Μεσαίωνας στην ΑΓΕΤ με σφραγίδα Αράπογλου
Σύμφωνα με τη φημολογία που είναι διάχυτη στην αγορά από το τέλος του 2006, η Lafarge επιδιώκει να «πακετάρει» την ΑΓΕΤ για πώληση σε άλλο μέλος του πανίσχυρου διεθνούς καρτέλ του τσιμέντου, τη μεξικάνικη Cemex και με την εξαγορά του μεριδίου της Εθνικής ανοίγει ο δρόμος για την εφαρμογή αυτού του σχεδίου, που θα αποφέρει τεράστιες υπεραξίες στους Γάλλους και θα δημιουργήσει νέους συσχετισμούς στη διεθνή αγορά.
Το χρονικό των νέων αγοραπωλησιών με επίκεντρο την πολύπαθη τσιμεντοβιομηχανία, «διαμάντι» της αυτοκρατορίας Τσάτσου στο παρελθόν και κάτοχο του μεγαλύτερου εργοστασίου της Ευρώπης (στον Βόλο), έχει ως εξής:
• Η ένταση στις σχέσεις της Lafarge με το σωματείο εργαζομένων της μονάδας της Χαλκίδας (τα πρώην Τσιμέντα Χαλκίδας) κλιμακώθηκε επικίνδυνα από τις αρχές της περασμένης εβδομάδας και οι Γάλλοι επέλεξαν την… καουμπόικη λύση για την επιβολή της βούλησής τους: κλείδωσαν έξω τους εργαζομένους (λοκ-άουτ), τους έδωσαν άδεια, μετ’ αποδοχών, επ’ αόριστον και έβαλαν «λουκέτο» στο εργοστάσιο, όπως ακριβώς είχαν κάνει και το 2002 σε αντίστοιχη περίπτωση.
• Όπως σχολίασε ο βουλευτής Ευβοίας του ΠΑΣΟΚ Δ. Πιπεργιάς, «στην προσπάθειά της να επιβάλει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα στο εργοστάσιο και με πρόσχημα ότι εμποδίζεται να ασκήσει το “διευθυντικό της δικαίωμα”, η διοίκηση της ΑΓΕΤ-Ηρακλής έθεσε τους εργαζόμενους σε αναγκαστική άδεια, κατά παράβαση του Αναγκαστικού Νόμου 539/45. Ταυτόχρονα, σε μια επίδειξη πρωτοφανούς περιφρόνησης προς την ελληνική Δικαιοσύνη, καταγγέλλει τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, 142/05 Εφετείου Αθηνών και 52/07 Πρωτοδικείου Χαλκίδας και τις συμφωνίες που είχε συνάψει με το σωματείο το 1992, το 2002 και το 2005. Παρά τη διαπίστωση των παρανομιών αυτών από την Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία ζήτησε την ανάκληση των αποφάσεών της, η Lafarge επιμένει στις αποφάσεις της, προκειμένου να εκβιάσει τους εργαζομένους και να ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις».
• Από την πλευρά τους, οι Γάλλοι εξέδωσαν ανακοίνωση που δημιουργεί έντονους συνειρμούς περί οριστικού λουκέτου και απόλυσης των 550 εργαζομένων του εργοστασίου. «Η ΑΓΕΤ Ηρακλής, πριν από τις τελευταίες δυσάρεστες εξελίξεις, είχε επανειλημμένα εκφράσει την πρόθεσή της να αναπτύξει το εργοστάσιο της Χαλκίδας (…). Η ΑΓΕΤ Ηρακλής εξάντλησε κάθε περιθώριο διαλόγου με το προεδρείο του σωματείου, σχετικά με τις αναγκαίες οργανωτικές αλλαγές, διαβεβαιώνοντας ρητά και επανειλημμένα ότι δεν ήταν στις προθέσεις της να απολύσει κανέναν εργαζόμενο και ούτε βέβαια να θίξει κανένα εργασιακό δικαίωμα. Παρ’ όλα αυτά, είτε από σκοπιμότητα είτε από ανευθυνότητα του προεδρείου του σωματείου, δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση».
• Ανάμεσα στις γραμμές της ανακοίνωσης, γίνεται σαφές ότι οι εργαζόμενοι απειλούνται με οριστική απόλυση (άλλη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία λουκέτων, αποβιομηχάνισης και απολύσεων της Εύβοιας…), εκτός εάν συμμορφωθούν πλήρως με το μοντέλο σχέσεων που θέλει να επιβάλει η Lafarge. «Η σωστή λειτουργία του εργοστασίου και η οργάνωσή του, βάσει των προτύπων της εταιρείας, ήταν και είναι αδιαπραγμάτευτη», είναι το μήνυμα των Γάλλων που δεν επιδέχεται παρερμηνείες…
• Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από τις ανακοινώσεις για τη μονάδα της Χαλκίδας, οι Γάλλοι πήραν, έναντι του ποσού των 321,6 εκατ. ευρώ, το ελεύθερο από τον Τάκη Αράπογλου να συνεχίσουν ανενόχλητοι τις μεθοδεύσεις τους, χωρίς έστω και την ελάχιστη ενόχληση που θα προκαλούσε η συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας στη μετοχική σύνθεση της ΑΓΕΤ. Η συμφωνία για τη μεταβίβαση του 26% παραβιάζει, βέβαια, ευθέως το πνεύμα των αποφάσεων προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες έβλεπαν τη μειοψηφική συμμετοχή της Εθνικής στην ΑΓΕΤ ως ασφαλιστική δικλίδα για την ανάπτυξη μιας στρατηγικής βιομηχανίας της χώρας. Και, ασφαλώς, ουδείς από τη διοίκηση της Εθνικής ή την κυβέρνηση μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν με ποιο σκεπτικό ανατρέπουν αυτήν την πάγια πολιτική, αφού η μόνη εξήγηση που δίνεται από πλευράς Εθνικής είναι ότι επιδιώκει να «απελευθερώσει» κεφάλαια για τις κύριες τραπεζικές της δραστηριότητες.
• Εκ των πραγμάτων, η μεταβίβαση «ανάβει πράσινο» στη Lafarge όχι μόνο για την επιβολή των εργασιακών σχέσεων που επιθυμεί, αλλά και για την ενδεχόμενη μεταβίβαση της ΑΓΕΤ στη Cemex, η οποία φέρεται να έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον από πέρυσι, στο πλαίσιο της διεθνούς στρατηγικής της για επέκταση δραστηριοτήτων με μεγάλες εξαγορές. Η τρίτη μεγαλύτερη, μετά τις Lafarge και Holcim, εταιρεία του διεθνούς καρτέλ τσιμέντου φέρεται να έχει προσφέρει τίμημα πολύ υψηλότερο από την τρέχουσα αποτίμηση της ΑΓΕΤ, ενώ η Lafarge, αν και έχει διαψεύσει στο παρελθόν ότι ενδιαφέρεται για την πώληση, φέρεται να εξετάζει πολύ σοβαρά την πρόταση, που θα της επιτρέψει να αποχωρήσει από την Ελλάδα με γενναίο κεφαλαιακό κέρδος.