επί του πιεστηρίου
Αστεία γίνεται ώρες ώρες η Αστυνομία. Μειώθηκαν, λέει, κατά 15,2% τα τροχαία ατυχήματα και κατά 21,7% οι παθόντες κατά την έξοδο του Πάσχα. Τι να τα κάνουμε τα στατιστικά στοιχεία, κύριε υπουργέ και κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας, όταν 39 άτομα δεν γύρισαν στα σπίτια τους και 509 συνάνθρωποί μας που τραυματίσθηκαν γύρευε για πόσο καιρό θα ταλαιπωρούνται στα νοσοκομεία. Όταν χάνεται τόσο αίμα, τι να την κάνεις τη μείωση και μάλιστα τόσο ανεπαίσθητη. Σημασία έχει να πάψουν οι δρόμοι να δίνουν την εικόνα πεδίου μάχης…
Μαύροι και άλαλοι είναι οι επαρχιώτες βουλευτές της ΝΔ. Μαύρο Πάσχα κάνανε. Όπου κι αν πήγαν, κατακραυγή για τα ομόλογα. Και το παράπονο σχεδόν πανομοιότυπο παντού. Κάτι που ενδεχομένως δεν του έχει μεταφερθεί ή δεν το έχει καταλάβει ο Καραμανλής.
Μου το διηγόταν βουλευτής από μεγάλο νομό.
– Ο Νεοδημοκράτης έμπαινε στο καφενείο και έλεγε τους ΠΑΣΟΚους «λαμόγια» και κανένας δεν τολμούσε ν’ αντιδράσει.
Και του αρκούσε αυτό! Ήταν η διαφορά ήθους που είχε εμπεδώσει ο Καραμανλής, με την προσωπική του σφραγίδα. Τώρα όλα άλλαξαν. Μπαίνει στο καφενείο ο Νεοδημοκράτης και ο ΠΑ-ΣΟΚτζής τού φωνάζει «καλώς τα λαμόγια» (!) και δεν αντέχει να κάτσει. Έχει περάσει πλέον η αίσθηση ότι όλοι ίδιοι είναι, ίδια γεύση. Άσε που δεν μπορεί ο Νεοδημοκράτης να αμφισβητήσει την κοινωνική πολιτική, το ΕΣΥ που έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ και ο συνταξιούχος είδε μια άσπρη μέρα, ενώ τώρα τα λεφτά του με τα ομόλογα κινδυνεύουν.
Και ο βουλευτής κατέληξε ως εξής την περιγραφή αυτών που διαπίστωσε τις μέρες του Πάσχα, γυρίζοντας στα χωριά της εκλογικής του περιφέρειας:
– Ο Νεοδημοκράτης έχει χάσει την υπερηφάνεια του…
Εντελώς αντίθετη είναι η εικόνα στο «πράσινο» στρατόπεδο. Υπάρχει τέτοια αισιοδοξία, που σου δίνει την εντύπωση ότι τις εκλογές τις έχουν κερδίσει! Υπάρχουν βέβαια και οι σοβαροί, που δεν συμφωνούν μ’ αυτήν τη μεγάλη αισιοδοξία. Και οι ενστάσεις τους είναι αρκετές. Όπως ότι δεν μετακυλίεται η φθορά της ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ. Κι επίσης ότι δεν μπορεί ακόμη ο Γιώργος να δημιουργήσει δυναμική! Όσες όμως ενστάσεις και να ʼχεις, είναι γεγονός ότι το κλίμα στο ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει και η γκρίνια έχει εξαφανισθεί και οι σκέψεις για ανατροπή της ηγεσίας πήγαν στο ράφι…
Κι όλα αυτά ενώ οι εκλογές φαίνονται πλέον στον ορίζοντα, είτε γίνουν στο τέλος της θητείας της σημερινής Βουλής είτε νωρίτερα. Ο νέος εκλογικός νόμος δεν επιτρέπει ασφαλείς προβλέψεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν εξασφαλίζει ισχυρές πλειοψηφίες και κατά συνέπεια ισχυρές κυβερνήσεις. Που σημαίνει ότι με πέντε κόμματα στη Βουλή (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΝ και ΛΑΟΣ ή Παπαθεμελής), το πρώτο κόμμα με ποσοστό γύρω στο 42,5% και με το δεύτερο γύρω στο 40%, δύσκολα θα σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, ίσως να έχει από 1 έως 3 βουλευτές πλειοψηφία, αν και υπάρχει και η άποψη ότι μπορεί να μην πιάσει τους 151. Σε μια τέτοια περίπτωση πράγματι η κρίσιμη μέρα δεν είναι αυτή των εκλογών, αλλά η επομένη. Και να μπούμε στην εποχή των κυβερνήσεων συνεργασίας, π.χ. του πρώτου με κάποιο μικρό κόμμα, ή να δούμε διασπάσεις και προσχωρήσεις μεμονωμένων βουλευτών, ακόμη και από ένα μεγάλο κόμμα στο άλλο!
Έτσι έχει μια γρήγορη ματιά, με βάση το σημερινό πολύ πικρό σκηνικό, που ενδεχομένως να οδηγήσει σε… εξευρωπαϊσμό της πολιτικής μας ζωής…
Περιμέναμε από τον υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη ότι θα απαντούσε στο ερώτημα που θέσαμε στο προηγούμενο φύλλο, σε σχέση με την απάντηση που μας έστειλε, για την πώληση της εταιρείας εκμετάλλευσης ακινήτων που είχε με τη γυναίκα του. Περιμέναμε να δημοσιοποιήσει το όνομα της κυπριακής εταιρείας που αγόρασε την εταιρεία του, περιμέναμε το αντίγραφο του «πόθεν έσχες» του, από το οποίο θα αποδεικνυόταν ότι πράγματι έχει δηλώσει την εταιρεία. Ανοικτός λοιπόν παραμένει ο υπουργός. Πολύ περισσότερο όταν είναι γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ ότι στις off shore εταιρείες η μεταβίβαση γίνεται χωρίς κανένα κόστος και μπορεί να βάλεις όποιο όνομα θέλεις, ενώ ο πραγματικός ιδιοκτήτης δεν φαίνεται… Γι’ αυτό και γράψαμε ότι δεν μπορεί ένας υπουργός να πουλάει σε off shore εταιρεία γιατί έχει εμπεδωθεί η αίσθηση ότι όποιος συναλλάσσεται με τέτοιες εταιρείες κάτι θέλει να κρύψει…