Ο «ερημίτης της Ραφήνας» και τα… «γαλάζια» λαμόγια

= Ο ίδιος ο Καραμανλής, μου τόνισε, περνά όλες τις ελεύθερες ώρες του στη Ραφήνα με την οικογένειά του. Κοντεύει να γίνει «ερημίτης» για να περάσει την εικόνα -και αυτό το εννοεί απολύτως- ότι δεν θέλει τον παραμικρό συγχρωτισμό με τους «νταβατζήδες», τους εκπροσώπους της διαπλοκής ούτε ακόμα και με επιχειρηματίες που δεν έχουν κατηγορηθεί για παιχνίδια διαπλεκόμενα. Αρνείται ακόμα και προσκλήσεις για συναντήσεις ή γεύματα, που κάθε άλλο παρά παρεξηγήσιμα θα ήταν. Κι όμως… ενώ ο πρωθυπουργός εκπέμπει αυτήν την εικόνα, οι αποκάτω απ’ αυτόν ή έχουν ξεκινήσει κολεγιές με διαπλεκόμενους, επιχειρηματίες ή εκδότες ή έχουν γίνει συνδαιτυμόνες τους ή εν πάση περιπτώσει συναλλάσσονται μαζί τους. Όχι βέβαια όλοι, μπορεί ούτε καν οι περισσότεροι. Μα με όσα γίνονται, η ζημιά έτσι κι αλλιώς έχει γίνει. Κινδυνεύουμε να απωλέσουμε το σοβαρότερο πολιτικό – ηθικό μας πλεονέκτημα. Ξεπαρθενευτήκαμε!

Πράγματι, η υπόθεση με τα αμαρτωλά ομόλογα των Ταμείων και ανεξάρτητα απ’ τον πραγματικό βαθμό συμμετοχής και συνενοχής ή κυβερνητικών παραγόντων ή αξιωματούχων της «γαλάζιας» μηχανής, αφενός έχει λειτουργήσει σωρευτικά και ποιοτικά προς άλλες υποθέσεις, πραγματικές, υπερβολικές ή κατασκευασμένες απ’ τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και αφετέρου έχει αφαιρέσει απ’ την κυβερνώσα παράταξη το σοβαρότερο, το σημαντικότερο πολιτικό της όπλο. Ένα όπλο, πολιτικό, επικοινωνιακό, το οποίο τα μέγιστα ωφέλησε και τη ΝΔ και τον Κώστα Καραμανλή προσωπικά. Τόσο στην πορεία τους προς την εξουσία όσο και μετεκλογικά, μετά τις εκλογές του ’04.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση έχει για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό πολιτικό κόστος. Μετρήσιμο, προς το παρόν. Αλλά, σε βάθος χρόνου, και ποιοτικά πολύ μεγαλύτερο απ’ τα -έτσι κι αλλιώς πρόσκαιρα- νούμερα μιας δημοσκόπησης. Και αυτό είναι το χειρότερο για την κυβερνώσα παράταξη…

Πότε η… ώρα του Καραμανλή;

Προσωπικά ο πρωθυπουργός δεν έχει ακόμα φθαρεί απ’ τις καταγγελίες, υποψίες ή βεβαιότητες περί «γαλάζιων» σκανδάλων. Ο λαός διαθέτει αισθητήριο. Και κατανοεί ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι έξω και πέρα από λαμογιές κρατικών και κυβερνητικών στελεχών.

Ότι δεν τον αγγίζει ούτε τυχόν πολιτική ευθύνη υπουργών ή υφυπουργών.

Ας σημειωθεί δε σε αυτό το σημείο ότι τη σοβαρή, τη μεγάλη ζημιά στην κυβέρνηση δεν την έχουν κάνει -μέχρι τώρα τουλάχιστον- κυβερνητικά στελέχη. Μπορεί μεν να καταγράφονται σοβαρές πολιτικές ευθύνες ορισμένων εξ αυτών, αλλά… ως εκεί. Σκιές προσωπικής τους συμμετοχής έως τώρα δεν καταγράφονται, παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια που καταβάλλουν ορισμένα διαπλεκόμενα ΜΜΕ για να εμπλέξουν υπουργούς ή υφυπουργούς.΅Τη ζημιά την έχουν προκαλέσει «ενδιάμεσα» στελέχη της κρατικής μηχανής, «κουμπάροι», «κονέ», «κολλητοί», «συμπέθεροι», φίλοι, κομματάρχες, στελέχη άλλων επιπέδων και λοιποί… συγγενείς.

Είναι αυτοί των οποίων «το μάτι γυαλίζει», κατά την έκφραση κορυφαίου κυβερνητικού στελέχους. Απομακρυσμένοι επί πολλά χρόνια απ’ την εξουσία και το «μέλι» της, «την έχουν δει» να… πέσουν με τα μούτρα για να… αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο.

Αλλά το γεγονός ότι ο Καραμανλής διατηρεί μια εικόνα άφθαρτη από μόνο του δεν αρκεί. Η πολιτική εμπιστοσύνη που ακόμα έχει ο λαός στον πρωθυπουργό, σε λίγο διάστημα κινδυνεύει να μην είναι αξιοποιήσιμη, αν ο λαός δεν δει σοβαρές, τολμηρές και κυρίως σκληρές, όπου απαιτείται, παρεμβάσεις «λυτρωτικές», στην κατεύθυνση πάταξης της διαφθοράς και της διαπλοκής. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σ’ αυτήν την κυβέρνηση και αυτόν τον πρωθυπουργό είναι να περάσει στην κοινή γνώμη η άποψη πως «όλοι ίδιοι είναι» και πως επιχειρείται συμψηφισμός σκανδάλων. Και το χρονικό αυτό σημείο είναι πολύ κοντά, αν δεν έχει φτάσει κιόλας…

Επίσης ο Καραμανλής κινδυνεύει να περάσει στο λαό ως ο «απομονωμένος» πρωθυπουργός, ο άφθαρτος μεν αλλά κι ο «αδιάφορος». Και θα είναι πολιτική τραγωδία για τον ίδιο αν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί.

