Υποστηρίζω
Η έκφραση του καινούργιου πρέπει να σηματοδοτείται με νέους ανθρώπους προερχόμενους μέσα από τον λαό, τον λαό αγρότη, τον λαό μικρομεσαίο, τον λαό εργαζόμενο και κυρίως μέσα από τη νεολαία.
Η έκφραση του διαφορετικού έρχεται με νέες ιδέες και νέες πολιτικές οι οποίες θα απαντούν στα μείζονα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά προβλήματα του τόπου, αλλά και θα πείθουν τον ελληνικό λαό για την προσήλωση του νέου φορέα σε αυτές τις νέες πολιτικές χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς παρεκκλίσεις και χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Υπέρμαχος του πολιτικού πλουραλισμού, πιστεύω σε ένα πολυδύναμο, πολυκομματικό σύστημα γιατί φοβούμαι παγίωση ενός ισχυρού δικομματικού σκηνικού, ενός σκηνικού το οποίο ομογενοποιούμενο και αποϊδεολογικοποιούμενο θα δημιουργήσει αργά η γρήγορα αδιέξοδα στο πολιτικό μας σύστημα.
Πιστεύω ακόμα ότι η σημερινή συγκυρία η οποία έχει προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του στον δικομματισμό ευνοεί ένα νέο φορέα με τα παραπάνω ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο νέος φορέας θα απεγκλωβίσει τις καταπιεζόμενες από το δικομματισμό δυνάμεις οι οποίες δεν του ανήκουν. Δεν ανήκουν αυτές οι λαϊκές δυνάμεις στους διαχειριστές του τραπεζικού, του χρηματιστηριακού και του επιχειρηματικού κεφαλαίου και οι οποίες δυνάμεις γίνονται έρμαιο μιας αχαλίνωτης αγοράς.
Πιστεύω επίσης ότι έχει γίνει συνείδηση στον λαό ότι στα εθνικά μας θέματα η πολιτική της υποχωρητικότητας των δύο κομμάτων εξουσίας, προσαρμοσμένη σε κελεύσματα έξωθεν, όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική για την προάσπιση των εθνικών μας θεμάτων, αλλά απεναντίας, τα οδηγεί σταδιακά σε επιδείνωση.
Επίσης, δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι η επόμενη Βουλή θα είναι όχι μόνο αναθεωρητική αλλά Βουλή μεγάλων αποφάσεων. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να κυριαρχείται από έναν ισχυρό δικομματισμό. Πρέπει να είναι ευρύτατα πολυκομματική ώστε να αποτραπούν δικομματικές συγκλίσεις υποχώρησης στα μείζονος σημασίας εθνικά και κοινωνικά ζητήματα.
Κατά ευτυχή συγκυρία, το εκλογικό σύστημα, το οποίο θα ισχύσει στις προσεχείς εκλογές, «ευνοεί» αφάνταστα και απρόβλεπτα για τους συντάκτες του, ένα ευρύ, ενδιάμεσο πολιτικό σχήμα, έστω και με συνασπισμό κομμάτων, κοινωνικών φορέων και προσωπικοτήτων του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου. Είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο σχήμα θα διεμβολίσει αποφασιστικά τη μονοκομματική αυτοδυναμία και θα ανοίξει τον δρόμο σε κυβερνήσεις συνεργασίας επί τη βάσει μίνιμουμ προγραμματικών συγκλίσεων σε κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά ζητήματα. Φρονώ ότι ένα πολιτικό πρόταγμα με διευρυμένα πολιτικά πλαίσια θα διευκολύνει την πλατύτερη δημοκρατική συμπόρευση πολιτικών δυνάμεων που κινούνται ανάμεσα στο δικομματισμό. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος, εννοώ δυνάμεις που εκτείνονται από την κεντροδεξιά (Παπαθεμελής) μέχρι την κεντροαριστερά, την οποία εκφράζουν αριστερά στελέχη του προοδευτικού χώρου, θα δώσει έκφραση σε σημαντική μερίδα του εκλογικού σώματος η οποία αμφισβητεί την αξιοπιστία του δικομματισμού και ζητάει μια δημοκρατική διέξοδο. Όμως, στο όνομα της αγωνίας του λαού, στο όνομα των εθνικών προτεραιοτήτων είναι ανάγκη να εγκαταλειφθούν κάποιες μικρές ή «μεγάλες» φιλοδοξίες οι οποίες τροχοπεδούν εδώ και ένα χρόνο την κοινή προσπάθεια. Όσοι μπορούν να υπερβούν τον «εαυτό» τους να συμπορευτούν.
Τέλος, βασική προϋπόθεση ευδοκίμησης του νέου φορέα είναι η ειλικρινής προσήλωση στην έννοια της ανανέωσης και η έμπρακτη εφαρμογή της. Αλλά γι’ αυτό σε επόμενο σημείωμα.