Μαντίλα και Προεδρία

«Αντ’ αυτού», λοιπόν, ο κ. Α. Γκιουλ… Δεν τόλμησε, τελικά, ο κ. Ερντογάν να συγκρουσθεί με τις «υποδείξεις» του στρατιωτικού κατεστημένου και κατέφυγε στον συμβιβασμό.

Έναν συμβιβασμό όμως που μόνον επιφανειακά εξασφαλίζει στον τούρκο πρωθυπουργό τη δυνατότητα να εκλέξει στην Προεδρία έναν «δικό» του άνθρωπο.

Γιατί στην πραγματικότητα ο Α. Γκιουλ αποτελεί μια «μετριοπαθή» πολιτική φυσιογνωμία, που κάθε άλλο παρά θα έχει τη διάθεση να συγκρουσθεί με το στρατιωτικό κατεστημένο. Αντίθετα από πολλούς θεωρείται ότι, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, θα «ενσωματωθεί» στη στρατηγική και στις επιλογές του κατεστημένου αυτού. Άλλωστε, η θητεία του Προέδρου στην Τουρκία είναι επταετής και ο νέος Πρόεδρος θα επιβιώσει πολιτικά πέραν του κ. Ερντογάν, ακόμα κι αν ο τελευταίος εκλεγεί και πάλι πρωθυπουργός.

Έχει, κατά συνέπεια, μπροστά του ο κ. Γκιουλ μια μακρά περίοδο προκειμένου να διαμορφώσει ένα δικό του «δημιούργημα», ένα δικό του πλαίσιο συμβιβασμού ανάμεσα στα μετριοπαθή ισλαμικά στοιχεία και στο στρατιωτικό κατεστημένο.

Ας μην ξεχνάμε, μάλιστα, ότι το στρατιωτικό κατεστημένο δεν διαθέτει σήμερα μια σοβαρή πολιτική εκπροσώπηση στο τουρκικό Κοινοβούλιο, αφού τα «φίλια» προς αυτό κόμματα είναι αποδυναμωμένα.

Από τη δική τους πλευρά οι στρατιωτικοί θα μπορέσουν να θέσουν υπό τον πλήρη έλεγχό τους το ισλαμικό στοιχείο μέσω του πολιτικού συστήματος και να διασφαλίσουν την ομαλή «αναπαραγωγή» τους στο μέλλον.

Προς δόξαν των απαιτήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για εκδημοκρατισμό και κατάργηση της εξουσίας του στρατιωτικο-πολιτικού κατεστημένου…

Άλλωστε ο κ. Γκιουλ είναι εκλεκτός της υπερδύναμης. Κι αυτό αποτελεί «εγγύηση» για τις δημοκρατικές εξελίξεις στην Τουρκία…

ΟΦΙΣ