ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΑΟΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ

Αντί να απαντήσει σε αυτά τα προφανή ερωτήματα (αφήνοντας κατά μέρους άλλα δυσκολότερα, όπως για παράδειγμα γιατί δεν βρέθηκαν ποτέ τα περίφημα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ) ο αμερικανός πρόεδρος ζήτησε την υπομονή των συμπατριωτών του και έσεισε για πολλοστή φορά το σκιάχτρο του φόβου, λέγοντας ότι αν αποχωρήσουν τώρα οι κατοχικές δυνάμεις το έδαφος του Ιράκ θα καταστεί βάση επιθέσεων αναλόγων της 11ης Σεπτέμβρη…

Καταφεύγοντας ο Μπους στην πεπατημένη της κινδυνολογίας, απέφυγε να πει αυτό που βλέπει όλος ο κόσμος, ότι η αμερικανοβρετανική εισβολή στο Ιράκ προκάλεσε στη χώρα μια βιβλική καταστροφή που δεν μπορούσαν να προδικάσουν ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι πολέμιοι της επέμβασης, από κάθε μάλιστα άποψη!

Οι ίδιες οι ΗΠΑ καταβάλλουν κατ’ αρχάς τεράστια ποσά. Σε οικονομικούς όρους τα χρήματα που έχουν εκταμιεύσει χρηματοδοτώντας τον πόλεμο στο Ιράκ ανέρχονται στο ύψος των 500 δισ. δολαρίων – ποσό που αντιστοιχεί στο 1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος τους! Το ποσό αυτό υπερβαίνει το κόστος του πολέμου της Κορέας, όπως και τα χρήματα που απαιτήθηκαν για την εισβολή στο Βιετνάμ παρότι διήρκεσε 12 ολόκληρα χρόνια! Σε όρους ανθρώπινου υλικού οι ΗΠΑ έχουν χάσει περισσότερους από 3.200 στρατιώτες και περισσότερους από 200 οι σύμμαχοί τους. Οι τραυματίες δε, εκ των οποίων οι περισσότεροι με σοβαρές αναπηρίες και ακρωτηριασμούς ή βαριές ψυχολογικές παθήσεις, είναι πολλές χιλιάδες. Για το τίμημα που πληρώνουν βέβαια οι εισβολείς κανείς δεν πρόκειται να κλάψει με μοναδική εξαίρεση τους πλημμυροπαθείς της Νέας Ορλεάνης ή τα εκατομμύρια τους ανασφάλιστους που βλέπουν το επίπεδο ζωής τους να βυθίζεται στα Τάρταρα για να χρηματοδοτηθεί ένας άδικος πόλεμος.

Γενοκτονία στο Ιράκ

Στο Ιράκ οι ανθρώπινες απώλειες είναι επί της ουσίας και κυριολεκτικά ανυπολόγιστες. Έγκυρες έρευνες που έχουν γίνει από δυτικά πανεπιστήμια με τη μέθοδο της δειγματοληψίας ανεβάζουν τον αριθμό των Ιρακινών που έχουν χάσει τη ζωή τους λόγω του πολέμου, και όχι κατ΄ ανάγκη από αμερικανικά πυρά, από 60.000 μέχρι και 650.000! Αριθμός που αντιστοιχεί στο 2,5% του ιρακινού πληθυσμού και ισοδυναμεί πλέον με γενοκτονία. Πολύ περισσότερο αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τους αυξανόμενους ρυθμούς ανόδου του αριθμού των νεκρών το τελευταίο διάστημα που εύκολα προδικάζει νέες εκατόμβες! Η απότομη κλιμάκωση του αριθμού των νεκρών ιρακινών επήλθε τους τελευταίους 13 μήνες (μετά την πολλαπλώς ωφέλιμη για τους Αμερικανούς επίθεση στον σιιτικό ναό της Σαμάρα στις 26 Φεβρουαρίου 2006), ενώ ο εμφύλιος πόλεμος έχει πάψει να είναι πια ένα απευκταίο ενδεχόμενο.

Οι ίδιοι οι εισβολείς, οι Αμερικανοί, αρνούνται κατηγορηματικά την ύπαρξη εμφυλίου στο Ιράκ. Αντίθετα με τους σχολαστικισμούς που επιστρατεύει το Πεντάγωνο για να συσκοτίσει την πραγματικότητα, αμφισβητώντας τη διαπίστωση ότι είμαστε μάρτυρες ενός αιματηρού εμφυλίου πολέμου, ιδιαίτερα προβεβλημένο άρθρο στο τρέχον τεύχος της αμερικανικής πολιτικής επιθεώρησης «Φόρειν Αφέρς» επικαλείται το εξής επιχείρημα για να συνηγορήσει υπέρ του εμφυλίου: «Οι πολιτικοί επιστήμονες χρησιμοποιούν συχνά το κατώφλι των χιλίων νεκρών κατά τη διάρκεια μια σύγκρουσης… Ακόμη και η συντηρητική εκτίμηση των 60.000 νεκρών ανεβάζει το Ιράκ στη θέση του ένατου θανατηφόρου εμφύλιου πολέμου από το 1945 με όρους ετήσιων απωλειών»!

