Βυζάντιον

Όταν έχεις καταπιεί υποκλοπές και Βαρθολομαίο, τα ομόλογα φαίνονται σφηνάκι. Όχι τίποτα άλλο, αλλά να φύγει και ο Πρετεντέρης από τα αριστερά της τηλεόρασης. Τον βλέπω και νομίζω ότι είναι σταθερά εκεί, κάτι σαν το σήμα του καναλιού. Φτάνει, βαρέθηκα. Βλέπω μόνο Star.

Η εικόνα είναι αποκρουστική. Και απορώ γιατί σιωπούμε ως εφημερίδα που συντάσσεται από ελληνόψυχους. Το Σάββατο ο Σαρμπέλ αγωνίζεται για τα εθνικά χρώματα στη μακρινή Φινλανδία και τον συνοδεύουν μόνο ο Φώτης και η Μαρία, ούτε καν η ευχή του Αρχιεπισκόπου. Ουδείς ασχολείται πλέον με τον εθνικό στόχο, πλάκωσαν το παιδί με τα ομόλογα, τους κουκουλοφόρους. Πού θα φτάσουμε; Να δείτε ότι στο τέλος κάποιος εισαγγελέας θα ζητήσει το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών του Σαρμπέλ.
••••

Να το πω αλλιώς: θα προτιμούσα να ήμουν εσκιμώος, Ισλανδός, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Και να κάτσω να γράψω όλα αυτά τα ωραία που ακούγονται για εισαγγελικές έρευνες, καραμπόλες σε παραδικαστικό, ξεψάχνισμα ΠΑΣΟΚικών υποθέσεων και ματιές στο περιβάλλον κυβερνητικών παραγόντων. Και να θέλεις να τα γράψεις, δεν μπορείς να τα βάλεις στη σειρά. Αλλά ακόμα και αν το καταφέρεις, μετά θα είσαι σαν τον Ντάστιν Χόφμαν που καλλιεργεί λαχανικά και περιμένει να βγει ο «Πεταλούδας» από την απομόνωση. Όχι, δεν θα πάρω, ευχαριστώ. Μία άλλη ιδέα θα ήταν να κάνω, και εγώ, ένα blog όπου ανωνύμως θα δημοσιεύω αυτά που ακούω και θα φιλοξενώ τις κατινιές που, ούτως ή άλλως, μου στέλνετε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Ούτε αυτό μου αρέσει. Προτιμώ να περιφέρομαι ανάμεσα στις φήμες ως συγκλητικός της αρχαίας Ρώμης. Ακούς, δοκιμάζεις, γεύεσαι, αλλά δεν λες κουβέντα, εκτός και αν θέλεις να συζητήσεις το θέμα σου με τα ψαράκια του Τίβερη.
••••

Κατά τη γνώμη μου το μεγάλο ερώτημα που εγείρεται είναι αυστηρά προσωπικό, έχει να κάνει με μένα. Μη φοβάστε, δεν είναι υπαρξιακό. Αλλά πώς στο διάολο ήξερα, όταν έγραφα τη στήλη της προηγούμενης εβδομάδας, ότι η Κυριακή δεν θα βρει τον Τσιτουρίδη στην κυβέρνηση; Είναι ένα ερώτημα που ούτε ο εκδότης δεν τόλμησε να κάνει, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι αποφεύγει να διαβάζει αυτήν τη στήλη. Ε, λοιπόν είναι μυστήριο. Όπως σας είχα πει, επρόκειτο για εκμυστήρευση ενός βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας από εκείνους που εγώ θεωρώ σοβαρούς, δηλαδή δεν κατέχει υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Το μεσημέρι του Σαββάτου δεν άντεξα, του τηλεφώνησα. Τον ρώτησα πώς ήταν τόσο σίγουρος ότι η πολιτική σταδιοδρομία του Σάββα ακολουθεί τη μακαρία οδό, ζωή σε μας κ.λπ. Γέλασε και μου είπε πως είναι συνομιλητής του πρωθυπουργού. Ασφαλώς και δεν τον πίστεψα. Με πιεστικό τρόπο, ομολογώ, ζήτησα εξηγήσεις. Μου απάντησε με γενικολογίες, έλεγε πως ουκ ολίγοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο έψαχναν έναν τρόπο για να ξεφορτωθούν το βαρίδι, πως «ο Σάββας είναι ανοιχτός από πολλές μεριές», μέχρι και κατινιές για την προσωπική του ζωή άκουσα. Αποτέλεσμα; Κανένα. Έμεινα με την απορία.
••••

