CIA – Air Lines
1Τη δραστηριότητα της «Air-CIA» και τη σχιζοφρενική συμπεριφορά της Ευρωπαϊκής Ένωσης επαναφέρει η γνωστή «Le Monde Diplomatique» στην επικαιρότητα, με άρθρο του συνεργάτη της Ignacio Ramonet (11-3-2007) και διερωτάται για την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ στις σχέσεις της με τη διεθνή κοινότητα. Ο συντάκτης του άρθρου αυτού διερωτάται: τι αποτελεί η πολιτική της ΕΕ; Απάτη, κυνισμό ή διαστροφή; Και ως παράδειγμα αναφέρει τη δραστηριότητα της CIA με τις αερομεταφορές μέσω ευρωπαϊκών αεροδρομίων και τις παράνομες απαγωγές και φυλακίσεις χωρίς δίκη υπόπτων για τρομοκρατία. Και πολύ σωστά επισημαίνει ότι οι παράνομες αυτές δραστηριότητες δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς τη συγκατάθεση του εκπροσώπου της ΕΕ για την εξωτερική πολιτική Χαβιέ Σολάνα, του άμεσου συνεργάτη του για θέματα τρομοκρατίας Χέις Ντε Φρις και φυσικά και των κυβερνήσεων των μελών της ΕΕ. Οι ίδιες αυτές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στις 7-2-2007 στο Παρίσι υπέγραψαν τη συνθήκη του ΟΗΕ «εναντίον των εξαφανίσεων με χρήση βίας». Η συνθήκη αυτή έχει ήδη υπογραφεί από 60 χώρες, ενώ οι ΗΠΑ αρνούνται να την υπογράψουν, όπως δεν έχουν υπογράψει και τη συνθήκη του Κιότο και τη συνθήκη για την ποινική δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης. Οι ΗΠΑ θέλουν να διαπράττουν «έγκλημα χωρίς τιμωρία». Η συνθήκη εναντίον των εξαφανίσεων, που δυστυχώς δεν έτυχε της δημοσιότητας που της αξίζει, μεταξύ των άλλων ποινικοποιεί και τη χρήση μυστικών φυλακών, όπως του Γκουαντάναμο (και των πιθανών «παραρτημάτων» του στην Αίγυπτο, Πολωνία και Ρουμανία). Αυτοί που συνεργούν ή ανέχονται εξαφανίσεις ή μεταφορές προσώπων σε τέτοιες παράνομες φυλακές είναι συνεργοί και υπέχουν ποινική ευθύνη, σύμφωνα με τη συνθήκη. Το τραγελαφικό στην πολιτική των μελών της ΕΕ είναι ότι παρέχουν τις διευκολύνσεις στην «Air-CIA» και ταυτόχρονα υπογράφουν συνθήκη εναντίον αυτών των παράνομων ενεργειών. Και να θυμηθούμε ότι σχεδόν σε όλα τα διεθνή θέματα διαφορετική είναι η στάση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μέσα στο ΝΑΤΟ και διαφορετική μέσα στους κόλπους της ΕΕ. Δεν γνωρίζω αν η στάση αυτή αποτελεί απάτη, κυνισμό ή διαστροφή, σίγουρα όμως αποτελεί σχιζοφρένεια. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παρουσιάζουν έντονα φαινόμενα διχασμού προσωπικότητας στις διεθνείς σχέσεις. Γι’ αυτό και το διεθνές κύρος της ΕΕ του Σολάνα είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Όλοι γνωρίζουν ότι πάσχει από σχιζοφρένεια!
2 Όταν η συνθήκη επικυρωθεί από τα κοινοβούλια των χωρών που την υπέγραψαν και τεθεί σε ισχύ, ασφαλώς θα υπάρξουν ευθύνες, τουλάχιστον ηθικές, για όσους στο παρελθόν υπήρξαν συνεργοί ή ανέχτηκαν τις δραστηριότητες της CIA, που αναμφίβολα αποτελούν παραβίαση άλλης ισχύουσας συνθήκης για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αυτό έχει προκαλέσει πανικό σε πολλούς παράγοντες της ΕΕ και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Ο συντονιστής της ΕΕ, επί θεμάτων τρομοκρατίας και στενός συνεργάτης του Χαβιέ Σολάνα, ο Χέις Ντε Φρις, μετά την υπογραφή της συνθήκης έντρομος έσπευσε να παραιτηθεί από τη θέση του με μια επιστολή που θυμίζει τη ρήση του Ιούδα «ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον». Ο Ντε Φρις στην επιστολή παραίτησής του μεταξύ άλλων γράφει (κατά το δημοσίευμα της «Monde») τα εξής: «τα δημοκρατικά κράτη οφείλουν να διεξάγουν τον αντιτρομοκρατικό τους αγώνα σεβόμενα τους ισχύοντες νόμους (….). Οι βασανισμοί, οι καταχρήσεις του Γκουαντάναμο και οι απαγωγές της CIA έχουν επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία των ΗΠΑ και της Ευρώπης». Ώρα είναι το «ιερατείο των Βρυξελλών» να μας δώσει μαθήματα δημοκρατικής συμπεριφοράς! Όλοι όσοι συμμετείχαν στις απαγωγές προσώπων από τη CIA πρέπει να φοβούνται τη Δικαιοσύνη. Πρόσφατα στο Δικαστήριο του Μιλάνου κατατέθηκε αγωγή εναντίον 26 αμερικανών πρακτόρων της CIA και αρκετών μελών των Ιταλικών Μυστικών Υπηρεσιών ότι οργάνωσαν τον Φεβρουάριο του 2003 την απαγωγή και μεταφορά του Αμπού Ομάρ στην Αίγυπτο, όπου και βασανίστηκε. Όχι, εδώ δεν έχει κατατεθεί ακόμη αγωγή εναντίον εκείνων που οργάνωσαν και ανέχτηκαν την απαγωγή και μεταφορά του Οτσαλάν στην Τουρκία, όπου φυσικά δεν καλοπέρασε! Υπάρχουν τρομερές ευθύνες για πολλούς Έλληνες (πολιτικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες) για το ότι μετείχαν στην οργάνωση της απαγωγής και μεταφοράς του Οτσαλάν ή συνήργησαν ή ανέχτηκαν αυτήν. Κάποτε ίσως ανοίξει και ο φάκελος αυτός που βρίσκεται ενταφιασμένος στα συρτάρια της Βουλής ή ίσως της ΚΥΠ. Πάντως ο «Μεγάλος Τραγουδιστής» θα είχε πολλά να μας πει πάνω στην υπόθεση αυτήν. Και με την ευκαιρία ρωτάμε τον κύριο πρωθυπουργό και την κυρία υπουργό Εξωτερικών: η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη του ΟΗΕ στο Παρίσι στις 7-2-2007; Και αν όχι, με ποιο αιτιολογικό; Να περιμένουμε απάντηση; Όχι βέβαια!