Τολμήστε

Η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση και τα κόμματα. Αν δεν μπορούν να την αναλάβουν, τότε τον λόγο τον έχει ο Λαός. Το Σύνταγμα είναι σαφές.

Υποστηρίχθηκε και υποστηρίζεται ότι μερίδα της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν θα εφαρμόσει τον νόμο πλαίσιο. Αυτό ονομάζεται απείθεια. Αυτήν τη «θέση» την καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή. Αποτελεί στασιαστική ενέργεια. Είναι ανεπίτρεπτο να συμβαίνει αυτό στη δημοκρατία. Οφείλει. Αν διαφωνείτε με το περιεχόμενο του νόμου κ. καθηγητές, τότε να αγωνιστείτε να τον αλλάξετε με πολιτικά μέσα. Και όχι με την ανυπακοή. Αυτό δεν αποτελεί γενναιότητα, αποτελεί παράνομη πράξη -και αυτό ισχύει για ορισμένους καθηγητές οι οποίοι αν είχαν αντιταχθεί αγωνιστικά απέναντι σε αναγκαστικούς νόμους παλαιότερων εποχών, τότε που τα ‘σκιαζε η φοβέρα, η αντίσταση θα ήταν νόμιμη πράξη. Σήμερα η «αντίσταση» στους νόμους της δημοκρατίας είναι παράνομη πράξη. Και το γνωρίζετε, κύριοι καθηγητές. Και είναι λυπηρό, ταυτόχρονα δε και ανησυχητικό. Εσείς που είστε ταγμένοι εκ προορισμού να διδάσκετε και να υπηρετείτε τη νομιμότητα την παραβιάζετε. Πού πάμε;

Έχουμε υποστηρίξει ανέκαθεν τον αγώνα που κάνουν οι φοιτητές για μια καλύτερη παιδεία. Χαιρετίζουμε την αγωνιστικότητά τους και σ’ αυτήν τη γενιά στηρίζουμε τις ελπίδες μας. Μαζί τους! Αλλά πρέπει να τους πούμε ότι η μεθοδολογία του αγώνα τους δεν είναι πάντα σωστή. Ο αγώνας τους μερικές φορές είναι στρεβλός και αδιέξοδος και αναιρεί το ουσιαστικό περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Ορισμένες υπομνήσεις στους αγωνιζόμενους φοιτητές:

Και εμείς κάναμε αγώνες, ματώσαμε σ’ αυτούς για μια καλύτερη παιδεία. Αλλά τους κάναμε με ανοιχτά πανεπιστήμια. Δεν τα κλείναμε. Αξιοποιούσαμε την όποια γνώση και μάθηση μας έδινε το τότε πανεπιστήμιο, εξαντλούσαμε την προσπάθειά μας στη μελέτη και παράλληλα διεκδικούσαμε το περισσότερο και το καλύτερο. Και το διεκδικούσαμε με αποφασιστικότητα.

Γιατί σήμερα κλείνετε τα πανεπιστήμια, δηλαδή γιατί καταδικάζετε τους εαυτούς σας και τους συναδέλφους σας στην αμάθεια;

Δεν γνωρίζετε ότι έτσι προσφέρετε τους εαυτούς σας ως ακατέργαστη ύλη εκμετάλλευσης στο σύστημα και στο κεφάλαιο; Δεν γνωρίζετε ότι υποβάλλετε τους φτωχούς γονείς σας, τους γονείς όλων των φοιτητών σε μια ακατάσχετη οικονομική αιμορραγία, χωρίς αποτέλεσμα, χωρίς ωφέλεια δική σας; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι έμμεσα προσφέρετε υπηρεσίες στο σύστημα το οποίο πολεμάτε και θέλετε να αλλάξετε;

Αγαπητά μου παιδιά, λυπάμαι γι’ αυτό που θα πω: αυτοευνουχίζεστε. Κλείνετε τα πανεπιστήμια νομίζοντας ότι έτσι εκδικείστε την άπιστη πολιτεία. Εκδικείστε όμως τον εαυτό σας. Αναθεωρήστε την τακτική του αγώνα σας, ανοίξτε τις σχολές και ταυτόχρονα διεκδικήστε. Αγωνιστείτε π.χ. κατά της παραπαιδείας στην οποία ο ελληνικός λαός δαπανά 4,4 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο.

Τολμήστε αυτόν τον αγώνα και εμείς θα είμαστε μαζί σας να κτυπηθούμε και να ματώσουμε μαζί σας. Και λέω τολμήστε γιατί σ’ αυτόν τον αγώνα, δηλαδή τον αγώνα κατά της παραπαιδείας, δεν θα έχετε μαζί σας τη μεγάλη μερίδα των δασκάλων σας. Θα την έχετε απέναντί σας ποικιλοτρόπως. Όμως τολμήστε!

e-mail: [email protected]