Ελάχιστος μισθός ελκύει λαθρομετανάστες

Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι τα ελληνικά προϊόντα έχουν γίνει ακριβώτερα κατά 34% στις αγορές του εξωτερικού «με βάση το σχετικό κόστος εργασίας». Στο εσωτερικόν, η μεγάλη αύξησι του κόστους ζωής και η διεύρυνσι του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, κατά 62% στα 20,6 δισ. ευρώ και 144% έναντι του 2004, λόγω των αθρόων εισαγωγών προϊόντων, οι οποίες έφθασαν πέρυσι το δυσθεώρητο ύψος των 51,4 δισ. ευρώ, οφείλονται βεβαίως στην άσκεπτο υιοθεσία του ευρώ.

Η Ελλάς των 12 εκατ. κατοίκων έχει εμπορικόν έλλειμμα όσον η Ινδία των 900 εκατομμυρίων και η Βραζιλία, με πληθυσμόν άνω των 100 εκατομμυρίων. Η συνεχής αύξησι των ονομαστικών εισοδημάτων στην χώρα μας είναι υπεύθυνος διά το γεγονός ότι ως λαός ζώμεν πέραν των δυνάμεων μας – με δανεικά, ελέω ευρώ.

Εν τούτοις, η συνεχής αύξησι των μισθών -ιδίως του κατωτάτου ημερομισθίου (Κ. Μ.) συν του ΙΚΑ- έχει φέρει εις απόγνωσι τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς το ελάχιστο κόστος εργασίας (στα 15 ευρώ την ώρα που φθάνει για τους ανειδίκευτους εργάτες) θεωρείται ότι δεν καλύπτεται από τις αγοραίες τιμές πωλήσεως των προϊόντων και υπηρεσιών που παράγονται στην χώρα μας. Δεν τελειώνουν όμως εδώ οι παρενέργειες.

Τα κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων θεωρούνται βασικώς υπεύθυνα για την μεγάλη ανεργία που πλήττει τους νεοεισερχομένους στην αγορά εργασίας και τις γυναίκες, που μένουν άνεργες σε ποσοστό άνω του 15%. Με το να επιβάλλει ο μαχητικός συνδικαλισμός στην εργοδοσία υψηλό κατώτατον μισθό (συν επιβαρύνσεις) προκαλεί ανεργίαν, καθ’ όσον οι εργαζόμενοι με παραγωγικότητα κάτω ενός ορισμένου επιπέδου αδυνατούν να εξεύρουν εργασία. Οι εργοδότες απλώς περιορίζουν θέσεις απασχολήσεως ή μεταφέρουν τις επιχειρήσεις των στις όμορες χώρες (Βουλγαρία, Ρουμανία) όπου ακόμη τα εργατικά είναι φθηνά.

Ούτως ο Κ. Μ. από εργαλείο καταπολεμήσεως της φτώχειας μεταβάλλεται εις μηχανήν ανεργίας. Δηλαδή επιτείνει την κοινωνική ανισορροπία μʼ όλα τα δυσάρεστα επακόλουθά της (ανασφάλεια, αστέγους, αντικοινωνική συμπεριφορά κ.λπ.).

Ένα άλλο δυνητικό πρόβλημα που γεννά ο Κ. Μ. είναι ότι οι εργαζόμενοι, που αμείβονται πάνω απʼ αυτόν, ωθούνται να ζητούν υψηλότερες αμοιβές, χωρίς αναγκαίως την βελτίωσι της παραγωγικότητός των. Ή ακόμη, οι εργοδότες αναγκάζονται να προσφέρουν μεγαλύτερες αμοιβές στο ειδικευμένο προσωπικό, για να τηρούν την απόστασι από τους ανειδικεύτους. Τούτο όμως καταστρέφει τα κίνητρα μεγαλυτέρας αποδόσεως στην εργασία όπως ακριβώς η αύξησι των φόρων (*).

Στην πραγματικότητα, ο Κ. Μ. επενεργεί ως φόρος επί της εργασίας, χωρίς μάλιστα να τον εισπράττει το κράτος. Απλώς χάνονται εισοδήματα απʼ την οικονομία υπέρ του συνδικαλισμού. Πάντα ταύτα είναι γνωστά εις τους οικονομολόγους – μολονότι δεν τα ομολογούν.

Νομίζουν ότι με την αύξησι των μισθών ενισχύεται η συνολική δαπάνη κι αυξάνεται το εθνικό προϊόν. Πρόκειται για μια παλαιά θεωρία (Κεϋνσιανή) που ισχύει μόνον όταν η οικονομία τελεί εν υφέσει. Τίνα νέο στοιχείο διά τον κατώτατο μισθόν είναι ότι ευθύνεται ευθέως πλην αφανώς διά την αύξησι της λαθρομεταναστεύσεως.

