Γράμμα στον Γιο μου

Αγαπημένε μου Νίκο.

«Όταν τους λαούς δεν τους διαπαιδαγωγούν οι φιλόσοφοι, τους εξαπατούν οι τσαρλατάνοι».

Στα γυμνασιακά μου χρόνια διάβασα την παραπάνω φράση, αλλά δεν θυμάμαι σε ποιον συγγραφέα ανήκει. Τη δανείζομαι όμως για να δώσω μερικές ορμήνιες σε σένα Νίκο μου, αφού αντικαταστήσω τη λέξη «φιλόσοφοι» με τη λέξη «συνετοί».

Αγαπημένε μου, Νίκο. Εσύ ευτυχώς γλίτωσες νωρίς. Έτσι στη ΣΤ’ Δημοτικού δεν έπεσες στα χέρια των Ρεπούσηδων, Κουλουρολιάκων και άλλων ομοίων για να σε καθοδηγήσουν ιστορικά κατά πώς βολεύει τη Νέα Τάξη.

Θέλω να σου πω μερικές σκέψεις που πρέπει να ξέρεις και οι οποίες ισχύουν ως στοιχειώδεις κανόνες στη διαμόρφωση της συνείδησης σου, της συνείδησης και του χαρακτήρα του κάθε έλληνα πολίτη.

Πρώτη σκέψη: Η ιστορία δεν γράφεται με σκοπιμότητα, αλλά με αντικειμενικότητα. Δεν υποτάσσεται η ιστορική γραφίδα σε καμία πολιτική συγκυρία και δεν κατευθύνεται από ιδεολογήματα. Κυρίως, δεν υπακούει σε καμία «ντιρεκτίβα». Καταγράφει τα γεγονότα, σκιαγραφεί τα πρόσωπα και αποτυπώνει τις ιστορικές συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβαν χώρα τα γεγονότα και έδρασαν οι πρωταγωνιστές τους.

Να ξέρεις ότι γεννήθηκες Έλληνας και δεν είναι καθόλου σοβινιστικό να σου πω ότι αυτή η ιδιότητα σημαίνει μεγάλη ευθύνη. Κουβαλάει μέσα της αυτή η ιδιότητα έναν μεγάλο πολιτισμό, ο οποίος στους αιώνες, ούτε αλλοιώθηκε, ούτε παραμορφώθηκε, ούτε αποεθνοποιήθηκε. Έχει την ταυτότητα της ιδιοπροσωπίας του έθνους, την οποία μεταφέρει ανά την οικουμένη ο ελληνισμός. Γι’ αυτό ο πολιτισμός μας (σου) δεν έχει ούτε γεωγραφικά, ούτε ιστορικά σύνορα. Η οικουμενικότητα του πολιτισμού μας είναι η μεγάλη περηφάνεια μας (σου).

Αρχή Δεύτερη: Τον πολιτισμό μας να αναζητάς παντού. Και να τον ρουφάς, όπως η μέλισσα απ’ όλα τα λουλούδια της Άνοιξης.

Θα τον βρίσκεις στην ασύγκριτη ελληνική μυθολογία, στην αξεπέραστη κλασική αρχαιότητα, στην ελληνιστική εποχή, στους πολυκύμαντους αιώνες του Βυζαντίου, στους αιώνες της δουλείας, στην εθνική μας επανάσταση (1821), στους εθνικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του λαού μας στους δύο προηγηθέντες αιώνες. Στην εσωτερική σχέση όλων αυτών των εποχών θα βρεις την αλληλουχία της ελληνικής σκέψης η οποία κρατεί αδιατάρακτη την εθνική συνέχεια, την οποία οι αποδομητές θέλουν να αμφισβητήσουν.

Αρχή Τρίτη: Να αναζητάς από μόνος σου τις πηγές, οι οποίες είναι αναρίθμητες, για να αντλείς μέσα από αυτές την αυθεντική ιστορική γνώση. Να μην αρκείσαι μόνο στις πηγές που σου υποδεικνύουν οι καθοδηγητές. Με δυο λόγια να μη δέχεσαι τις ιδέες που σου προσφέρει η τροφός της Νέας Τάξης με το μπιμπερό. Όταν το επιχειρεί να το σπάζεις.

Έφηβος σαν ήμουν, όπως κι εσύ Νίκο, είχα διαβάσει τη φράση που δεν θυμάμαι ποιος διανοούμενος την είχε πει: «Αν θέλεις καινούριες (προοδευτικές) ιδέες, να διαβάζεις παλαιά βιβλία. Και αν θέλεις παλιές (αντιδραστικές) ιδέες, διάβαζε νέα βιβλία». Αυτά έλεγε ο διανοούμενος. Σήμερα, τα «νέα» βιβλία τα γράφουν συνήθως σύγχρονοι «προοδευτικοί», επικουρούμενοι από ομόχνωτους αναλυτές και αρθρογράφους, όλοι τους με αριστερή προέλευση, οι οποίοι αφού πούλησαν την Αριστερά και τους αγώνες της, έγιναν υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης πουλώντας ό,τι τους είχε απομείνει: την ψυχή τους. Άξιος ο μισθός τους ή μάλλον οι μισθοί τους. Τέλος, να έχεις κατά νου ότι: Όλες οι δημοκρατικές ιδέες έρχονται από το παρελθόν, από την Πνύκα. Και οι αυταρχικές ιδέες στην εποχή τους, ήλθαν από το μέλλον.

Να προσέχεις τις ιδέες που έρχονται από το σκοτεινό μέλλον.

e-mail: [email protected]