Επικαιρότητα

1 Τα αποτελέσματα της εισβολής των Αμερικανών και των Βρετανών στο Ιράκ είναι τραγικά στα 4 χρόνια που πέρασαν από την έναρξη των βομβαρδισμών και στη συνέχεια της εισβολής. Μέχρι σήμερα ο πόλεμος κατά του «άξονα του κακού» και της «τρομοκρατίας» έχει στοιχίσει ακριβά στις ΗΠΑ. Ο Μπους θυσίασε 3.000 αμερικανούς στρατιώτες (τόσοι είναι οι νεκροί που έχουν ανακοινωθεί επίσημα), ενώ υπάρχουν και 22.000 τραυματίες. Και όλα αυτά για την αμερικανοποίηση του ιρακινού πετρελαίου. Μια ανώφελη τραγωδία που κατέστρεψε και το Ιράκ. Δυστυχώς, ακόμη και τώρα, τα «γεράκια» του Πενταγώνου, παρά την απομάκρυνση του Ράμσφελντ, εξακολουθούν να πιέζουν για ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, με επίθεση και εναντίον του Ιράν. Έρεισμα για τις πιέσεις αυτές βρίσκουν στην υπόσχεση που έδωσε ο Μπους στον ισραηλινό πρωθυπουργό Εχούντ Ολμέρτ ότι θα εξαλείψει κάθε απειλή εναντίον του Ισραήλ. Και το Ιράν είναι μια τέτοια απειλή για τους εβραίους. Στα χέρια όμως του κυβερνητικού επιτελείου βρίσκεται μια πρόταση που κερδίζει συνεχώς έδαφος για διαβουλεύσεις στο πλαίσιο μιας διεθνούς διάσκεψης με συμμετοχή και του Ιράν και της Συρίας! Σκοπός της διάσκεψης -απόκρυφος βέβαια- θα είναι η αποχώρηση των Αμερικανών, Βρετανών και των σημερινών συνεργατών τους από το Ιράκ με θριαμβευτική έξοδο και με σαλπίσματα νίκης στην προσπάθεια «εκδημοκρατισμού» της χώρας αυτής. Έχει γίνει συνείδηση πλέον στον λαό και στην κυβέρνηση των ΗΠΑ ότι η περαιτέρω παραμονή στο Ιράκ εγκυμονεί ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους για τον αμερικανικό στρατό, αλλά και για το διεθνές κύρος των ΗΠΑ. Μέχρι τώρα υπολογίζεται ότι κάθε μήνα χάνουν τη ζωή τους περίπου 100 αμερικανοί στρατιώτες και 3.000 Ιρακινοί, ως επί το πλείστον άμαχοι. Ανθρωπιστική καταστροφή προκάλεσε με τις ενέργειές του το δίδυμο Μπους – Μπλερ, που δυστυχώς ακόμη διατηρεί την εξουσία. Και είναι πολύ πιθανόν ο βρετανός πρωθυπουργός να κληθεί γρήγορα να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα εναντίον του λαού του Ιράκ. Και το ενδεχόμενο αυτό τον αναγκάζει να παραμένει στην εξουσία, παρά το γεγονός ότι και το ίδιο του το κόμμα τον θεωρεί άκρως επιζήμιο! Και ο βρετανικός λαός φυσικά. Για τον Πρόεδρο Μπους τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Απλώς το όνομά του θα συνδεθεί με μια τραγωδία για τις ΗΠΑ και τις χώρες της πολύπαθης Μέσης Ανατολής. Όποια και να είναι η μεθόδευση για την «κάθαρση των παθημάτων» η Ιστορία ξέρει και αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Ο Μπους θα εισπράξει το μερίδιο των ευθυνών του.

2 Είναι η μοναδική περίοδος που η τουρκική διπλωματία και προσωπικά ο πρωθυπουργός της γειτονικής μας χώρας Ταγίπ Ερντογάν βρίσκονται στριμωγμένοι από τις ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον πιέζει την τουρκική κυβέρνηση να συνεργαστεί με τις αρχές του ιρακινού Κουρδιστάν στην προσπάθεια συγκρότησης ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Και απειλεί τον Ερντογάν ότι αν συνεχίσει να υπονομεύει την προσπάθεια των ΗΠΑ για ανεξάρτητο Κουρδιστάν, το αμερικανικό Κογκρέσο θα προβεί στην αναγνώριση της γενοκτονίας εις βάρος των Αρμενίων, δηλαδή της σφαγής 1,5 εκατ. Αρμενίων από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η αναγνώριση της γενοκτονίας, καθώς και η ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους με τη συνεργασία μάλιστα της Τουρκίας είναι εξελίξεις που τραυματίζουν θανάσιμα το κύρος της γειτονικής μας χώρας, πέρα από το γεγονός ότι ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν θα είναι μόνιμη απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της σημερινής Τουρκίας, καθώς θα ξεσηκώσει τους Κούρδους της Τουρκίας, που αριθμούν 15 εκατ. πληθυσμό. Και το δύσκολο για την Τουρκία είναι ότι τώρα δεν είναι δυνατόν να εφαρμόσει γενοκτονία εις βάρος των Κούρδων, όπως στο παρελθόν με τους Αρμενίους και τους Έλληνες. Ο τούρκος πρωθυπουργός είναι άγρια στριμωγμένος. Δεν θέλει να συνεργαστεί για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, γιατί θα κατηγορηθεί από το τουρκικό στρατιωτικό κατεστημένο και τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία ότι είναι ανίκανος να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα της Τουρκίας και το κύρος του θα υποστεί σοβαρό πλήγμα μέσα και έξω από τη χώρα του, κάτι που μειώνει σημαντικά την πιθανότητα εκλογής του στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά και επανεκλογής του κόμματός του στην εξουσία. Αν τελικά το Κογκρέσο αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, αυτό θα είναι μια ηθική καταδίκη της Τουρκίας και ο Ερντογάν θα περάσει στην Ιστορία ως ο μοναδικός πρωθυπουργός που απέτυχε να εμποδίσει τις ΗΠΑ να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία. Και η αποτυχία του αυτή όλοι προβλέπουν ότι θα προκαλέσει και τον πολιτικό ενταφιασμό του. Δύσκολοι καιροί για τον κουμπάρο μας, που δεν τον βοηθάει καθόλου η παραποίηση της Ιστορίας μας και η εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και άλλων εδώ φιλοτουρκικών κύκλων άφεση αμαρτιών της Τουρκίας.