υπουργείο Εξω(φρεν)ικών

Nα μετρήσει τη… δημοτικότητά του στη Λατινική Αμερική αποφάσισε ο αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους και ξεσήκωσε εναντίον του την νεολαία στα πανεπιστήμια και όχι μόνο στις πέντε χώρες που επισκέπτεται, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Κολομβία, Γουατεμάλα και Μεξικό… Βγήκαν στους δρόμους με συνθήματα κατά των ΗΠΑ, αλλά κυρίως κατά του Προέδρου Μπους προσωπικά. Καθημερινά πλέον επιβεβαιώνεται ότι ο αμερικανός Πρόεδρος είναι το πλέον ανεπιθύμητο πρόσωπο σε όλο τον πλανήτη, με εξαίρεση ίσως την πολιτεία του Τέξας… Διακόσιες χιλιάδες διαδηλωτές τον «υποδέχθηκαν» στο ταξίδι του στην Ινδονησία, κραυγάζοντας συνθήματα εναντίον του για τον πόλεμο στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και για τις επιθετικές διαθέσεις του στο Ιράν… Και μετά διερωτώνται ορισμένοι πως δημιουργούνται συνεχώς τόσο πολλοί «τρομοκράτες» ή «απελευθερωτές» κατά της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας στον κόσμο.

Η περιοδεία του Προέδρου Μπους σε πέντε χώρες της Λατινικής Αμερικής στοχεύει, κατά την Ουάσινγκτον, στη βελτίωση των σχέσεων με αυτή την «ευρύτερη γειτονιά» των ΗΠΑ. Όπως, χρηματοδοτώντας κοινωνικά προγράμματα στις φτωχές χώρες της περιοχής και διασφαλίζοντας προνομιακές σχέσεις σε πολιτικό επίπεδο με τις ηγεσίας των χωρών αυτών κατά του «αμερικανικού ιμπεριαλισμού».

Ο Πρόεδρος Μπους δεν έδωσε προτεραιότητα στην περιοχή αυτή, παρά το γεγονός ότι στην προεκλογική του εκστρατεία το 2000 και για να προσελκύσει τις ψήφους των ισπανόφωνων εκλογέων υποσχέθηκε ότι θα μετατρέψει τη Λατινική Αμερική σε «θεμελιώδη δέσμευση της προεδρίας του»… Ως ένας «αδύναμος πρόεδρος», υπό τις σημερινές συγκυρίες, πραγματοποιεί τελικά την περιοδεία στη Λατινική Αμερική ο Τζ. Μπους… Πολλά και σωρευτικά τα αρνητικά στοιχεία που τον περιβάλλουν, δεν μπορεί να επανεκλεγεί, οπότε οι τυχόν δεσμεύσεις και υποσχέσεις του δεν έχουν μέλλον… Κυβερνάει με την νομοθετική εξουσία, το Κογκρέσο να αντιτίθεται, πλειοψηφικά, στις σημαντικές κατευθύνσεις της εξωτερικής του πολιτικής… Όπως και να το δει κανείς, όλοι οι έγκυροι αναλυτές συμφωνούν ότι η στρατιωτική εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή του Ιράκ από τις ΗΠΑ αφαιρούν ακόμη και τις ελάχιστες συμπάθειες που έχει ο Πρόεδρος Μπους σε επίπεδο διεθνών ηγετών..

Ταξίδι καθυστερημένο, ταξίδι χαμένο… ισχύει στη διεθνή διπλωματία, ισχύει στον κόσμο των επιχειρήσεων, ισχύει και για τον Πρόεδρο Τζ. Μπους, που επισκέπτεται κάπως αργά τις χώρες της Λατινικής Αμερικής… Τα αρνητικά όμως μιας καθυστερημένης χρονικά περιοδείας ισχύουν και για την ελληνική διπλωματία… Αλήθεια, πόσο καιρό έχουν να επισκεφθούν η πολιτειακή και η πολιτική ηγεσία της χώρας μας τις πιο σημαντικές χώρες της Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής αρχίζοντας από τη Βραζιλία… Ίσως πάλι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Καρ. Παπούλιας πρέπει να δείξει τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει η κυβέρνηση γι’ αυτή την ευρύτερη περιοχή… Βέβαιο είναι ότι οι Λατινοαμερικάνοι θα μας υποδεχθούν με ανοικτές αγκάλες, εμείς, δεν έχουμε στρατό κατοχής στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν (προς το παρόν…), μας εκτιμούν, μας συμπαθούν, ακόμη και μας θαυμάζουν, το τελευταίο όμως για το… ένδοξο παρελθόν μας, την πολιτιστική μας κληρονομιά…

Καιρός λοιπόν να πάει μια βόλτα η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη στη Λατινική Αμερική, να την καλέσουν σε επίσημα γεύματα υπουργοί Εξωτερικών και αρχηγοί κρατών μετά την… υποχρεωτική δίαιτα που της επέβαλε στην Αθήνα ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής…. Να δει και μια άσπρη μέρα η οικονομική διπλωματία των μεγάλων λόγων, που περιορίζεται, επαρχιωτικά, μόνο στα Βαλκάνια, ενώ χώρες της Λατ. Αμερικής με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης διευρύνουν τις εμπορικές τους σχέσεις με όλες τις χώρες, πλην Ελλάδος και Λακεδαιμονίων…

