

Όπως διεξοδικά παρουσιάζεται στην αναφορά της Εισαγγελίας, η αγορά των μετοχών από τη ΔΕΚΑ έγινε μέσω της Εθνικής Χρηματιστηριακής και με κωδικό εντολέως 12059 και φυσικά με την καταβολή της προμήθειας. Πόσα εισέπραξε η Εθνική Χρηματιστηριακή για τη μεσολάβησή της στις αγορές αυτών των μετοχών, το ύψος των οποίων (αγορών) έφτασε, όπως είπαμε, και προηγουμένως στα 270 δισ. δραχμές; Η τυχόν καταβολή προμήθειας αποτελεί ισόποση ζημία του Δημοσίου.

Στους σκοπούς της ΔΕΚΑ ο νόμος προβλέπει ότι παρέχει οικονομικές συμβουλές και υπηρεσίες στο υπουργείο Οικονομικών (άρθρο 1 παρ. 3 του ιδρυτικού νόμου 2526/97). Και όμως η ΔΕΚΑ, προκειμένου εν συνεχεία να πουλήσει τις μετοχές της, προσέλαβε συμβούλους τη Eurobank και τη γερμανική Deutschbank. Η πώληση έγινε με την έκδοση ομολογιακού δανείου από ενδιάμεσο φορέα (SPV) και την παραχώρηση του δικαιώματος ανταλλαγής των ομολόγων με τις μετοχές ΟΤΕ και ΕΛΠΕ που κατείχε η ΔΕΚΑ. Τελικά, οι μετοχές αγοράστηκαν από δύο εταιρείες «ειδικού σκοπού» (SPV), τα έξοδα συστάσεως των οποίων κατέβαλε η ΔΕΚΑ. Η αμοιβή των συμβούλων (Eurobank και Deutschbank) έφτασε σε ποσοστό 2,25% επί της αξίας των συναλλαγών. Οι αγοράστριες εταιρείες για να εξοικονομήσουν τα ποσά αγοράς των μετοχών συνήψαν δύο δάνεια σε ευρώ ύψους 481 εκατ. ευρώ (για τις μετοχές του ΟΤΕ) και 375 εκατ. ευρώ (για τις μετοχές των ΕΛΠΕ), δηλαδή συνολικά δανείστηκαν 856 εκατ. ευρώ ή 291 δισ. δραχμές. Το δάνειο ήταν τετραετούς διάρκειας (έληξε το 2004) και με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Όλη αυτή η ιστορία της ίδρυσης των εταιρειών «ειδικού σκοπού» της αγοράς των μετοχών από τη ΔΕΚΑ και της πώλησής τους, των προμηθειών που πληρώθηκαν κ.λπ., φαίνεται να στοίχισε στο Δημόσιο γύρω στα 21 δισ. δραχμές. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:

α) Ποια πρόσωπα συμμετείχαν στις εταιρείες «ειδικού σκοπού» (SPV) ως ιδρυτές και ως μέλη του διοικητικού συμβουλίου τους; Ήταν άραγε Έλληνες ή αλλοδαποί; Πού είχαν την έδρα τους;

β) Πόσο στοίχισε στη ΔΕΚΑ (δηλαδή στο Δημόσιο) η ίδρυση των εταιρειών SPV και σε τι ποσά έφτασαν τα έξοδα λειτουργίας τους μέχρι τότε που οι εταιρείες αυτές έπαυσαν να λειτουργούν και πότε σταμάτησε η λειτουργία τους;

γ) Πόσα ποσά ξοδεύτηκαν σε προμήθειες για τη σύναψη των δανείων των 856 εκατ. ευρώ και από ποιον πληρώθηκαν τα έξοδα αυτά; Ποιες τράπεζες και άλλοι μεσολαβητές εισέπραξαν προμήθειες και σε ποιο ύψος έκαστος;

δ) Τα ομολογιακά δάνεια έληξαν το 2004. Ποιος τα εξόφλησε, οι εταιρείες ή το Δημόσιο, σαν εγγυητής;

