Ένας «κρατιστής» μπροστά σε φιλελεύθερα διλήμματα…

Παραμένει άγνωστο αν ο πρωθυπουργός προσέφυγε στην «ορμήνια» του Μεγάλου Κρητικού στην αναζήτηση του αντικαταστάτη του Σάββα Τσιτουρίδη στο υπουργείο Απασχόλησης.

Όμως, η επιλογή του στο πρόσωπο του Βασίλη Μαγγίνα εμπεριέχει «δόση» της καζαντζακικής «συμβουλής».

Πιστός στη συντηρητική παράταξη από τα «γεννοφάσκια» του ο Βασίλης Μαγγίνας, παρά την προσωρινή «εκτροπή» του προς τη ΔΗΑΝΑ του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου, επέστρεψε ως «άσωτος υιός, τύπτων του στήθος του» στον… σωστό δρόμο και έλαβε «άφεση αμαρτιών» από τον τότε πρωθιερέα του Συντηρητισμού, Κ. Μητσοτάκη. Έκτοτε με πάθος, αλλά και ήθος, αν δεν «ανέταμε τον λόγο της αληθείας», διακήρυξε τον κατά τη συντηρητική παράταξη «ορθό λόγο».

Φορέας «προπατορικού αμαρτήματος» -ο μακρινός πρόγονός του Τάτσης (Αναστάσης) Μαγγίνας, απόφοιτος της σχολής του Αλή Πασά των Ιωαννίνων και άριστος μαθητής του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, αφιέρωσε ψυχή και σώμα στην καταπάτηση των «δικαίων του λαού και των αρμάτων» και παραμένει αμφιλεγόμενος ο ρόλος του στη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου -έργοις και λόγοις «αποκηρύσσει, διά της σιωπής, τη συνείδηση της ιστορίας του»…

Ο νέος υπουργός Απασχόλησης «κρατιστής» στις οικονομικές αντιλήψεις του, διακινείται στις ανάλογες πολιτικές πρακτικές του συντηρητικού χώρου των δεκαετιών ’60 και ’70 του προηγούμενου αιώνα, όταν η Δεξιά είχε πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο μέγεθος κρατικοποιήσεων -χωρίς αυτό βεβαίως να συνεπάγεται και την οικοδόμηση ενός Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας- θα βρει ένα modus vivendi, με των ιδίων πρακτικών συνδικαλιστικό κίνημα.

Το σημερινό «ιδεολογικό στίγμα» του Βασίλη Μαγγίνα, όπως αυτό συνάγεται κατά τα διάφορα πολιτικά στάδια, που διαχειρίστηκε εξουσία, συμπυκνούται στο «θεώρημα»:

• «Η κοινωνία είναι ένα προοδευτικό δημιούργημα το οποίο σφυρηλατείται μέσα από πειραματισμούς, αγώνα και επιβίωση. Όχι μόνο τα άτομα, αλλά και οι ιδέες, οι θεσμοί, τα έθνη και οι φυλές επενεργούν πάνω της και ύστερα χάνονται. Τα ιδανικά, απλά στη σύλληψή τους, κατακτώνται μέσα από τη διαρκή τριβή και καθημερινή πρακτική δράση…».

Ο Βασίλης Μαγγίνας ανήκει στη λέσχη των παραδοσιακών πολιτικών οι οποίοι έχουν διαμορφώσει μια κοινή κουλτούρα, που υπερβαίνει τα κομματικά σύνορα. Οι φιλίες στη συγκεκριμένη «λέσχη» είναι συχνά θερμότερες μεταξύ πολιτικών διαφορετικών κομμάτων, παρά μεταξύ πολιτικών του ιδίου κόμματος.

Αυτή η πολιτική στάση του νέου υπουργού Απασχόλησης, κατά τεκμήριο, είναι δυνατόν να τον υποβοηθήσει στις σχέσεις του με την αντιπολίτευση, δεν είναι όμως βέβαιο ότι θα αποτρέψει και την υπονόμευσή του από τους συναδέλφους του της Νέας Δημοκρατίας.

Τα μέλη της περί ης ο λόγος «λέσχης» διακρίνονται και για σημαντικότατες παραλείψεις, οι οποίες αποδίδονται σε πολύ κοινές ανθρώπινες αδυναμίες:

• Ατολμία που δεν επιτρέπει την αντίκρουση μιας δημοφιλούς άποψης την οποία ο πολιτικός θεωρεί λανθασμένη. Προτίμηση σε ασφαλείς, όχι και κατ’ ανάγκη ορθές, επιλογές, ιδιαίτερα σε περίπτωση που διακυβεύεται η υστεροφημία τους.

Ο Βασίλης Μαγγίνας κινείται στο πλαίσιο των αποκαλούμενων «μικροϊδεολογιών» καθώς, όπως διακηρύσσει, και στα δίκτυα των ιδεών που προσφέρουν λύσεις και σχετίζονται, σκόπιμα ή εξ ορισμού, με όλα τα σημαντικά πολιτικά ζητήματα, τα οποία αντιμετωπίζει μια κοινωνία.

Αυτές οι μικροϊδεολογίες τόσο στη δύση του 20ού όσο και την ανατολή του 21ου αιώνα έχουν επιδιώξει κοινωνική και πολιτική αναγνώριση και κυριαρχία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.

Οι «μικροϊδεολογίες», κατά τους θιασώτες τους, καθορίζονται από την ιστορική στιγμή, από τις εκάστοτε κρατούσες συνθήκες, καθώς και από τους ισχύοντες τη δεδομένη χρονική στιγμή θεσμούς. Και βεβαίως στο πλαίσιο αυτών των «μικροϊδεολογιών» η προσωπικότητα των ατόμων μεταβάλλεται αρκετά με την ηλικία και την πνευματική ωριμότητα.

Ο νέος υπουργός Απασχόλησης αναλαμβάνει καθήκοντα καθώς όλο και σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες εμπεδώνεται η αντίληψη για σκανδαλώδη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών οργανισμών από τις διορισμένες διοικήσεις των Ταμείων, παρατηρείται κορύφωση των έντονων συγκρούσεων μεταξύ τάξεων και ομάδων συμφερόντων, αύξηση της εγκληματικότητας, διεύρυνση της ανεργίας και της αβεβαιότητας για το μέλλον στις ηλικίες 18-35 ετών καθώς και τάσεων εξέγερσης και περιθωριοποίησης των νέων και γενικότερα της εμπέδωσης ενός ηθικού εκφυλισμού στην κοινωνία. Υπουργικά καθήκοντα εν μέσω κοινωνικών διεργασιών, που εγγίζουν τα όρια της κοινωνικής εξέγερσης… «Αρχή άνδρα δείκνυσι»…