Επί ξυρού ακμής η ενεργειακή πολιτική.
Η Ελλάς, η οποία καλύπτει μόλις το 8% των ενεργειακών της αναγκών με φυσικό αέριο (ΦΑ), ασφαλώς δεν είναι η χειροτέρα περίπτωσις εξαρτήσεως, καθώς η μεν Ιταλία καλύπτει το 38% των αναγκών με ΦΑ, η δε Γερμανία το 40%. Πρόβλημα ανακύπτει όταν η προμήθεια του ΦΑ γίνεται από ένα προμηθευτήν, ο οποίος μάλιστα ελέγχει και τους αγωγούς ΦΑ. Η Ελλάς εξαρτά το 85% της καταναλώσεως ΦΑ από την Ρωσία (και το υπόλοιπο 15% από την Αλγερία) ενώ η γειτονική και νέα «εταίρος» μας στην ΕΕ Βουλγαρία καλύπτει το 100% των εισαγωγών με ρωσικό ΦΑ, χωρίς να προκαλεί ανησυχίες στον ευρωπαίον επίτροπον, όπως κι οι άλλες πρώην κομμουνιστικές χώρες, μέλη σήμερον της ΕΕ, που καλύπτουν τις ανάγκες των εις ΦΑ κατά 60-70% από ρωσικές πηγές. Ανησυχία προκαλεί ότι ο προμηθευτής ΦΑ της Δ. Ευρώπης είναι η κρατική ρωσική εταιρία ΓΚΑΖΠΡΟΜ που αποτελεί και ρωσικό μονοπώλιον και έναν από του μεγαλυτέρους παραγωγούς ΦΑ παγκοσμίως, εις σημείον ώστε να προωθή την σύστασι ενός καρτέλ, αναλόγου του ΟΠΕΚ, τον Οργανισμόν εξαγωγικών χωρών ΦΑ (OGEC) παρά το γεγονός ότι υπάρχει βασική διαφορά μεταξύ του πετρελαίου (που είναι εμπόρευμα) και του ΦΑ (που πωλείται με μακροπροθέσμες εμπορικές συμβάσεις).
Αυτό που καθιστά την χώρα μας «σημαντική» στην παγκόσμια αγορά υδρογονανθράκων είναι ότι κείται στην «ενδιάμεσο περιοχή», μεταξύ Ευρώπης και της πλουσίας εις κοιτάσματα πετρελαίου Μέσης Ανατολής. Εκ του ελληνικού εδάφους και του Αιγαίου Πελάγους ημπορούν να διέλθουν οι αγωγοί ΦΑ, από την Κασπία θάλασσα και την κεντρώα Ασία. Η Σαουδική Αραβία, το Ιράκ και η Περσία κατέχουν άνω του ημίσεως των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου, ενώ το Κατάρ, το Ιράν και η Ρωσία το 60% των γνωστών αποθεμάτων ΦΑ. Η συγκέντρωσις υδρογονανθράκων εις ολίγους παραγωγούς αποτελεί μιαν ασύμετρο οικονομική ισχύ, η οποία προκαλεί ανησυχίες στις καταναλώτριες χώρες της Δύσεως, που επιθυμούν νʼ απεξαρτηθούν από το πετρέλαιον και το ΦΑ – πράγμα δύσκολον αν όχι ανέφικτον επί του παρόντος.
Προσφάτως, το βρετανικό περιοδικόν «Economist», αφού εκόσμισε την νεοδημοκρατική «διακυβέρνηση» με το διόλου κολακευτικό τίτλο: «Σχολή Σκανδάλων» (7.4.07) εξ αφορμής των «κρυφών» ομολόγων, που εξέδιδε το υπουργείον Οικονομικών, με σημαντική έκπτωσι (86% υπό το άρτιον!) και τα διέθετε εν συνεχεία στα χρεωκοπημένα ασφαλιστικά ταμεία, αφιέρωσε εκτεταμένο ρεπορτάζ εναντίον του ρωσικού μονοπωλίου της ΓΚΑΖΠΡΟΜ και του ρώσου Προέδρου Βλαδιμίρ Πούτιν, στο τεύχος της 14.4.07. Στο εμπεριστατωμένον άρθρον υποστηρίζει ότι είναι λανθασμένη η εξάρτησι της Ευρώπης από τους ρωσικούς αγωγούς ενεργείας, διότι αργά ή γρήγορα η Ρωσία θα τους χρησιμοποιήσει για πολιτικούς σκοπούς και ότι εν πάση περιπτώσει, ο ρώσος πρόεδρος Πούτιν είναι αναξιόπιστος προμηθευτής υδρογονανθράκων όχι τόσον εν συγκρίσει με την άλλοτε «συνεπή» κομμουνιστικήν ιεραρχία της χώρας, όσον διά την υποεπένδυσι στην ανακάλυψι και αντικατάστασι αποθεμάτων πετρελαίου και ΦΑ.