Η αγορά εργασίας λειτουργεί με πληροφορίες: Οι μεν άνεργοι ή χαμηλοαμοιβόμενοι στις υπό ανάπτυξι χώρες πληροφορούνται ότι δύνανται νʼ απασχοληθούν στις ανεπτυγμένες αγορές με κατώτερη αμοιβή του Κ. Μ. (λ.χ. με 9 ευρώ την ώρα, που δεν εισπράττουν στην χώρα των ούτε εις μίαν εβδομάδα για να μην είπωμεν εις έναν μήνα). Οι δε εργοδότες ενημερώνονται ότι «η μαύρη εργασία» δέχεται χαμηλότερες αμοιβές του ελαχίστου μισθού, χωρίς μάλιστα ασφαλιστικές εισφορές. Η προσφορά εργασίας, κατʼ αυτόν τον τρόπον, συναντά την ζήτησιν, εις χαμηλότερον του Κ. Μ. σημείον ισορροπίας, οι λαθρομετανάστες εργάζονται μ’ αμοιβές κατώτερες του ελαχίστου ημερομισθίου και το «προϊόν» παράγεται μ’ ένα αφανές κοινωνικόν κόστος, την ανεργία των γηγενών.

Εν τούτοις, οι ημεδαποί εργαζόμενοι θα ημπορούσαν νʼ απασχοληθούν επωφελώς διά την οικονομία, εάν εξέλειπε ο Κ. Μ. και αφίετο η αγορά εργασίας να ισορροπήσει στο σημείο συναντήσεως της προσφοράς και ζητήσεως δίχως μετανάστες.

Και πώς οι εργαζόμενοι θʼ αποφύγουν έτσι την εκμετάλλευσι από τους εργοδότες;

Εύλογη ερώτησις ευαίσθητου εις θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης. Η απάντησις είναι ότι με τον Κ. Μ. δεν αποφεύγεται η εργοδοτική εκμετάλλευσις -απλώς την υφίστανται οι λαθρομετανάστες- και ότι πάντως είναι προτιμώτερον το κράτος να επιδοτήσει τους κατώτερα αμοιβομένους εργάτες, παρά να ενδίδει στους συνδικαλιστές, που, για να φανούν ευχάριστοι στους μισθωτούς, αξιώνουν κάθε χρόνο αύξησι των κατωτάτων ορίων μισθών και ημερομισθίων.

Υπό συνθήκας «παγκοσμιοποιήσεως» και μειώσεως των δασμών, όπου ο χαμηλά αμειβόμενος Ινδός ή Κινέζος επιτυγχάνει με το φθηνό «προϊόν» (του εργοδότου, που ημπορεί να είναι ένας καπιταλίστας της δύσεως ή του ΚΚ Κίνας) το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων σε χώρες με άκαμπτη αγοράν εργασίας, ενδείκνυται η επιδότησι της «λευκής απασχολήσεως» αντί της εισαγωγής «μαύρης εργασίας». Απʼ το «αντίμετρον» θα επωφελούντο και οι μετανάστες που εργάζονται νομίμως στην χώρα ενώ θα απεθαρρύνετο η λαθρομετανάστευσι. Θα επληροφορείτο ότι εξέλειπον οι ευκαιρίες «μαύρης εργασίας» στην χώρα υποδοχής.

Το δημοσιονομικό κόστος της επιδοτήσεως της εργασίας -χωρίς να υποτιμάται- θα ήταν πάντως χαμηλότερο από τα επιδόματα ανεργίας και θα εμειώνετο, καθώς ο εργαζόμενος θ’ ανέβαινε τις μισθολογικές βαθμίδες εξειδικεύσεως. Συγχρόνως το ΙΚΑ θα περιόριζε την εισφοροδιαφυγή. Θα επίστωνε τους συνεπείς εργοδότες με την επιδότησι που θα εισέπραττε από τον κρατικό προϋπολογισμόν.

Στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη αγορά χρειάζονται νέες ιδέες κι όχι ξεθωριασμένες σοσιαλιστικές παντιέρες, που οδήγησαν στην απώλεια ανταγωνιστικότητος της χώρας μας, διά την οποίαν χύνει κροκοδείλια δάκρυα ο κ. Αλμούνια.

www.ccolmer.com

(*) «A high minimum wage is taxing work» υπό Mario Pisani στους «Financial Times 20/2/07»