Να προσφύγουμε στο Συμβούλιο της Επικρατείας

Αντί όμως να παραπονούμεθα κατόπιν εορτής για την απόφαση αυτή και να αναμένωμεν μάταια τυχόν ανάκλησή της, μπορούσαν όσοι γνοιάζονται για το θέμα να ενστερνισθούν την επιταγή του Συντάγματος που επαφίει την τήρηση των όρων του στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Συγκεκριμένα ένας ή πολλοί να προσέφευγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ανατροπή της απόφασης. Εκτός από τα εθνικά κριτήρια που επισημαίνονται, υπάρχουν και σοβαροί παιδαγωγικοί λόγοι. Τα τρία έτη του Γυμνασίου είναι κατ’ εξοχήν ο χρόνος εμπέδωσης της μητρικής γλώσσας, παράλληλα με την εκμάθηση της πρώτης ξένης γλώσσας, και ο μαθητής δεν μπορεί να επιδοθεί και στη μάθηση της μιας δεύτερης ξένης γλώσσας, η οποία μάλιστα δεν ανήκει στην ινδο-ευρωπαϊκή οικογένεια. Ανήκει στις συγκολλητικές λεγόμενες γλώσσες, όπως και οι γλώσσες Bantu της Αφρικής.

Στην ίδια έκδοση ο αντιστράτηγος Ι. Μ. Ασλανίδης αναφέρεται στην τουρκική ιστορική πρόκληση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, ο οποίος επεκαλέσθη ως γεγονός ότι “οι βασικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν τις ρίζες τους στην Ανατολία”. Ο ισχυρισμός του κ. Γκιουλ είναι ωχρά απομίμηση των όσων υποστηρίζονται από τον Torgut Ozal στο βιβλίο του, Turkey in Europe and Europe in Turkey (1991). Στο βιβλίο αυτό ο Ozal διεκδικεί από την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά πολύ περισσότερα για την Τουρκία. Το χειρότερο όμως είναι ο πολιτισμικός ρατσισμός που ασκείται συστηματικά από μέρους της επίσημης Τουρκίας εις βάρος των ελληνικών μνημείων της επικράτειάς της. Ενώ όλα τα άλλα δημιουργήματα αναγνωρίζονται στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους ως φραγκικά, λυδικά, καρικά κ.λπ. σε ό,τι αφορά τα ελληνικά τα μεν ελληνιστικά βαφτίζονται συνήθως ρωμαϊκά, τα δε προγενέστερα απλώς “αρχαϊκοί χρόνοι” ή “κλασικοί χρόνοι” και απουσιάζει έτσι η ελληνική τους ταυτότητα.

Ο κ. Ασλανίδης αναμένει αντιδράσεις από 1) το υπουργείο Εξωτερικών, μάταια όμως γιατί οι υπηρεσίες του υπουργείου αυτού υποκρίνονται τον ψόφιο κοριό. Δεν βλέπουν, δεν ακούουν, 2) την Ακαδημία Αθηνών, επίσης μάταια γιατί το Ίδρυμα αυτό, απ’ όσο γνωρίζω, ποτέ δεν ασχολήθηκε με εθνικά θέματα εκτός και αν της ζητηθεί. Πάγια αρχή της: η Ακαδημία δεν πολιτεύεται! 3) τα ελληνικά πανεπιστήμια, και πάλι μάταια γιατί οι λίγες κουλτουριάρικες δυνάμεις τους ασχολούνται αυτήν τη στιγμή, σε αγαστή συνεργασία όπως φαίνεται με το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, με την αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας στο σχολείο, όρα και το σχολικό βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού.

Με τιμή
Ν. Κονομής