Επιτέλους κυβερνήστε…
Ο τόπος δεν κυβερνάται. Και φοβάμαι ότι και αύριο με την όποια εναλλαγή πάλι δεν θα κυβερνηθεί. Γιατί οι ηγετικές δυνάμεις του διπολισμού είναι κατώτερες των περιστάσεων.
Υπενθυμίζουμε στην κυβέρνηση τις διακηρύξεις της με τις οποίες κέρδισε την εμπιστοσύνη του λαού. Ελάχιστες εφάρμοσε και πολλές από αυτές σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη την οποία είχε υποσχεθεί. Τα γράφουμε αυτά εμείς που αντιτιθέμεθα στην πολιτική της, γιατί πάνω απ’ όλα μας ενδιαφέρει ο τόπος. Και ο τόπος δεν πάει μπροστά. Η δικαιότερη κατανομή του πλούτου δεν υπάρχει, η φτώχεια διευρύνεται, τα χάσματα της κοινωνικής ανισότητας βαθαίνουν, η εξωτερική πολιτική δεν ασκείται σύμφωνα με τα εθνικά μας συμφέροντα και ο δημόσιος βίος δεν εξυγιαίνεται.
Ύψωσε προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία τη σημαία κατά της διαφθοράς, αλλά σήμερα η σημαία αυτή κυματίζει μεσίστια στη δική της διαφθορά, στο δικό της νοσηρό τέλμα. Άφησε τον εαυτό της να συρθεί στον δρόμο των επιτήδειων. Την «πήραν από κάτω» κατά το κοινώς λεγόμενο οι σπείρες των χρηματιστών, οι αετονύχηδες της ολιγαρχικής πιάτσας, οι αεριτζήδες της παραοικονομίας. Της έφραξαν τον δρόμο τα οργανωμένα συμφέροντα των ολίγων. Όλα αυτά ήταν εκείνα τα οποία ευτέλισαν και την προηγούμενη κυβέρνηση του εκσυγχρονισμού και σας άνοιξαν τον δρόμο προς την εξουσία, αλλά δυστυχώς δεν σας έγιναν μαθήματα. Αλλά δεν είναι μόνο η διαφθορά. Υπάρχει έλλειμμα, ανυπαρξία θα λέγαμε, του κυβερνάν. Αβελτηρία και αναποτελεσματικότητα χαρακτηρίζουν το κυβερνητικό έργο κι αυτό γιατί η όποια προσπάθεια δεν συντονίζεται, δεν κατευθύνεται και δεν ελέγχεται. Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, με την πολιτική του οποίου όχι μόνο διαφωνούσαμε, αλλά και αντιπαρατεθήκαμε πολλές φορές δυναμικά εμείς οι τότε νέοι, είχε κάποιες ξεχωριστές ικανότητες: Αφοσίωση στον ρόλο του, εργατικότητα, συναίσθηση της ευθύνης. Πρωί πρωί ήλεγχε προσωπικά την παρουσία των υπουργών στο γραφείο τους, αξιολογούσε κατά διαστήματα το έργο ενός εκάστου και, ενίοτε, χρησιμοποιούσε το γνωστό φραστικό λεξιλόγιο. Έτσι κυβερνούσε. Και μάλιστα σε μια άλλη εποχή κατά την οποία και ζήλος υπήρχε και εργατικότητα μεγαλύτερη και συναίσθηση της υπηρεσιακής ευθύνης ισχυρότερη. Και οι συνειδήσεις ήταν λιγότερο χαλαρές. Σήμερα, σε εποχή οκνηρίας και καιρούς πονηρούς, σε εποχή του ατομικού ωφελιμισμού και της προκλητικής ιδιοτέλειας όλα έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Δεν αρκούν τα γενικά πλαίσια στην πολιτική ούτε αποτελεί πανάκεια η χάραξη προγραμματικών κατευθύνσεων. Γιατί πέρα από τη θεωρητική πολιτική χρειάζεται και η εφαρμοσμένη πολιτική. Και αυτή δεν υπάρχει.
Στο όνομα της εφαρμοσμένης πολιτικής ελέγχεις ποιοτικά και ποσοτικά σε τακτά χρονικά διαστήματα το έργο το οποίο έχεις αναθέσει στον κάθε υπουργό και αν δεν το βρεις επαρκές τον στέλνεις στο σπίτι του.
Στον τομέα ευθύνης του ο κάθε υπουργός παρακολουθεί την ποιοτική και ποσοτική εκτέλεση του έργου σε επίπεδο διευθυντών. Και αν δεν το βρει θετικό τους ελέγχει πειθαρχικά. Και στην περίπτωση ηθικής απόκλισης (διαφθοράς) τον στέλνεις στο σπίτι του.
Στον τομέα ευθύνης του ο κάθε διευθυντής, προϊστάμενος τμήματος, επικεφαλής υπηρεσίας, ελέγχει ποιοτικά και ποσοτικά το έργο κάθε υπαλλήλου. Και αν δεν το βρει επαρκές επιβάλλει τις κυρώσεις που προβλέπουν οι νόμοι.
Έχει ανάγκη ο τόπος από την εφαρμοσμένη πολιτική, από ενεργό διοίκηση. Έχει ανάγκη από την εφαρμογή των νόμων, οι οποίοι άλλοτε εφαρμόζονται επιλεκτικά, άλλοτε περιστασιακά και άλλοτε καθόλου.
ΥΓ. 1: Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤʼ Δημοτικού δεν είναι παρωνυχίδα, κύριε πρωθυπουργέ. Η φιλοσοφία του, η διαλεκτική του, η έντεχνη επιλεκτικότητα πηγών, γεγονότων και ιστορικών προσώπων στοχεύουν στη διαμόρφωση μιας άλλης συνείδησης, μιας συνείδησης εθνικά αμβλείας, χαλαρής, μιας συνείδησης πρόσφορης σε επιρροές και επιδράσεις αλλότριες, έτσι ώστε να εξυπηρετείται η Νέα Τάξη. Η παγκοσμιοποίηση η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτισμική θέλει πολίτες χωρίς τις δικές τους ιστορικές αξίες, με τις οποίες συγκροτούν το έθνος-κράτος. Σ’ αυτό το τεράστιας σημασίας ζήτημα δεν είδαμε να παίρνετε σαφή, συγκεκριμένη και αποφασιστική θέση.
ΥΓ. 2: Κύριε αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε εσείς είδαμε να παίρνετε ανάλογη θέση απέναντι σ’ αυτό το παραμορφωτήριο των Ελληνοπαίδων. Εκτός αν εκφράζει την πολιτική του κόμματος στο συγκεκριμένο θέμα ο κ. Μπίστης.
ΥΓ. 3: Το εθνικά επιζήμιο αυτό εγχειρίδιο αντίκειται και στο αναλυτικό πρόγραμμα και στο άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος. Ως πράξη της διοίκησης που αντίκειται στο Σύνταγμα και τους νόμους προσβάλλεται από τους έχοντες έννομο συμφέρον Έλληνες ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων.
Είναι η ώρα.
Email: [email protected]