Ο ευρωπαίος επίτροπος Ενεργείας κ. Πίλμπαγκς ελθών στην Αθήνα, συνέστησε την προτίμησι του τουρκικού αγωγού ΦΑ Μποτάς αντί της ρωσικής ΓΚΑΖΠΡΟΜ, δίχως όμως νʼ αναλογισθή τους ήδη υπαρκτούς τουρκικούς εκβιασμούς κατά της Ελλάδος, ως το casus belli, τα Ύμια, τις «γκρίζες ζώνες», την αμφισβήτησι του πολύνησου του Αγαθονησίου, την διεκδίκησι της νήσου Καλογήρου στο μέσον του Αιγαίου και τις πτήσεις Τουρκικών F 16 υπεράνω της Μακρονήσου, πλησίον της Ακροπόλεως. Οι ανάγκες κατευνασμού της Τουρκίας ήμβλυναν την ευρωπαϊκή λογική της αναλογίας ενώ η κυβέρνησι Καραμανλή υπεδέχθη τον Μπουγιουκανίτ-πασά στην Θεσσαλονίκη που της εζήτησε νʼ αφοπλισθή και να μη προβάλει αντίστασι στις τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου.
Στην περίπτωσι της διακρατικής συμφωνίας διά τον πετρελαιογωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρουπόλεως, οι ελληνικές παραχωρήσεις προς τους Ρώσους και Βουλγάρους υπερβαίνουν τον ραγιαδισμόν έναντι των Τούρκων. Συγκεκριμένως, η διακρατική συμφωνία προβλέπει: Εκχώρησι εδάφους διά την ανέγερσι υπεργείου αγωγού, τον πλήρη κι αποκλειστικό έλεγχο του αγωγού υπό της Ρωσίας, την ανάθεσι των έργων εις Ρωσικάς εταιρείας και την έλλειψι μέτρων προστασίας του θαλασσίου και παρακτίου περιβάλλοντος. Μάλιστα από καθαρώς επιχειρηματικής απόψεως, τα ΕΛΠΕ και ο πλειοψηφικός συντόμως μέτοχος των, ο όμιλος Λάτση δεν θεωρούν συμφέροντας τους όρους λειτουργίας του αγωγού Μπουργάς – Αλεξανδρουπόλεως και μάλλον θʼ αποχωρήσουν του επενδυτικού σχεδίου.
Ωσάν μην έφθαναν οι αδυναμίες της υπογραφείσης διακρατικής συμβάσεως, ο εν Αθήναις πρέσβης των ΗΠΑ κ. Τσαρλς Ρις, εις ομιλίαν του στο Ινστιτούτο Ενεργείας Νοτιανατολικής Ευρώπης, προειδοποίησε διπλωματικότατα ότι αμερικανική κυβέρνησι τάσσεται υπέρ του ΤΡΑΝΣΚΑΣΠΙΑΝ αγωγού, που θα φέρει ΦΑ από την Κασπίαν και το Τουρκμενιστάν στην Ιταλία και Δυτικήν Ευρώπη, μέσω Τουρκίας και Ελλάδος, παρακάμπτων την Ρωσίαν. «Η Ελλάς», είπεν ο αμερικανός πρέσβης «χρειάζεται περισσοτέρους διαύλους ενεργείας, εργαζομένους την εμπορίαν, παρά ένα μονοπωλητήν», υπονοών προφανώς την ΓΚΑΖΠΡΟΜ.
Είναι άγνωστον εάν έλαβεν το μήνυμα η κυβέρνησι Καραμανλή, η οποία έλαμψε διά της απουσίας της από την ενδιαφέρουσαν ομιλία του κ. Ρις, όστις ανεφέρθη και στις προσπάθειες των ΗΠΑ «δεσμεύσεως-αποθηκέυσεως» (Siquestration) του διοξειδίου του άνθρακος, που προξενεί την υπερθέρμανσι του πλανήτου. Αλλά αν το πρόβλημα διά την Αμερική είναι η συμβολή της στο τέταρτον της παγκοσμίου υπερθερμανσεως, διά την χώρα μας τίθεται το ζήτημα, επί πόσον χρόνον ακόμη θα ημπορεί να δανείζεται τον ενεργειακό της λογαριασμόν, ύψους 14 εκατομ. ευρώ ετησίως. Επʼ αυτού ούτε ο Πρόεδρος που Πούτιν μήτε ο κ. Τσαρλς Ρις προσέφεραν μια κάποιαν λύσιν, ενώ ο κ. Κώστας Καραμανλής έχει εναποθέσει τας ελπίδας του στον κ. Πέτρον Δούκα «με τα διπλά βιβλία και τα κρυφά ομόλογα» για να καλύπτει τα ελλείμματα, αντί νʼ αντλήσει τουλάχιστον τα πετρέλαια του Κατακόλου και της Επανωμής – αφού τόσον πολύ φοβείται τον Μπουγιουκανίτ-πασάν στο Αιγαίον!
www.ccollmer.com