Ανθρώπινες ζωές ή αποζημίωση;

Γιατί κατά τα άλλα τα ανθρώπινα εγκληματικά λάθη, η ελλιπής οργάνωση, τα ανευθυνό-υπεύθυνα «κέντρα αποφάσεων», έλαμψαν και πάλι δια της παρουσίας τους…

Ασφαλώς υπάρχει μια εκτενής σειρά κρίσιμων ερωτημάτων για τους λόγους του δυστυχήματος, για τις αντιδράσεις των υπευθύνων του πλοίου, για τους δύο αγνοούμενους, για τον κίνδυνο της ρύπανσης του κόλπου, για τη δυνατότητα διάσωσης του πλοίου, που οδηγήθηκε κυριολεκτικά σε μια «χοάνη» απύθμενου βάθους προς βύθισιν…

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι όπου υπάρχουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα έρχονται σε δεύτερη μοίρα οι ζωές των ανθρώπων, η προστασία και ασφάλεια των επιβατών, το οικολογικό περιβάλλον.

Όπως φαίνεται, δηλαδή, και στην προκειμένη περίπτωση η «επιλογή» της βύθισης του πλοίου υπάκουσε σε έναν και μόνο νόμο: Εκείνο της αποζημίωσης από την ασφαλιστική εταιρεία… Το τελικό κριτήριο ήταν πώς ένα δυστύχημα -που μπορεί να προέκυψε από εγκληματική αμέλεια- θα μετατραπεί σε κέρδος, το πως θα αποκομίσουν οι ιδιοκτήτες του πλοίου μια γενναία αποζημίωση για να συνεχίσουν το «κοινωφελές» έργο τους… Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες προς διευθέτηση…

Ίσως οι ανακρίσεις δώσουν κάποιες σαφέστερες απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που αναδεικνύονται καθημερινά. Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι εκ των υστέρων ποινές, αλλά η λειτουργία μηχανισμών ελέγχου ώστε να μη φθάνουμε στο σημείο πλοία που μεταφέρουν χιλιάδες ψυχές να βουλιάζουν μέσα στα λιμάνια…

ΟΦΙΣ