Έχουν λυσσάξει οι Αμερικανοί για τις σχέσεις Αθήνας-Μόσχας!

Ανησυχούν όμως και για τις αναπότρεπτες ελληνορωσικές σχέσεις σε πολιτικό επίπεδο, οι οποίες αναπτύσσονται στη βάση της ενεργειακής συνεργασίας –μην τυχόν και οι πολιτικές σχέσεις Ελλάδας-Ρωσίας προκαλέσουν κάποια ρήγματα στο καθεστώς της αμερικανοκρατίας στη χώρα μας.

«Κράτη που εξαρτώνται από εισαγωγές ενέργειας μπορεί να καταστούν όμηροι εκείνων των κρατών που προμηθεύουν ενέργεια», δήλωσε χαρακτηριστικά την εβδομάδα που πέρασε ο αμερικανός πρέσβης Τσαρλς Ρις. «Η ενέργεια από την Κασπία θα προσφέρει μια ποικιλία στην προμήθεια ενέργειας προς την ΕΕ, μειώνοντας έτσι την εξάρτησή της από άλλες πηγές (σ.σ.: δηλαδή τη Ρωσία). Οι εξαγωγές από το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν ή το Καζακστάν προς την ΕΕ είναι αμοιβαία επωφελείς», πρόσθεσε.

Περιττό να τονιστεί ότι το πετρέλαιο των χωρών της Κασπίας που ανέφερε, όπως και το φυσικό αέριό τους, βρίσκεται στα χέρια αμερικανικών πετρελαϊκών εταιρειών σε μεγάλο βαθμό.

Το πολιτικό παιχνίδι

Οι θέσεις του Τσαρλς Ρις και των Αμερικανών στο θέμα αυτό είναι πασίγνωστες. Η επιλογή του χρόνου της δήλωσής του όμως αντανακλά την έντονη δυσφορία της πρεσβείας για τη θερμότητα με την οποία υποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον Ρώσο Αλεξέι Μίλερ, πρόεδρο του παγκόσμιου γίγαντα φυσικού αερίου Γκαζπρόμ, την προηγούμενη εβδομάδα.

Το κλίμα στις συζητήσεις που έγιναν με τον Μίλερ στο μέγαρο Μαξίμου την προηγούμενη Τετάρτη, παρουσία του υπουργού Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, ήταν πολύ φιλικό, με κύρια χαρακτηριστικά την αποδοχή εκ μέρους του ρωσικού ενεργειακού γίγαντα του ελληνικού αιτήματος για αύξηση του όγκου του εξαγόμενου ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ελλάδα και επέκταση της διακρατικής συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας στον τομέα αυτόν ως το 2040! Συζητήθηκαν επίσης οι δυνατότητες που θα παρασχεθούν από την Αθήνα στη Γκαζπρόμ για να δραστηριοποιηθεί στην ελληνική αγορά στους τομείς όχι μόνο του φυσικού αερίου, αλλά και του ηλεκτρισμού.

Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι δύο 24ωρα μετά την επίσκεψη Μίλερ κατέφθασε στην Αθήνα και συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό και ο αρμόδιος για θέματα ενέργειας, επίτροπος της ΕΕ, ο οποίος μίλησε για «την ανάγκη διαφοροποίησης στις πηγές προμήθειας ενεργειακών πόρων».

Το μήνυμα

Οι Αμερικανοί έχουν λυσσάξει να υπονομεύουν τις ενεργειακές σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία. Θέλουν οι Ευρωπαίοι (μαζί και οι Έλληνες φυσικά) να προμηθεύονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο μόνον από πηγές που ελέγχονται από τους Αμερικανούς άμεσα ή έμμεσα, έτσι ώστε η Ευρώπη να είναι «ενεργειακός όμηρος» της Ουάσινγκτον, για να υποκύπτει ευκολότερα στις πολιτικές επιλογές των ΗΠΑ.