Αυτή του η έλλειψη σοβαρής και σκληρής παρέμβασης, ακόμα κι αν απαιτηθεί να θυσιάσει και πολιτικά πρόσωπα τα οποία αναμφισβήτητα έχουν πολιτικές ευθύνες, για πράξεις ή παραλείψεις τους, αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα στη βαρύτατα έως και θανάσιμα τραυματισμένη κυβερνητική αξιοπιστία.

Πότε θα έρθει η «ώρα του Καραμανλή;» αναρωτιούνται όλο και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη, μέλη και οπαδοί της ΝΔ. Αναζητούν όλοι αυτοί τη «δροσιά και τον δυναμισμό και την αυστηρότητα» του πρωθυπουργού, αναγκαία για την έξοδο απ’ τη βαρύτατη και βαθύτατη κρίση που ταλανίζει την κυβερνώσα παράταξη.

Ζητούν «να βγει απ’ τη Ραφήνα» ο Καραμανλής και να ικανοποιήσει την αδήριτη ανάγκη «εσωτερικής» πρώτα κάθαρσης…

Ζητούν να φύγει απ’ την κατάσταση «μη αντίδρασης». Και ορισμένοι, που γνωρίζουν ότι είναι θαυμαστής της πολιτικής μεθοδολογίας και στρατηγικής του Ανδρέα Παπανδρέου, υπενθυμίζουν ότι ο Ανδρέας σε μια παρόμοια κατάσταση θα αντιδρούσε…

Ποιο, σε βάθος χρόνου, το μέγεθος του κόστους;

Όπως προαναφέραμε, το πολιτικό κόστος που έχουν έως τώρα υποστεί κυβέρνηση και πρωθυπουργός είναι μετρήσιμο. Αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις.

Βέβαια παραμένει ακόμα μια διαφορά ασφαλείας απ’ το ΠΑΣΟΚ, οφειλόμενη στην αδυναμία έως και ανικανότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού του να αποκτήσουν σαφή πολιτικά οφέλη απ’ την κυβερνητική φθορά και κυρίως να δημιουργήσουν όρους και προϋποθέσεις ανατροπής σκηνικού και συσχετισμών.

Επιπλέον ο λαός έχει μνήμη, όσο κι αν τα μπουκωμένα ΜΜΕ της διαπλοκής και τα εντεταλμένα δημοσιογραφικά τους γιουσουφάκια πασχίζουν για το αντίθετο. Κι έτσι το σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής που είχε εγκατασταθεί στη χώρα και κυριαρχούσε επί της πολιτικής, ιδιαίτερα τη δεύτερη τετραετία Σημίτη, το «πάρτι» με τα αποθεματικά των Ταμείων, για να χρησιμοποιήσουμε έκφραση της… ρηξικέλευθης κυρίας Βάσως, που είχε ξεκινήσει το ’99-2000 ακόμα διατηρούν το ΠΑΣΟΚ στη θέση του υπόλογου κι όχι του τιμητή, στη θέση του πρώτου διδάξαντος τη λαμογιά!

Επιπλέον το να βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παντελώς απαξιωμένα και με φθαρμένη έως και διεφθαρμένη εικόνα, και να εκφράζουν το… ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου, διδάσκοντας μάλιστα και… εντιμότητα και χρηστή διαχείριση (!), είναι βούτυρο στο ψωμί της δεινά χειμαζόμενης κυβέρνησης.

Αλλά τα παραπάνω κάθε άλλο παρά (πρέπει να) προσφέρουν επανάπαυση στην κυβέρνηση. Διότι, πολύ απλά, το πραγματικό ταμείο, ο πραγματικός καταλογισμός θα έρθουν συν τω χρόνω. Όπως προαναφέραμε, τα όσα σήμερα συμβαίνουν λειτουργούν σωρευτικά. Κι όταν θα ‘ρθει ο -πραγματικός- λογαριασμός, μόνο τότε θα φανεί πόσο πραγματικά κόστισε στην κυβέρνηση αυτή η απώλεια της πιο σοβαρής της πολιτικής «προίκας», σε συνδυασμό με μια απίστευτη (;) αφασία, αλαζονεία και έλλειψη στοιχειωδών αντανακλαστικών…

Υ.Γ.: Θα ήταν μέγιστο λάθος να επικρατήσει η αντίληψη πως «ο χρόνος θα τα γιατρέψει». Ακριβώς επειδή οι παρενέργειες του σκανδάλου των ομολόγων, ακόμα κι αν «αποσυρθεί» τώρα απ’ την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, είναι και θα είναι σοβαρότατες. Οπότε ας απαντήσει ο ίδιος ο Καραμανλής στο ερώτημα «ως πότε οι αντοχές του, ως πότε η επένδυση -σχεδόν αποκλειστικά- στην κατ’ ουσίαν ανυπαρξία του βασικού του αντιπάλου»;