«Μαύρα κοράκια, με νύχια γαμψά, πέσαν πάνω στον δημόσιο κορβανά…»
Ίσως ο Κ. Καραμανλής ο Νεώτερος, όταν ανελάμβανε την εξουσία τον Μάρτη του 2004 και συνιστούσε στα «άσπρα κολάρα» του κόμματός του «σεμνή και ταπεινή συμπεριφορά» στη διαχείρισή της και ανακοίνωνε τη πρόθεσή του για την «επανίδρυση του κράτους», την καθιέρωση δηλαδή μιας νέας και αδιάφθορης γραφειοκρατίας, να είχε κατά νου το παράγγελμα του αγγελόμορφου της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά διέλαθε της προσοχής του ότι το Παράγγελμα του γάλλου επαναστάτη παρέπεμπε στην γκιλοτίνα τους επιλήσμονες του μηνύματός του.
Εραστής της Ιστορίας μεν ο κ. Καραμανλής, παρέκαμψε τα πορίσματά της του πρόσφατου παρελθόντος, καθώς και τις υποθήκες του Καραμανλή του Πρεσβύτερου, ο οποίος δύο βουλευτές του κόμματός του, τον Παπαεμανουήλ και τον Παπαγεωργίου τους έστειλε στο δεσμωτήριο, όταν διαπίστωσε ότι άγγιξαν το δημόσιο χρήμα. Και ο μεν πρώτος πέθανε εγκάθειρκτος στις φυλακές, ο δε δεύτερος απελευθερώθηκε από τους ομοϊδεάτες του, τη χούντα των συνταγματαρχών!
«Αναχωρητής της Ραφήνας» ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν κατόρθωσε να επιβάλει στη γραφειοκρατία του κόμματός του τη «λιτότητα του Αναχωρητή». Αντί «νηστείας και προσευχής», το ιδανικό των «αναχωρητών», όπως και ο ίδιος θα έχει διαπιστώσει και το Πανελλήνιο βοά στο ρυθμό παλαιού επαναστατικού άσματος,
«Μαύρα κοράκια, με νύχια γαμψά, πέσαν πάνω στον δημόσιο κορβανά…».
Και όμως, το «μήνυμα της Ιστορίας» και οι συμβουλές του θείου, παραπέμπουν στην γκιλοτίνα, ακόμη και τους καθ’ υποψίαν καταχραστές του δημόσιου χρήματος.
Είναι, πλέον, κοινός τόπος, μετά την τριετή διακυβέρνηση της χώρας από τη «Νέα Δημοκρατία» ότι η πρόθεση του κ. Καραμανλή να μετασχηματίσει το κράτος και να εγκαθιδρύσει μια αδιάφθορη γραφειοκρατία, αγνοήθηκε επιδεικτικά τόσο από τα «λευκά κολάρα» της παράταξής του όσο και από άμεσους συνεργάτες του!
Ο ευτελισμός του ηθικού παράγοντα της πολιτικής ως φάντασμα υπερίπταται του Μεγάρου Μαξίμου!
Αν και για κάποιο διάστημα «λευκά κολάρα» και άμεσοι συνεργάτες του Πρωθυπουργού εμφανίζονταν ως η ενσάρκωση της λαϊκής βούλησης, δίχως, πέραν των διακηρύξεων, να λαμβάνονται και τα πρακτικά εκείνα μέτρα (η γκιλοτίνα του Σαιν Ζυστ), για την αποτροπή των υποσυνείδητων τάσεων νομής του δημόσιου χρήματος.
Το ηθικό πλεονέκτημα του κ. Καραμανλή -οι διακηρύξεις του για «σεμνή και ταπεινή» διαχείριση της εξουσίας- και η λαϊκή απήχηση αυτών των διακηρύξεων, εξανεμίσθηκαν «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις».
Η οικογενειοκρατία δεσπόζει στους υπουργικούς προθαλάμους και μάλιστα κατά σκανδαλώδη τρόπο. Δημόσιες θέσεις, που στο παρελθόν κόσμησαν διαπρεπείς της Επιστήμης και του Πνεύματος, σήμερα κατέχονται από κλώνους της οικογένειας των υπουργών.
Ειδικότερα στον ευαίσθητο τομέα της ενημέρωσης, και χθες και σήμερα, επικρατεί μια «ιδιότυπη διαπλοκή», που υπερβαίνει ακόμη και τα ακραία όρια της δεοντολογίας.
Η δημοκρατική απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για χρηστή διοίκηση, όχι μόνο δεν ενδυναμώθηκε κατά την τελευταία τριετία, αλλά κατά μία έννοια, περιφρονήθηκε και ο οφειλόμενος σεβασμός προς τον λαό, ενώ παράλληλα τα «άσπρα κολάρα», νεοδημοκρατικής ή όχι κοπής, απώλεσαν και το φόβο της γκιλοτίνας!
Στην Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, και ο πρωθυπουργός οφείλει να το γνωρίζει, δεν αλλοτριώθηκε ολοκληρωτικώς -ευτυχώς- η σκληρότερη δημοκρατική πλευρά της λαϊκής εξουσίας. Παραμένει τιμωρός για εκείνους που μετατρέπουν τις υποσχέσεις τους σε «έπεα πτερόεντα»… Την ημέρα της λαϊκής κρίσης, την ημέρα των εκλογών «βίβλοι ανοίγονται και κρίματα καταλογίζονται»…
Ο κ. Καραμανλής, οι υπουργοί του και τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, στην τελική ευθεία προς τις εκλογές ενδιαφέρονται ανοικτά και δίχως δισταγμό κυρίως για την προβολή της προσωπικότητάς τους και τον χειρισμό των Μέσων Ενημέρωσης, παρά για την επεξεργασία και την υποστήριξη ιδεών και πολιτικών σχετιζομένων με μακροχρόνιες κοινωνικές ανάγκες.
Η πνευματική ελιτ της χώρας, που στο παρελθόν ασκούσε σημαντική επιρροή στις πολιτικές διεργασίες, σήμερα είτε έχει επιλέξει την αυτοπεριθωριοποίηση είτε ασχολείται με εκστρατείες του τύπου, «Σώστε τη μαύρη οχιά της Μήλου», «Απαγορεύστε τις γενετικά τροποποιημένες τροφές» ή αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ζώων, αλλά όχι με τη φτώχεια ή την οικονομική αδικία!