Φυσικά, καμιά σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα δεν τους παίρνει υπόψη τους. Η Γερμανία μάλιστα κατασκευάζει υποθαλάσσιο αγωγό στη Βαλτική για να προμηθεύεται ρωσικό φυσικό αέριο απευθείας, παρακάμπτοντας το έδαφος των αμερικανόδουλων κρατών της Πολωνίας και των Βαλτικών Χωρών, που ίσως θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάποια κρίση κατʼ εντολήν της Ουάσινγκτον κάποια στιγμή και να διακόψουν προσωρινά την ομαλή ροή του ρωσικού φυσικού αερίου προς τη Γερμανία, με στόχο να υποκύψει το Βερολίνο σε αμερικανική πίεση σε κάποιο θέμα. Το ίδιο και η Γαλλία και η Ιταλία προχώρησαν πρόσφατα στο κλείσιμο σημαντικών συμφωνιών με τη Ρωσία.

Στο πλαίσιο αυτό θέλει να κινηθεί και η κυβέρνηση Καραμανλή. Η συνάντηση Καραμανλή-Μίλερ της Γκαζπρόμ, η θεαματική υπογραφή της συμφωνίας κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης παρουσία του ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν κ.λπ. αποσκοπούν στο να δώσουν σαφές μήνυμα ότι η ενεργειακή συνεργασία με τη Μόσχα αποτελεί βασική επιλογή της κυβέρνησης Καραμανλή.

Αντιδράσεις Αμερικανών

Γιʼ αυτό και το μέγαρο Μαξίμου διοχέτευε προς όλες τις κατευθύνσεις τη δυσαρέσκειά του εναντίον της υπουργού Εξωτερικών Ντόρας Μπακογιάννη, όταν αυτή επιχείρησε ανοιχτά να δυναμιτίσει την ελληνορωσική προσέγγιση παραμονές άφιξης του Πούτιν στην Αθήνα, τασσόμενη υπέρ της εγκατάστασης αμερικανικών πυραύλων εναντίον της Ρωσίας σε πολωνικό και τσέχικο έδαφος.

Η στάση της Ντόρας ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με εκείνη του Μάθιου Μπράιζα, βοηθού υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο οποίος είχε σπεύσει στην Αθήνα δύο 24ωρα πριν από την άφιξη του Πούτιν και είχε δηλώσει: «Είναι ανάγκη να υπάρξει διαφοροποίηση στις ενεργειακές πηγές για να ενισχυθεί η ενεργειακή ασφάλεια».

Τι ακριβώς εννοούσε ο Μπράιζα το είχε ήδη καταστήσει σαφές, περίπου έναν χρόνο νωρίτερα, η ίδια η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Αθήνα, στις 25 Απριλίου 2006: «Ανησυχούμε ότι ίσως υπάρχει δημιουργία μονοπωλίου από μια πηγή, τη Ρωσία συγκεκριμένα», είχε δηλώσει χωρίς περιστροφές.

Η αλήθεια είναι πάντως πως οι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και την ελληνική εσωτερική αγορά ενέργειας.

Άλλο είναι αυτό που τους ανησυχεί και φοβούνται, μην τυχόν οι θερμές ελληνορωσικές πολιτικές επαφές, με υπόβαθρο την ενεργειακή συνεργασία, δημιουργούν προϋποθέσεις σύναψης συμφωνίας Αθήνας-Μόσχας για προώθηση και αγορά ρωσικού φυσικού αερίου μέσω ενός άλλου αγωγού, ασύγκριτα σημαντικότερου τόσο για το Κρεμλίνο όσο και για τον Λευκό Οίκο: τον υπό κατασκευή αγωγό φυσικού αερίου Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας (ΤGI).

Ο αγωγός Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας

Αυτός ο αγωγός φυσικού αερίου αποτελεί πολιτικοοικονομικό θέμα υψίστης προτεραιότητας για τους Αμερικανούς. Η Ουάσινγκτον επιθυμεί να μεταφέρει μέσω του αρχικού τμήματος του αγωγού αυτού φυσικό αέριο αμερικανικών και δυτικών εταιρειών, όπως και χωρών που βρίσκονται υπό αμερικανική επιρροή, προς την Κεντρική Ευρώπη, ακολουθώντας την πορεία Κασπία – Αζερμπαϊτζάν – Γεωργία – Τουρκία – Βουλγαρία – Ρουμανία – Ουγγαρία – Αυστρία. Στην ευρωπαϊκή Τουρκία ξεκινάει το παρακλάδι που διασχίζει όλη τη βόρεια Ελλάδα, φθάνει στην Ήπειρο και υποθαλάσσια θα περνάει στην Ιταλία.

