Ο τελικός παίκτης…

Μάλλον όχι! Της Ρωσίας πάλι, που παρέδωσε, είναι εξίσου απίθανο, καθώς επί των ημερών του οτιδήποτε κινούνταν το χάριζε στους Αμερικανούς ή στους περίφημους ολιγάρχες, οι οποίοι εκείνη ακριβώς την περίοδο συγκροτήθηκαν ως κατηγορία ιδιοποιούμενοι τη μυθική κρατική περιουσία μιας αχανούς χώρας που μόλις λίγα χρόνια πριν αποτελούσε υπερδύναμη!

Ο Μπορίς Γέλτσιν, που πέθανε τη Δευτέρα στη Μόσχα σε ηλικία 76 ετών, δεν αποτελούσε απλώς μια αντιφατική προσωπικότητα όπως τον θέλει η αγιογραφία των ημερών παραγράφοντας το καταστρεπτικό του έργο. Ο Γέλτσιν ήταν η προσωποποίηση της βαθιάς κρίσης μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου στο πλαίσιο της οποίας αναπτύχθηκε ο ίδιος, αναλαμβάνοντας στη συνέχεια πρωταγωνιστικό ρόλο, για να οδηγηθεί η κρίση στην απόλυτη παρακμή.

Το άστρο του Γέλτσιν άρχισε να λάμπει στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80, το 1986 συγκεκριμένα, όπου ξεκινάει η διαπάλη στη σοβιετική γραφειοκρατία με αφορμή την περίφημη «περεστρόικα» του Γκορμπατσόφ. Παρότι γέννημα-θρέμμα αυτής της γραφειοκρατίας, την οποία υπηρέτησε από τα πρώτα του βήματα στην πολιτική, οι φλογεροί του λόγοι υπέρ της «περεστρόικα» και της «γκλασνόστ» στο 27ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Μόσχα κάνουν τη φήμη του να ξεπεράσει τα όρια του κόμματος. Η επιδεικτική αποχώρησή του από το ΚΚΣΕ στο επόμενο 28ο συνέδριο του κόμματος, το 1990, η εκλογή του στη θέση του Προέδρου της Ρωσίας το 1991 και η θεατρική του εμφάνιση στο άρμα μάχης έξω από το κοινοβούλιο κατά το πραξικόπημα οπερέτα τον Αύγουστο του 1991 αποτελούν τα κορυφαία στιγμιότυπα της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Από κει και πέρα ξεκινάει μια περίοδο πρωτόγνωρης παρακμής, με τις αστείες φωτογραφίες του να προκαλούν γέλιο σε μικρούς και μεγάλους, τη στιγμή που η χώρα του παραδιδόταν στους πλιατσικολόγους, εν μέσω παιάνων στην ελεύθερη αγορά. Ήταν η εποχή όπου ο Χένρι Κίσινγκερ δήλωνε πως «οι δυτικοί ηγέτες λειτουργούσαν σαν να ήλεγχαν ένα κόμμα στη ρωσική εσωτερική πολιτική». Και μάλλον ήταν το μεγαλύτερο…

Αυτή η πορεία ξεπεσμού τελειώνει την Πρωτοχρονιά του 1999, όταν με όχι και τόσο διαφανείς διαδικασίες ο Μπόρις Γέλτσιν, που έχει παραδοθεί εξ ολοκλήρου πια στο αλκοόλ, μεταβιβάζει την εξουσία. Τα ποσοστά δημοτικότητάς του έχουν εν τω μεταξύ πέσει στο 2%. Η ανάκαμψη της Ρωσίας που σημειώθηκε έκτοτε έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα την παρένθεση της περιόδου Γέλτσιν, που στη συνείδηση όχι μόνο των Ρώσων, αλλά όλου του κόσμου έχει χαρακτηριστεί ως η πιο σκοτεινή και θλιβερή περίοδος της Ρωσίας. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν οι Αμερικανοί…