υπουργείο Εξω(φρεν)ικών
Είναι πολλά τα λεφτά, Ντόρα, απάντησε, ψιθυριστά, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, ήδη από το πρώτο κατ’ ιδίαν γεύμα, όταν άκουσε τα συμπληρωματικά ποσά που ζητούσε, επίμονα, η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη για τις έκτακτες ανάγκες της διπλωματικής υπηρεσίας και για τον νέο οργανισμό του υπουργείου. Το θέμα βεβαίως είναι πόσο θα αυξηθούν και τα ποσά που χαρακτηρίζονται, γενικώς και αορίστως, «απόρρητα κονδύλια», όποτε ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο και από τα αδιάκριτα μάτια όσων δεν ανήκουν στο στενό επιτελείο της υπουργού. Με διαβεβαιώνουν ότι οι απόρρητες δαπάνες έχουν πολλαπλασιασθεί… Αν ήξεραν οι περισσότεροι αμύητοι αυτά τα απόρρητα κονδύλια για «εθνικές ανάγκες» τι… προσωπικές ανάγκες υπερκαλύπτουν στα υπουργικά γραφεία, θα έμεναν με το στόμα ανοικτό…
Ο νέος οργανισμός του υπουργείου προχωράει με ρυθμούς… ΝΔ (αυτό που λέγαμε παλιότερα… ώρα ΠΑΣΟΚ). Πριν από τον Δεκέμβρη έλεγαν ότι ο Οργανισμός θα έχει κατατεθεί και ψηφισθεί, το αργότερο μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, ώστε στη συνέχεια και με τη νέα «γαλάζια» σύνθεση του υπηρεσιακού συμβουλίου να γίνουν οι μεταθέσεις, προαγωγές και η εκδίκαση πειθαρχικών παραπτωμάτων. Μπαίνουμε ολοταχώς στον Απρίλιο και το νομοσχέδιο δεν έχει ακόμη κατατεθεί, εκτός εάν το προγραμματίζουν για την Πρωταπριλιά…
Για μια χούφτα δολάρια, ο γνωστός τίτλος της παλαιάς αμερικανικής ταινίας, πάντα επίκαιρος, πηγαίνει γάντι με ό,τι τραγικό, απάνθρωπο, υποκριτικό και ανήθικο συμβαίνει σήμερα, με την αμερικανική εισβολή και κατοχή στο Ιράκ. Ποια είναι η τελευταία μεθόδευση των «εγκεφάλων» της κυβέρνησης Τζ. Μπους για να μειωθεί ο αριθμός των γηγενών αμερικανών που σκοτώνονται στο Ιράκ; Πολιτογραφούν «αμερικανούς πολίτες», με διαδικασία εξπρές, λαθρομετανάστες από χώρες της Λατινικής Αμερικής και τους στέλνουν κατευθείαν στον πόλεμο στο Ιράκ. Εάν μπορέσουν να επιζήσουν από αυτή την επίγεια κόλαση, τότε θα αμειφθούν με μια… χούφτα δολάρια, τους υψηλούς μισθούς που ορισμένοι τυχεροί θα απολαύσουν μαζί με τη νεοαποκτηθείσα αμερικανική υπηκοότητα. Όσων σκοτωθούν για τον χρυσό (πετρέλαιο) και τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών θα λάβουν μια γερή αποζημίωση οι φτωχοί συγγενείς τους, πίσω στις χώρες καταγωγής τους, ως παρηγοριά στον πόνο τους… Απλά πράγματα.