Το πρόβλημα για τους Αμερικανούς είναι πως υπάρχει ήδη σε λειτουργία ένας υποθαλάσσιος αγωγός φυσικού αερίου που συνδέει τη Ρωσία με τη Σαμψούντα, πάνω στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας. Η Μόσχα επιδιώκει, λοιπόν, να προωθήσει πλεονάζον και ετοιμοπαράδοτο ρωσικό φυσικό αέριο στον αγωγό Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας, κάτι στο οποίο αντιδρούν έξαλλα οι Αμερικανοί.

«Αν ο αγωγός Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας γεμίσει με ρωσικό φυσικό αέριο, τότε μια μεγάλη ευκαιρία για την αύξηση του ανταγωνισμού στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας θα χαθεί», δήλωσε ευθέως προ δύο μηνών ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Τσαρλς Ρις. «Η Ευρώπη πρέπει να διαφοροποιήσει τις ενεργειακές πηγές της, ιδιαίτερα στο φυσικό αέριο, στρεφόμενη προς το Αζερμπαϊτζάν ως βασικό προμηθευτή φυσικού αερίου μέσω Ελλάδας και Τουρκίας», είχε δηλώσει ρητά πέρσι και ο αμερικανός βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών Μάθιου Μπράιζα.

Υπονόμευση

Ο αγωγός φυσικού αερίου Τουρκίας – Ελλάδας – Ιταλίας βάζει τη χώρα μας, θέλοντας και μη, έστω και με έμμεσο τρόπο, έστω και περιθωριακά, στο μεγάλο παιχνίδι της μεταφοράς και διανομής του ενεργειακού πλούτου της Κασπίας. Οι Αμερικανοί έχουν επενδύσει πάρα πολλά –πολιτικά και οικονομικά– σε αυτόν τον τομέα, προκειμένου να πετύχουν την υπονόμευση των ενεργειακών σχέσεων Ρωσίας – Ευρώπης.

Επιδίωξη της Ουάσινγκτον είναι να συγκροτήσει ένα αντιρωσικό μπλοκ στη βάση αυτή. Στο μπλοκ αυτό θέλει να συμπεριλάβει και τη χώρα μας. Ούτε την Ιταλία ούτε την Τουρκία μπορεί να ελέγξει στην περίπτωση του αγωγού που μας αφορά, χώρια που η Ελλάδα είναι ο κρίσιμος εδαφικός κρίκος που συνδέει τις δύο χώρες.

Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Θα γίνει εσωτερική πολιτική μάχη γύρω από το θέμα αυτό. Η αμερικανική πρεσβεία θα οργανώσει τους ανθρώπους της και θα τους ρίξει στη μάχη εναντίον της σημερινής βούλησης του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή να επεκτείνει την ελληνορωσική ενεργειακή συνεργασία. Το αμερικανικό μπλοκ συμπεριλαμβάνει πολιτικούς και άλλους παράγοντες κάθε ιδεολογικοπολιτικής κατεύθυνσης. Υπονομευτές της γραμμής Καραμανλής στο θέμα αυτό θα βρεθούν έτσι ακόμη και μέσα στους κόλπους όχι μόνον της ΝΔ, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης.

Κανείς δεν έχει ξεχάσει την προκλητική υπονομευτική κίνηση της Ντόρας Μπακογιάννη, τις παραμονές της άφιξης του Πούτιν, η οποία προκάλεσε την οργή των Ρώσων αλλά και του Έλληνα πρωθυπουργού. Θα ήταν αφελές να νομίσει κανείς ότι οι προς όφελος των Αμερικανών υπονομευτικές για τις ελληνορωσικές σχέσεις κινήσεις εξαντλήθηκαν με εκείνη την ενέργεια της Ντόρας.