Veto στα ευρωτουρκικά

Η Άγκυρα έχει κυριολεκτικά «ξεσαλώσει» εσχάτως:

• Απειλές κατά της Κύπρου για τις πετρελαϊκές έρευνες στην κυπριακή υφαλοκρηπίδα.

• Επιβολή στο τουρκοευαίσθητο ΝΑΤΟ να εξαιρέσει από τις ασκήσεις του ως δήθεν αποστρατιωτικοποιημένον τον Αη Στράτη. Εμείς ακόμη δεν ζητήσαμε την απομάκρυνση του εκνόμως ενδώσαντος νατοϊκού στρατηγού.

• Ποσοτική και ποιοτική πύκνωση παραβιάσεων με εξοπλισμένα μαχητικά και προτίμηση στις αυτοαποκαλούμενες «γκρίζες ζώνες» και σε κατοικημένες περιοχές νησιών μας.

• Ρηματική διακοίνωση στην οποία με απύθμενο θράσος μάς επιρρίπτει ευθύνες για το επεισόδιο της Καρπάθου όπου έχασε τη ζωή του ο Σμηναγός Ηλιάκης και αξιώνει αποζημίωση για την «απώλεια» του προκαλέσαντος το γεγονός τουρκικού αεροπλάνου.

• Η εθνική μας κυριαρχία αμφισβητήθηκε και εντός των 6 ν.μ.. όταν οι Τούρκοι ζήτησαν από το γερμανικό ωκεανογραφικό «Ποσειδών» να πάρει προηγουμένως άδειά τους για ελλιμενισμό στο… Ηράκλειο μολονότι διεξήγαγε σεισμογραφικές έρευνες εντός των 6 ν.μ. Δυστυχώς, εμείς υποκύψαμε στην τουρκική αξίωση και συμπεριλαμβάνουμε τούρκο εκπρόσωπο στο ελληνικό ωκεανογραφικό «Αιγαίο». Αυτό ολοκληρώνει το έργο του «Ποσειδώνα» που οι Γερμανοί διέκοψαν για να αποφύγουν «εμπλοκή σε ελληνοτουρκικές διενέξεις». Το ότι το Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου μετέχει στο διεθνές πρόγραμμα του Πανεπιστημίου του Κιέλου είναι μάλλον πρόσχημα παρά πειστική αιτιολογία όταν το τουρκικό «Πεχλιβάν» πραγματοποιεί έρευνες παρά τα Δαρδανέλλια, αλλά δεν καλεί Έλληνα εκπρόσωπο. Πάντα γενναιόδωροι εμείς…

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ορισμένες αναντίλεκτες αλήθειες και για τους πιο αιθεροβάμονες θιασώτες των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

α) Η επιθετικότητα και ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας δεν ορρωδούν προ ουδενός.

β) Η «άψογος στάσις» μας τροφοδοτεί διαρκώς το θράσος της γείτονος. Το θράσος δεν γεννιέται από το θάρρος. Αλλά απ’ τον φόβο. «Θάρρος και θράσος καν τοις ονόμασι πλησιάζει πλείστον αλλήλων τη δυνάμει κεχώρισται, ανδρείαν τε είναι φαμέν και ανανδρίαν» (άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος). Κοντολογίς το θράσος είναι ανανδρία, αλλά οσάκις βρίσκει απέναντί του φοβικό σύνδρομο, κακή ώρα το δικό μας, επιτίθεται και κερδίζει. Οι Τούρκοι το κατάλαβαν έξυπνα: Φοβούνται και φοβερίζουν. Φοβερίζουν και κερδίζουν διότι εμείς, ως μη ώφειλε, τους φοβόμαστε.

γ) Όσο βρίσκεται «εν ζωή» η ενταξιακή διαπραγμάτευση της Άγκυρας, εμείς οφείλουμε να αξιοποιήσουμε τις ανειλημμένες υποχρεώσεις της. Η γερμανική προεδρία σχεδιάζει να ανοίξει τώρα τα κεφάλαια μείζονος ελληνικού ενδιαφέροντος. Το 23 (ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα) και το 31 (εξωτερική πολιτική και άμυνα). Για το άνοιγμα του πρώτου ο όρος πρέπει να είναι η άμεση θέσπιση ενός νομικού καθεστώτος για το Οικουμενικό Πατριαρχείο που θα το αναγνωρίζει ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Επʼ αυτού φυσικά δεν θα εφαρμόζονται οι τουρκικοί νόμοι (παράδειγμα ο ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη όπου δεν ισχύουν οι αμερικανικοί νόμοι.) Πρέπει να τεθούν εξ άλλου όλα τα συσσωρευμένα εκκρεμή ζητήματα, περιουσιακά και άλλα, της εναπομείνασας τραγικής φιγούρας τής άλλοτε κραταιάς Ομογένειάς μας.

Εν όψει ανοίγματος του κεφαλαίου 31 επιβάλλεται ρηματική διακοίνωσή μας προς Άγκυρα γνωστοποιούμενη και προς Βρυξέλλες ότι, αν προηγουμένως δεν αρθεί το γνωστό casus belli, δεν πρόκειται επ’ ουδενί η Ελλάδα να συναινέσει σε άνοιγμα αυτού του κεφαλαίου.

Οι ελλαδικές πολιτικές ηγεσίες πρέπει επί τέλους να προσανατολισθούν στην άσκηση στρατηγικής αποτρεπτικής ισχύος. Μόνον αυτή θα ανακόψει τη θρασύτατη επιθετικότητα της γείτονος.