Όταν ο εγωισμός επισκιάζει τα καθήκοντα των σοσιαλιστών…
Η ενσάρκωση της ελληνικής αντιδικτατορικής αντίστασης, ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας και οι συν αυτώ της «Δημοκρατικής Άμυνας», μηδέ του σημερινού εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, του Πέτρου Ευθυμίου, εξαιρουμένου γνώρισαν τη μήνιν των «Σανκιλοτιστών» του νεαρού Κινήματος, πρωταγωνιστούσης και της κ. Βάσως Παπανδρέου.
Στα «χαρακώματα» της πάλης κατά των… ρεβιζιονιστών και με την κραυγή, «εν των Κινήματι κεφαλή υπερέχουσα, συσπειρωθείτε, πύρρρ…», η νεαρά Βάσω Παπανδρέου, σε ρόλο Ηγερίας του Κινήματος, εμαίνετο κατά της ολιγωρίας των υπευθύνων της «γκιλοτίνας». Ζητούσε «να πέσουν περισσότερα κεφάλια…». Και τότε γνώρισαν την ανατριχιαστική κάθοδο της «καλοακονισμένης λάμας» του ικριώματος του Πειθαρχικού οι περί τον Δ. Λιβιεράτο, εναπομείναντες στη χώρα οπαδοί του Λεφ Νταβίντοβιτς Μπρονστάιν, του κατά την ιστορική καταγραφή Λέοντος Τρόσκυ.
Οι καιροί παρήλθον. Το «ΠΑΣΟΚ του ζιβάγκο» το άλωσε «η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», και από τ αλώνια της ταξικής πάλης πέρασε στα σαλόνια της εξουσίας. Γεύθηκε τη νέκταρ της, το οποίο μέχρι τον Οκτώβριο του 1981 έπιναν μέχρι τρυγός οι εξορκισμένοι αστοί…
Η κ. Βάσω Παπανδρέου, σε εναλλασσόμενες σχέσεις αγάπης και μίσους με τη Χαριλάου Τρικούπη, ανήλθε τα σκαλοπάτια της κομματικής εξουσίας και έδρεψε το γέρας της Καρυάτιδας των Αθηνών στην ΕΟΚ των Βρυξελλών, εναντίον της οποίας κατά ριπές εξαπέλυε τους μύδρους της την εποχή της ελλειπτικής και πάλι τροχιάς του Κινήματος κατά τη φάση «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»…
Η ευρωπαϊκή εμπειρία της κ. Βάσως Παπανδρέου την μετέπλασε, οιονεί ευρωλαγνείας, σε θερμό κήρυκα του ευρωπαϊκού παραδείσου και επέτεινε τις ηγετικές φιλοδοξίες της με την έντονη αμφισβήτηση του ρόλου του αρχηγέτη του ΠΑΣΟΚ στην πορεία του Κινήματος.
Απεκδύθη το ρόλο της Ηγερίας του Κινήματος και ενεδύθη εκείνο της Σαρλότ Κορνταί, που με το εγχειρίδιο του λόγου και ως μέλος της Ομάδας των τεσσάρων» (Κώστας Σημίτης, Παρασκευάς Αυγερινός, Θεόδωρος Πάγκαλος, Βάσω Παπανδρέου) εξαπέλυε τα ιοβόλα βέλη της κατά του «πλάστη» του Κινήματος!
Είναι η περίοδος κατά την οποία στους διαδρόμους των «Προεδρικών» μετʼ επιτάσεως και στη θέα της κ. Παπανδρέου εσχολιάζετο: «Ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος…»…
Οι μεταλλαγές της κ. Παπανδρέου είναι ευεξήγητες κατά τους μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Συγκεκριμένως, αυτοί που ασχολούνται με τη μελέτη των μορφών της συμμετοχής του ατόμου στις σφαίρες της εξουσίας, της κοινωνίας, της οικονομίας και γενικώς της πολιτικής, προσγράφουν ένα κυρίαρχο και χαρακτηριστικό ανθρώπινο κίνητρο στην καθεμία των περιπτώσεων.
Ο homo politicus έχει ως κίνητρο την κατάκτηση και νομή της εξουσίας, ο homo economicus τη γνωστή επιθυμία για πλούτο. Η κοινωνία έχει κίνητρο την αλληλεγγύη, ενώ η οικονομία και η πολιτική αντανακλούν τη διαίρεση. Μάλιστα όλο το φάσμα των ανθρώπινων κινήτρων ενέχεται και στις τέσσερις σφαίρες: η εξουσία διαπλέκεται με την οικονομία και βεβαίως με την πολιτική και ούτω καθεξής. Πάντως η σύνδεση συγκεκριμένων κινήτρων με αντίστοιχες σφαίρες δεν εξαιρεί τον παράγοντα «προσωπικό συμφέρον». Ο όρος αυτός, βεβαίως, έχει σύνθετη ιστορία και διασυμπλέκεται με το ηθικό παράπτωμα του εγωισμού (περίπτωση της κ. Βάσως Παπανδρέου). Στην τελευταία περίπτωση, κατά τους ίδιους μελετητές, όταν ο εγωισμός επισκιάζει το βασικό καθήκον της κοινωνικής προσφοράς, αναιρείται κάθε έννοια Σοσιαλισμού. Και τούτο διότι όταν ο εγωισμός επικυριαρχεί του βασικού καθήκοντος κοινωνικής αλληλεγγύης, τότε η κοινωνία υποβοηθείται να στραφεί σε ατομικιστικές κατευθύνσεις και κατʼ αυτόν τον τρόπο η κοινωνία αυτή επιβάλλει στα μέλη της να είναι αυτάρκη και να μη γίνονται «βάρος» στους άλλους για την ικανοποίηση των αναγκών τους.
Η διαγραφή των παραμέτρων αυτών παρακολουθεί την κ. Βάσω Παπανδρέου στη μακρά κομματική και πολιτική πορεία της. Στο πνεύμα αυτό εναρμονίζει τον πολιτικό λόγο της, μόνο κατά παραλλαγή φρασεολογίας, ενώ η ουσία διακινείται στον ίδιο άξονα, είτε την περίοδο του «ΠΑΣΟΚ του ζιβάγκο», είτε την «εκσυγχρονιστική περίοδο» Κ. Σημίτη, ή στο «νέο σέλας» του Γεωργίου Παπανδρέου του Νεώτερου.
Η κ. Βάσω Παπανδρέου είναι σαρξ εκ της σαρκός, αυτού που αποκαλείται «σύγχρονη Δημοκρατία». Και κατά τον καθηγητή της London School of Economics, Kenneth Minogue, «οι πολιτικοί εκλέγονται από τους πολίτες για να μεταχειριστούν τους ψηφοφόρους τους κατόπιν ως ηλιθίους. Πράγμα παράδοξο για ένα εκλογικό σώμα, το οποίο οι κυβερνώντες μεταχειρίζονται ως ηλίθιο με τόσο εξόφθαλμο, τρόπο να κατέχει όμως παρʼ όλα αυτά την εξουσία του εκλέγειν…».