Αυτή και εάν είναι «δημοφιλία» ενός παγκόσμιου ηγέτη της ισχυρότερης, κάποτε ηθικά και όχι μόνο στρατιωτικά, Δημοκρατίας στον κόσμο… Δεν τολμά πλέον ο αμερικανός Πρόεδρος Τζ. Μπους να εμφανισθεί και να ομιλήσει σε ανοικτό δημόσιο χώρο, όχι τόσο διότι κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα, αλλά από τη βεβαιότητα ότι θα τον γιουχαΐσει το μεγαλύτερο τμήμα του ακροατηρίου του, ακόμη και εάν είναι αμιγώς αμερικανικό.. Έτσι, στις ΗΠΑ, πηγαίνει να μιλήσει σε… αμερικανικές βάσεις, με ελεγχόμενο και πειθαρχημένο ακροατήριο, αφού πρέπει να ακούσει υπομονετικά και να «υπακούσει» στην επιθετική πολιτική και τα «οράματα» του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, που είναι παράλληλα και πρόεδρος της χώρας, δυστυχώς…

Η θλιβερή αυτή αλήθεια για τον σημερινό αμερικανό Πρόεδρο επιβεβαιώνεται και με την τελευταία περιοδεία του στη Λατινική Αμερική… Μετά από πολλαπλές συσκέψεις, όπου πλειοψηφούν οι αρμόδιοι για θέματα ασφαλείας, αποφασίζουν για τον «δημόσιο» χώρο όπου θα ομιλήσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, μακριά από το αγριεμένο πλήθος… Ακόμη και στη μικροσκοπική και φιλήσυχη Ουρουγουάη, δεν θα μιλήσει δημόσια ο Πρόεδρος Μπους στη πρωτεύουσα Μοντεβιδέο, αλλά τον πηγαίνουν να τον κρύψουν 177 χλμ., μακριά στην πολίχνη Colonia, σαν να λέμε στην… αρχαία Ολυμπία ή στην Τίρυνθα, από όπου βεβαίως τα αμερικανικά δημοσιογραφικά «παπαγαλάκια» του Λευκού Οίκου που συνοδεύουν τον Πρόεδρο Μπους, θα μεταδώσουν «ζωντανά» τα όσα «σοφά και βαρυσήμαντα» θα εξαγγείλει ο αμερικανός πρόεδρος για όσες ατυχείς χώρες της ευρύτερης γειτονιάς του πιστέψουν και πάλι τις εξαγγελίες και «δεσμεύσεις» του…

Ενημέρωση της στήλης από τους διαδρομιστές του υπουργείου. «Επιτυχής» για τις δικές τους πρωταρχικά φιλοδοξίες, η συνάντηση στο Παρίσι, της Ντόρας Μπακό με τον Νικολά Σαρκό, που μίλησαν σε άπταιστη γαλλική αργκό, και συμφώνησαν στη γραμμή… κράτα με να σε κρατώ, να ανεβούμε στον θρόνο… Προηγείται βεβαίως χρονικά ο Ν. Σαρκό(ζι), ελπίζει πάντοτε η Μπακό(γιάννη), ενώ όπως μαθαίνω και από την πηγή μου στο Μαξίμου, ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής συμφωνεί με τις φιλοδοξίες του Σαρκό (ομοτράπεζοι, ιδεολογικά) για την Μπακό, ενδομύχως σαρκάζει… Τι σου είναι αυτοί οι διπλωματικοί διαδρομιστές…

Εκδηλώσεις για την «Ημέρα της Γαλλοφωνίας» προγραμματίζονται και στην Ελλάδα, αφού η χώρα μας έγινε αποδεκτή ως πλήρες μέλος και σ’ αυτήν τη διεθνή οργάνωση για την προώθηση της γαλλικής γλώσσας. Η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη συναντήθηκε στο Παρίσι και με τον Γεν. Γραμματέα της Γαλλοφνίας Α. Ντιουφ. Γαλλικά βεβαίως ξέρουν οι περισσότεροι σχεδόν διπλωμάτες μας, μερικοί μάλιστα μιλούν άπταιστα, με την κρυφή ελπίδα να τους στείλουν στην πρεσβεία μας στο Παρίσι… Μήπως όμως αρκετοί διπλωμάτες μας θα πρέπει να μάθουν και ολίγα… ρωσικά; Όχι, βεβαίως γιατί σε μερικές μέρες θα υποδεχθούμε, πανηγυρικά, τον ρώσο Πρόεδρο Β. Πούτιν, που θα «δέσει» τη χώρα μας, στρατηγικά και μακροχρόνια, με την αναγεννημένη Ρωσία, διαμέσου της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης… αλλά για πολλούς και ποικίλους λόγους. Με τη Ρωσία μάς συνδέουν πολλά, κοινή ορθόδοξη θρησκεία (και ας ανταγωνίζονται τα πατριαρχεία μας…), πρωταγωνιστικός ρόλος της Ρωσίας στην επιτυχία της ελληνικής επανάστασης του ’21 και στην τελική αναγνώριση της ελεγχόμενης ανεξαρτησίας μας από τις τότε Μεγάλες Δυνάμεις, μεταξύ των οποίων και της Ρωσίας… Και για να μιλήσουμε και για κάτι επίκαιρο, γιατί «να το κρύψουμε άλλωστε», για κάτι… αντιπυραυλικό, με το να γνωρίζουμε νεότεροι ηλικιακά και πολυπράγμονες διπλωμάτες, ολίγα ρωσικά, ίσως θα αποφεύγαμε να ασχοληθούμε με το αντιπυραυλικό σύστημα των ΗΠΑ και της Ρωσίας στην Ευρώπη και να πάρουμε θέση ποιο από τα δύο είναι πιο απειλητικό και θανατηφόρο και για μας…

Α. Κ.