Ας είναι. Το πολιτικό μέλλον του Σάββα είναι, περίπου, όπως το πολιτικό του γραφείο στη Θεσσαλονίκη, στην οδό Τσιμισκή: ανοίγει σπάνια και η ελληνική σημαία χρήζει αντικατάστασης, λόγω φθοράς. Έτσι και ο Σάββας, ίσως χρειαστεί να σηκώσει ξένη σημαία. Είναι εξαιρετικά πιθανό να επιστρέψει στις Βρυξέλλες, προκειμένου να εξασφαλιστεί και η σύνταξη από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Κοινότητας. Αν επιστρέψει στο Κιλκίς, ξέρει ότι θα βγει είτε δεύτερος είτε αναπληρωματικός του Κιλτίδη. Πώς; Αν ο Συμπιλίδης κατέβει υποψήφιος με τον ΛΑΟΣ, είναι πιθανό να πάρει τη μία έδρα της ΝΔ. Πρέπει, λοιπόν, να πειστεί ο Συμπιλίδης να κάνει τον Πόντιο. Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Ελάτε τώρα, ελάτε τώρα…
••••

Ευτυχώς η υπόθεση διατηρεί εκείνη την απαραίτητη δόση γελοιότητας που συντηρεί ζωντανό το ενδιαφέρον μου. Ακούς, ας πούμε, κυβερνητικούς παράγοντες να λένε πως τα λεφτά θα γυρίσουν πίσω και πως θα αποδοθούν ευθύνες και δεν ξέρεις αν πρέπει να σπάσεις την τηλεόραση ή το κεφάλι σου. Να δω, για παράδειγμα, πώς θα ζητήσουν τα λεφτά από τη γερμανική τράπεζα ή την offshore από τα Καϊμάν. Η μοναδική περίπτωση να τους τα δώσουν είναι να πάει να τα ζητήσει ο Γιακουμάτος και να του αφήσουν κάτι για το σόου.
••••

Προσωπικά αισθάνομαι ότι το θύμα της υπόθεσης δεν ήταν ο Σάββας Τσιτουρίδης. Ήταν ο Γεράσιμος Γιακουμάτος. Περίμενε να γίνει υπουργός και έγινε υπερυφυπουργός. Τι λέει ο ίδιος; Πως αδικήθηκε, δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε η υψηλή του επίδοση στα επικοινωνιακά, δεν άκουσε μια καλή κουβέντα για τις μάχες που έδωσε. Πρέπει να το έχει αυτό η αύρα του υπουργείου. Τα ίδια έλεγε και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος.
••••

Άλλος με ζοφερό πολιτικό μέλλον είναι ο Νίκος Γεωργιάδης. Και αυτό το ανακοινώνω με μεγάλη μου λύπη, όπως περίπου ανακοινώνει η Βίκυ Καγιά τους υποψήφιους για αποχώρηση στο «So you think you can dance». Είναι μια θλιβερή προοπτική. Ο Νίκος μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα στον φυσικό του χώρο, στο θέαμα. Ελπίζω αυτά τα πολιτικά κριτήρια να λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν από τους καρεκλοκένταυρους του ΠΑΣΟΚ, που υποδέχονται αιτήσεις υποψηφίων βουλευτών. Εν ανάγκη προσφέρομαι ως μέλος κριτικής επιτροπής που θα αξιολογεί υποψηφίους και θα εξετάζει τα ταλέντα τους σε διάφορες κατηγορίες θεάματος, όπως η τηλεόραση, το βήμα της Βουλής, οι αυθόρμητοι τσαμπουκάδες σε δρόμους και αεροδρόμια, ξέρετε όλα αυτά που δημιουργούν την εικόνα του σύγχρονου πολιτικού στελέχους. Ο άνθρωπος μου στο ΠΑΣΟΚ με προέτρεψε να περάσω από τα γραφεία, αλλά «να έχω και καμιά γκόμενα μαζί μου». Έτσι, χωρίς αιδώ; Όχι. Ψάχνουν γυναίκες για να συμπληρώσουν την ποσόστωση που ορίζει το καταραμένο καταστατικό. Ας πάρουν τη Σεγκολέν, κάπου θα χρειαστεί να τη βολέψει και αυτήν ο Γιώργος.
••••