Ο Λευκός Οίκος προτιμά απλώς να το… διαψεύδει γιατί διαφορετικά θα ήταν κατ’ αρχήν ακαταμάχητα τα επιχειρήματα για άμεση αποχώρηση απ’ το Ιράκ, όπως ζητούν οι Δημοκρατικοί, προτείνοντας την ψήφιση δεσμευτικού χρονοδιαγράμματος. Υπάρχει μεγαλύτερη ομολογία αποτυχίας από τη βύθιση μιας χώρας στη δίνη του εμφυλίου; Θα ήταν επίσης πασιφανής ο εμπρηστικός ρόλος που διαδραμάτισαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί στο ξέσπασμα του εμφυλίου και οι τεράστιες ευθύνες που τους αναλογούν σήμερα. Πολύ περισσότερο τώρα, που λάδι στη φωτιά του εμφυλίου ρίχνει η σιιτική κυβέρνηση. «Καθώς εξελίσσεται η εθνοκάθαρση της Βαγδάτης», αναφέρει το αμερικανικό περιοδικό «η αδύναμη κυριαρχούμενη από σιίτες κυβέρνηση ταυτίζεται αναπόφευκτα και χωρίς προσχήματα με τους αντάρτες στον τρομερό εμφύλιο που μαίνεται μεταξύ σιιτών και σουνιτών». Κατά συνέπεια η κυβέρνηση δοσίλογων που εγκατέστησαν στη Βαγδάτη ούτε αντιπροσωπευτική είναι ούτε εργάζεται για την επιβολή της τάξης και του νόμου, όπως αρέσκεται να υποστηρίζει, επιζητώντας την εσωτερική και διεθνή νομιμοποίηση.

Ανεπιθύμητοι οι Αμερικανοί

Το πόσο ανεπιθύμητοι είναι οι Αμερικανοί βεβαιώνεται και από τους ίδιους τους Ιρακινούς που σε διεθνή δημοσκόπηση την προηγούμενη εβδομάδα δήλωσαν κατά 67% ότι επιθυμούν την αποχώρησή τους και κατά 78% ότι δεν εγκρίνουν την παρουσία ξένων στρατευμάτων! Η κατηγορηματική αντίθεση των Ιρακινών στην κατοχή αποκαλύπτει την αποδοχή που έχει η αντίσταση μέσα στον ιρακινό λαό, όπως και το γεγονός ότι οι επιθέσεις κατά των κατακτητών δεν είναι έργο κάποιων σκοτεινών κύκλων ή τρομοκρατών, όπως υποστηρίζει ο Λευκός Οίκος.

Καθόλου συμπτωματικά, στα ίδια υψηλά επίπεδα με τη ιρακινή κυμαίνεται και η διαφωνία της αμερικανικής κοινής γνώμης για τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στο Ιράκ, καθώς μόνο των 32% των ερωτηθέντων φάνηκε να υποστηρίζει την κατοχή. Να σημειωθεί ότι στις παραμονές της επέμβασης το ποσοστό επιδοκιμασίας στις ΗΠΑ έφθανε το 72%.

Ακόμη πιο δραματικές ανατροπές προκάλεσε η αμερικανική επέμβαση εκτός Ιράκ, σε περιφερειακό επίπεδο. Η καταστροφή που επήλθε στο Ιράκ με την εισβολή ενέτεινε τις ριζοσπαστικές διαθέσεις, επαυξάνοντας τις φυγόκεντρες τάσεις στο διεθνές σύστημα εις βάρος της σταθερότητας. Είτε παρά και ενάντια στη θέληση των Αμερικανών (όπως συνέβη με την εκλογή του Αχμαντινετζάντ στην προεδρία του Ιράν και της Χαμάς στην Παλαιστίνη) είτε υπό τη δική τους παρότρυνση (όπως συμβαίνει με την εξαπλούμενη χωρικά και κλιμακούμενη σε ένταση έχθρα μεταξύ σιιτών και σουνιτών ή τους τυχοδιωκτισμούς του κράτους τρομοκράτη του Ισραήλ) η επίθεση στο Ιράκ λειτούργησε εις βάρος ακόμη και αυτής της εύθραυστης σταθερότητας που υπήρχε στη Μέση Ανατολή.

Ο κόσμος, έτσι, αυτά τα τέσσερα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την αιματηρή αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ έχει γίνει πιο απρόβλεπτος, πιο ασταθής, πιο επικίνδυνος, δικαιώνοντας όσους αντιτίθεντο τότε στον πόλεμο.