Πλήγμα στον Τσένι η καταδίκη του Λίμπι

Ο Λ. Λίμπι, επιτελάρχης του Ντικ Τσένι και «ένας από τους τιμιότερους ανθρώπους που ξέρει» κατά δήλωσή του (αφήνοντας εμάς να φανταστούμε την ποιότητα των κοινωνικών και πολιτικών του γνωριμιών) βρέθηκε ένοχος για το αδίκημα της ψευδορκίας και της παρακώλυσης της δικαιοσύνης για την υπόθεση της αποκάλυψης της ταυτότητας της Βάλερι Πλέιμ ως πράκτορα της CIA το 2003.

Η σφηκοφωλιά των νεοσυντηρητικών αποκαλύπτοντας, μέσω διοχετευμένου ρεπορτάζ στον αμερικανικό Τύπο, την ιδιότητα της Βάλερι Πλέιμ επιχείρησε να εκδικηθεί τον σύζυγό της πρώην διπλωμάτη, Τζόζεφ Γουίλσον, που είχε υποστηρίξει στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» το αβάσιμο των ισχυρισμών του Λευκού Οίκου πως ο Σαντάμ επιχειρεί να αγοράσει πλουτώνιο από τη Νιγηρία.

Η δίκη του Λίμπι χαρακτηρίστηκε ως η τρίτη σε σημασία πολιτική δίκη των τελευταίων δεκαετιών στις ΗΠΑ, μετά την υπόθεση Γουοτεργκέιτ τη δεκαετία του ’70 και το σκάνδαλο Ιράν – Κόντρα τη δεκαετία του ’80. Στην υπόθεση του «τιμιότερου ανθρώπου» που ξέρει ο Τσένι τα ψέματα που έλεγε στους δικαστές και τους ανακριτές ήταν η κορυφή του παγόβουνου. Το πιο ουσιώδες ήταν τα μέσα που χρησιμοποίησε ο Λευκός Οίκος προκειμένου να επιβάλει στην κοινωνία και να νομιμοποιήσει στη συνείδησή της την εισβολή στο Ιράκ: χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης, διασυρμός και έκθεση σε κίνδυνο μυστικών πρακτόρων, παραπλάνηση δικαστικών αρχών και πολλά άλλα που θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια εν καιρώ. Ακόμη όμως μεγαλύτερη πολιτική σημασία έχει το πλήγμα που δέχτηκε ο Ντικ Τσένι, ο οποίος για πολλούς είναι ο άνθρωπος που πραγματικά κυβερνά τις ΗΠΑ.

Η καταδίκη του στενού του συνεργάτη, ο οποίος θεωρητικά κινδυνεύει με 20 χρόνια φυλάκιση, έρχεται λίγους μήνες μετά την αποπομπή του αρχιτέκτονα της επέμβασης στο Ιράκ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, από το υπουργείο Άμυνας, την επομένη της νίκης των Δημοκρατικών στις ενδιάμεσες αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Το αναπόφευκτο «κόντεμα» της ομάδας των θερμοκέφαλων νεοσυντηρητικών παρότι δεν ισοδυναμεί με την απόσυρση της από τα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ ή την αποσύνθεσή της, χωρίς καμιά αμφιβολία σηματοδοτεί την εκχώρηση μέρους της εξουσίας της Ουάσινγκτον στους Δημοκρατικούς και τη σχολή της «ρεαλιστικής προσέγγισης». Αυτό τουλάχιστον μαρτυρά η πρόσφατη απόφαση του Λευκού Οίκου να συμμετάσχει στη διεθνή συνάντηση που επρόκειτο να ξεκινήσει στη Βαγδάτη χθες όπου θα παρευρίσκονταν επίσης και εκπρόσωποι του Ιράν και της Συρίας. Η στάση που θα τηρήσουν εκεί οι ΗΠΑ θα δείξει κατά πόσο η συμμετοχή τους αποσκοπεί στη δημιουργία εντυπώσεων ή εκφράζει μια πιο προσγειωμένη προσέγγιση στην κατεύθυνση πρόκρισης των διπλωματικών λύσεων τόσο στο θέμα του Ιράκ όσο και έναντι του Ιράν…