ε) Τι έγιναν οι μετοχές που αγοράστηκαν από τις εταιρείες SPV; Η συμφωνία προέβλεπε την ανταλλαγή των ομολογιών με μετοχές του ΟΤΕ και των ΕΛΠΕ που θα κατείχαν στο χαρτοφυλάκιό τους οι εταιρείες. Και στην περίπτωση που κατά τη λήξη των ομολογιακών δανείων δεν είχε ασκηθεί απ’ όλους ή ορισμένους ομολογιούχους το δικαίωμα ανταλλαγής των ομολογιών με μετοχές, η ΔΕΚΑ θα προβεί στην εξόφληση των ομολογιών και οι SPV θα επιστρέψουν στη ΔΕΚΑ ανάλογες μετοχές ΟΤΕ ή ΕΛΠΕ. Από τις πράξεις εξόφλησης των ομολογιακών δανείων μετρητοίς ή με ανταλλαγή πόσο ζημιώθηκαν η ΔΕΚΑ και το Δημόσιο; Η ανταλλαγή έγινε με τη λήξη του δανείου (2004) και υπήρχε μεταβολή των τιμών των μετοχών. Πόση ήταν η ζημία και για ποιους; Πάντως όχι για τους ομολογιούχους.

Η εισαγγελική αναφορά διαπιστώνει και άλλες αξιόποινες πράξεις και κυρίως ζημιογόνο δραστηριότητα της διοίκησης της κρατικής ΔΕΚΑ ΑΕ στη διαχείριση, απιστία, παράβαση καθήκοντος, χειραγώγηση μετοχών κ.λπ., για τις οποίες βαρύνονται πολιτικά πρόσωπα μέλη της τότε κυβέρνησης Σημίτη, το ΔΣ της ΔΕΚΑ και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Η εισαγγελική έρευνα δεν ολοκληρώθηκε, καθώς η Βουλή δεν επέτρεψε τη συνέχισή της. Οπωσδήποτε η αναφορά της Εισαγγελίας πρέπει να συζητήθηκε στην Ολομέλεια της τότε Βουλής, η οποία απεφάνθη ότι πρέπει να σταματήσει η έρευνα. Το ΠΑΣΟΚ, που είχε τότε την πλειοψηφία της Βουλής, για λόγους ηθικής και ευθιξίας θα έπρεπε να ζητήσει τη συνέχιση της έρευνας. Η ΝΔ, τότε αξιωματική αντιπολίτευση, ποια στάση τήρησε άραγε κατά τη συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής;

Επειδή τα δύο ομολογιακά δάνεια των 856 εκατ. ευρώ που συνήψαν οι εταιρείες «ειδικού σκοπού» έληξαν το 2004 και με εγγυητή το κράτος, το πιθανότερο είναι ότι η με οποιονδήποτε τρόπο τακτοποίηση των δανείων έγινε επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης. Επομένως, ο κ. Αλογοσκούφης πρέπει να έλαβε γνώση της υπόθεσης αυτής σε όλες τις λεπτομέρειες. Και αν δεν έλαβε γνώση τότε, μπορεί τώρα να ερευνήσει την υπόθεση και να ενημερώσει σχετικά τον κ. πρωθυπουργό και αν ευδοκήσει ας ενημερώσει και τον ελληνικό λαό που πλήρωσε τις ζημίες μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να είναι άσπιλο και αμόλυντο. Και είναι απορίας άξιο πώς βρίσκει το κουράγιο να συζητάει δημόσια τέτοιου είδους ιστορίες. Η συνταγή είναι γνωστή. Μερικοί «δικοί μας άνθρωποι» φτιάχνουν εταιρείες και το κράτος τους αναθέτει δουλειές για να βγάλουν το ψωμάκι τους! Και το ψωμάκι αυτό είναι ράβδοι χρυσού! Τράπεζες, χρηματιστηριακές εταιρείες, εταιρείες «ειδικού σκοπού» και «ειδικής αποστολής», εταιρείες συμβούλων, ανάδοχοι και μεσολαβητές δανείων και πολλοί άλλοι αεριτζήδες και τότε και τώρα φαίνεται να ευδοκιμούν εις βάρος των φορολογουμένων πολιτών. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και φουντώνει το δημόσιο χρέος.