Ο εμφύλιος πόλεμος στο Ιράκ που έφερε η «απελευθέρωση» της χώρας από τους νέους σταυροφόρους του αμερικανού Προέδρου Τζ. Μπους έχει δημιουργήσει μια ανθρωποθάλασσα δύο εκατομμυρίων προσφύγων που έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους και έχουν καταφύγει, προσωρινά, σε γειτονικές χώρες. Πάνω από ένα εκατομμύριο έχει δεχθεί η Συρία και 750 χιλιάδες η Ιορδανία. Στους αριθμούς αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και άλλοι 1,8 εκατ. εσωτερικοί πρόσφυγες που δημιούργησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις και οι συνθήκες ανασφάλειας, οι οποίες τους υποχρέωσαν να αναζητήσουν αλλού προσωρινή διαμονή. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφυγική μετακίνηση στη Μέση Ανατολή από την εποχή της δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ το 1948. Ξέρετε, όμως, πόσους ιρακινούς πρόσφυγες δέχθηκαν να φιλοξενήσουν, στις ΗΠΑ, οι υποτιθέμενοι «απελευθερωτές» του ιρακινού λαού από το απάνθρωπο καθεστώς του Σαντάμ; Κρατήστε το κεφάλι σας από την έκπληξη γι’ αυτήν την αμερικανική μεγαλοθυμία. Λοιπόν το έτος 2006 μόνο… 202 ιρακινούς πρόσφυγες δέχθηκαν οι ΗΠΑ και από την αρχή του πολέμου (διάβαζε της εισβολής) τον Μάρτιο του 2003 δέχθηκαν συνολικά πεντακόσιους περίπου πρόσφυγες… Και ποια νομίζετε δικαιολογία προβάλλουν σε φιλοαμερικανούς άραβες ηγέτες, που τους μέμφονται, κατ’ ιδίαν, γι’ αυτήν την αχαρακτήριστη συμπεριφορά τους; Φοβάται, λοιπόν, η κυβέρνηση Μπους, εάν δεχθεί μεγαλύτερο αριθμό ιρακινών προσφύγων στις ΗΠΑ, μήπως η εξέλιξη αυτή ερμηνευθεί ως αναγνώριση ότι το εγχείρημα στο Ιράκ απέτυχε τελείως. Ζωντανό, λοιπόν ακόμη το σύνδρομο του Βιετνάμ, όταν οι ΗΠΑ δέχθηκαν χιλιάδες Βιετναμέζους που είχαν «συνεργασθεί» μαζί τους, τους οποίους εάν βεβαίως έμεναν πίσω θα τους εκτελούσαν οι απελευθερωτικές δυνάμεις του στρατηγού Γκιαπ…
Πολύς λόγος τελευταία γίνεται και στην Ελλάδα για την αμφιλεγόμενη αντιπυραυλική άμυνα που θέλουν να δημιουργήσουν οι ΗΠΑ στην Ευρώπη, υποτίθεται κατά του Ιράν, αλλά οι βάσεις πυραύλων θα είναι κοντύτερα στη… Ρωσία. Σε ένα σημείο συμφωνούν όλοι οι ειδικοί: με την υιοθέτηση, από πλευράς ατλαντικής συμμαχίας, αυτού του «αμυντικού» οπλικού συστήματος, θα αρχίσει αμέσως μια νέα κούρσα εξοπλισμού, αφού οι Ρώσοι δεν θα αφήσουν αναπάντητη αυτή την πρόκληση. Να καταγράψουμε και τη βαρύνουσα γνώμη δύο ειδικών, του σουηδού S. Wezeman ο οποίος δήλωσε ότι «το να δημιουργείς ένα αμυντικό σύστημα κατά μιας απειλής η οποία σήμερα δεν υπάρχει και εν πάση περιπτώσει θα χρειασθεί χρόνια για να αναπτυχθεί, δεν έχει νόημα και θα οδηγήσει σε έναν νέο ανταγωνισμό εξοπλισμού», Και ο βρετανός αναλυτής Ι. Davis, διευθυντής του βρετανοαμερικανικού συμβουλίου ασφαλείας επισημαίνει ότι: «Θέλουν με την αντιπυραυλική ασπίδα να εξουδετερώσουν τυχόν επιθετικούς πυραύλους, προερχόμενους από το Ιράν και την Κορέα, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι μια υπερβολική σπατάλη οικονομικών μέσων, διότι υπάρχουν όπλα διπλωματικά πολύ περισσότερο αποτελεσματικά».
Στη διπλωματία και στον έρωτα, ποτέ μην είσαι απόλυτος στην άρνησή σου, ποτέ μην πεις ποτέ, γιατί πριν αλέκτορα φωνήσαι… Έτσι και η αμερικανική διπλωματία υπό τη σκληροπυρηνική κ. Ράις, αναγκάσθηκε και έβαλε πολύ νερό στο κρασί της και άρχισε ανεπίσημες διαβουλεύσεις και με τη Συρία και με το Ιράν, δύο χώρες που ο οραματικός Τζ. Μπους είχε από καιρό τοποθετήσει στον ΅ «άξονα του κακού» ή στον αστερισμό του διαβόλου, εάν προτιμάτε. Και όμως στη Δαμασκό έστειλε την υφυπουργό Εξωτερικών αρμόδια για τη μετανάστευση και τους πρόσφυγες S. Sauerbrey για εμπιστευτικές συνομιλίες, αλλά και για να διαπραγματευθεί μεγαλύτερο αριθμό ιρακινών προσφύγων που θα φιλοξενηθούν στις ΗΠΑ…
Α. Κ.