Ο Κ. Καραμανλής, ο Ι. Σοφιανόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη
Η νεο-ξενοκρατία σαν φάντασμα πλανάται στον ουρανό της Ελλάδας. Είναι η ώρα, όχι Γκρίνουιτς, αλλά εκείνη «που κάποιοι προσφεύγουν στα Σούσα για σατραπείες και άλλα τέτοια»…
Η πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας στιγματίζει ελάχιστες περιπτώσεις κατά τις οποίες επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, επεδίωξαν, ουχί, βεβαίως, ατιμωρητί, να ασκήσουν προσωπική εξωτερική πολιτική, με κορυφαία εκείνη του Ιωάννη Σοφιανόπουλου, ο οποίος το 1945, στη Γενική Συνέλευση του νεοσύστατου ΟΗΕ, ψήφισε αντιθέτως προς τις ρητές εντολές που είχε λάβει από την κυβέρνησή του. Αναχώρησε από την Αθήνα υπουργός Εξωτερικών και επέστρεψε από τις ΗΠΑ, ως ιδιώτης!
Και ήταν ο Ιωάννης Σοφιανόπουλος, μια από τις κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες της νεώτερης Ελλάδας…
Η περίπτωση του Ασημάκη Φωτήλα, υφυπουργού Εξωτερικών στην πρώτη πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος απηλλάγη των καθηκόντων εν πτήσει, αν και δεν έχει το ειδικό βάρος, του εκ του Σοπωτού των Καλαβρύτων πολιτικού, υπενθυμίζει το χρέος των πρωθυπουργών, έναντι περιπτώσεων άσκησης εξωτερικής πολιτικής με όρους προσωπικούς ή κατά των συμφερόντων της χώρας!
Η νυν υπουργός Εξωτερικών δεν δύναται να επικαλεσθεί το ελαφρυντικό ούτε καν της μέτριας σύγχυσης, όταν εξέδιδε τη γνωστή εκείνη ανακοίνωση, καταδικαστική της ρωσικής διαμαρτυρίας για την εγκατάσταση αμερικανικών βαλλιστικών πυραύλων στην Τσεχία και την Πολωνία. Και όταν μάλιστα υπάρχουν διεθνείς συμφωνίες τις οποίες οι Νεοσυντηρητικοί της Ουάσινγκτον επιμένουν προκλητικώς να αγνοούν!
Και το σπουδαιότερο, εν αιθρία, δυναμιτίζει τις οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις της χώρας με μία μεγάλη οικονομική δύναμη η οποία επενδύει με τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και προσβλέπει προς την Ελλάδα να καταστεί ενεργειακός κόμβος της ΝΑ Ευρώπης.
Βεβαίως, η Ουάσινγκτον και ο εν Αθήναις διπλωματικός εκπρόσωπός της, κατ’ επανάληψη έχουν διατυπώσει την αντίθεσή τους στην κατασκευή του αγωγού προς όφελος των αμερικανικών εταιρειών πετρελαίου που έχουν επενδύσει στον αντίστοιχο που έχουν κατασκευάσει και διέρχεται μέσω Τουρκίας.
Παραλλήλως, οι Νεοσυντηρητικοί της Ουάσινγκτον επιδίδονται στο παίγνιο της οικονομικής απομόνωσης της μετα-σοβιετικής Ρωσίας. Μετέρχονται κάθε μέσο και χρησιμοποιούν ακόμη και τον εκκλησιαστικό τομέα προς επίτευξη του στόχου τους.
Πολιτικοί και διπλωματικοί αναλυτές δεν διασκελίζουν την αντίθεση του Φαναρίου με το Πατριαρχείο της Μόσχας και δεν αποσυμπλέκουν τη διένεξη αυτή των στόχων της Pax Americana…
Η «ιδιομορφία» της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή του Νεώτερου στην εξωτερική πολιτική την «εποχή» της κ. Ντόρας Μπακογιάννη, και μάλιστα όταν έχει προηγηθεί εκείνη, άνευ εισαγωγικών, του Πέτρου Μολυβιάτη, μήπως φέρνει στο νου την απαισιόδοξη θέση του Αλμπέρ Καμύ «ο καιρός των υπεύθυνων πολιτικών έχει παρέλθει»; Αν και ο ίδιος ο γάλλος φιλόσοφος, σπεύδει να καταθέσει τη συμβουλή του προς τους πολιτικούς: «Η αληθινή γενναιοφροσύνη απέναντι του μέλλοντος έγκειται στο να δίνουμε τα πάντα στο παρόν…».
Ο λόγος ανήκει, πλέον, στον πρωθυπουργό, αν η «ιδιομορφία» της κυβέρνησής του στον ευαίσθητο τομέα της Εξωτερικής πολιτικής, θα συνεχισθεί και η κα Ντόρα Μπακογιάννη θα βαδίζει «οδόν ιδίαν διά της… διπλωματίας»!
Η νυν υπουργός Εξωτερικών και δοκίμασε και ακολουθεί και απέδειξε με πολιτικές πράξεις -επίσκεψη στη Θράκη, ανακοίνωση για τους αμερικανικούς πυραύλους σε Τσεχία, Πολωνία- ότι ακολουθεί «οδόν ιδίαν» στην εξωτερική πολιτική από τις θέσεις, τις απαιτήσεις όλων που απαρτίζουν την κυβερνητική παράταξη και το κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας».
Το φάντασμα της νεο-ξενοκρατίας αρχίζει να πλανάται στον ουρανό της Ελλάδος…