Α, ναι. Ο Σπύρος Βούγιας θα είναι, τελικά, υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Ο Πάχτας, όμως, μάλλον θα πρέπει να κάτσει κι άλλο στη Χαλκιδική, ειδικά τώρα το καλοκαίρι είναι υπέροχα.
••••

Θα το έχετε αντιληφθεί και εσείς. Ο Αρχιεπίσκοπος πήγε στην Κύπρο, συναντήθηκε με τον Τάσσο και η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα διάλυσης. Ήταν ένας συνδυασμός μεταφυσικών και διπλωματικών κινήσεων, προσευχών και διαβημάτων. Να το πω πιο απλά: δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση κάποιου που τον μελετούν, έστω μεταξύ τυρού και αχλαδίου, ο Χριστόδουλος με τον Τάσσο. Είναι κάτι παραπάνω από γρουσουζιά, κάτι ισχυρότερο από ξόρκι, είναι μια μυστήρια δύναμη που συγκεντρώνεται πάνω από το κεφάλι σου, προκαλεί ένα συννεφάκι και βρέχει μόνο εκεί όπου είσαι εσύ. Περιμένω να δω αν θα συμβεί κάτι στην Ντόρα.
••••

Α, μια παρένθεση εδώ. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ανησυχούν ορισμένοι για την κατάσταση στην Τουρκία. Μιλάμε για τους ίδιους τύπους που χειροκροτούν κάθε ατάκα του Αρχιεπισκόπου, που ενθουσιάστηκαν στη συγκέντρωση του Συντάγματος όταν είχε βγει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας. Ακούς, τώρα, αυτούς τους τύπους να σου λένε πως η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ευρώπη και απορείς αν έχει η Ελλάδα που οι ίδιοι επιθυμούν και ονειρεύονται.
••••

Η Ντόρα, λοιπόν, έχει εγκαταλείψει το ωραίο σχέδιο, το όνειρο θα έλεγα καλύτερα, το μεγάλο όραμα, να είναι στο υπουργείο Εξωτερικών και να κομίσει κατάργηση της βίζας Ηνωμένων Πολιτειών για τους κατόχους ελληνικών διαβατηρίων. Η κατάργηση, βέβαια, θα έλθει εντός του έτους, μόνο που θα πρόκειται για συνολική λύση-πακέτο, θα αφορά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και η σχετική απόφαση δεν θα αναφέρεται μόνο στην Ελλάδα. Εγώ πάλι δεν θέλω να καταργηθεί η βίζα. Πρώτον, γιατί το Μάλιμπου, που πάω τα καλοκαίρια, θα γίνει σαν την Αιδηψό. Δεύτερον, επειδή τρελαίνομαι με την εξής ερώτηση στο έντυπο αίτησης: «Ενδιαφέρεστε να μπείτε στις ΗΠΑ για να αναμειχθείτε σε τρομοκρατικές ή ανατρεπτικές ενέργειες; Είστε μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης; Έχετε συμμετάσχει σε διωγμούς με την καθοδήγηση της ναζιστικής κυβέρνησης της Γερμανίας ή έχετε συμμετάσχει σε γενοκτονία;» Δεν με εντυπωσιάζει τόσο η ερώτηση, όσο οι επιλογές «Ναι» και «Όχι» στην απάντηση…
••••

Μια άχρηστη πληροφορία, αλλά όπως διαπιστώνω, κάτι τέτοια σας ενδιαφέρουν. Κάποιοι φίλοι μου που εργάζονται στο ΥΠΕΧΩΔΕ μου είπαν πως προετοιμάζουν ένα draft, που λένε και στο coffee brake, με τα μεγάλα έργα, τα οποία καλό θα ήταν να επισκεφθεί ο πρωθυπουργός το καλοκαίρι. Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση των εκλογών τον Σεπτέμβριο. Ναι καλά, σιγά μην τις κάνει και Αύγουστο. Διότι έτσι και προκύψει καύσωνας το καλοκαίρι και ΠΑΟΚτσήδες στη ΔΕΘ, οι εκλογές τον Σεπτέμβριο θα κάνουν την έξοδο του Μεσολογγίου να θυμίζει εκδρομή για πικ νικ στις όχθες του Αμβρακικού. Στα σοβαρά: ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι και γνωρίζει πολλά, λέει πως οι εκλογές όλο και απομακρύνονται. Πιθανότερο θεωρεί το 2008…
••••

Έχει πλάκα. Το μοιραίο πρόσωπο για τη 17Ν και τη Νέα Δημοκρατία λέγεται Σάββας.

Προκόπιος