Για την επόμενη Βουλή…

Ανεξάρτητα από την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, ο εκλογικός νόμος είναι σαφής και δεσμευτικός για τις επιλογές των κομμάτων: Το πρώτο κόμμα σχηματίζει κυβέρνηση ακόμα και με οριακό εκλογικό ποσοστό έναντι του δεύτερου. Το δεύτερο κόμμα είναι το «θύμα» του εκλογικού νόμου, αφού κυρίως εις βάρος του αυξάνεται η κοινοβουλευτική δύναμη των μικρότερων κομμάτων. Και τέλος, «κλειδί» στην άνετη ή οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πρώτου κόμματος αποτελεί ο αριθμός των κομμάτων που θα εισέλθουν στη Βουλή.

Το ερώτημα αφορά τον ΣΥΝ και τον ΛΑΟΣ, αφού οι μέχρι τώρα σφυγμομετρήσεις δείχνουν ότι τα κόμματα αυτά οριακά υπερβαίνουν το κρίσιμο ποσοστό του 3%. Γιατί σε περίπτωση μιας έντονα πολώμενης προεκλογικής περιόδου ουδείς μπορεί να προεικάσει την τύχη τους… Γι’ αυτό άλλωστε προέκυψε και η «κίνηση» του κ. Στ. Παπαθεμελή, ο οποίος προσβλέπει σε άντληση ψήφων από το «ακροατήριο» του κ. Καρατζαφέρη, το κόμμα του οποίου διανύει μια τροχιά καθήλωσης και αποδυνάμωσης.

Από τη δική του πλευρά ο Γ. Παπανδρέου αντιμετωπίζει το πρόβλημα της μείωσης του αριθμού της κοινοβουλευτικής του ομάδας σε περίπτωση ήττας και ταυτόχρονα το «αγκάθι» της επιλογής «εμπίστων» υποψηφίων, προκειμένου να αποτραπούν μετεκλογικά κινήσεις αμφισβήτησης και «αντικατάστασής» του… Γιʼ αυτό άλλωστε ανήγγειλε και κριτήρια «εσωτερικής αξιολόγησης» των νυν βουλευτών του ΠΑΣΟΚ…

Βέβαια, για τον ελληνικό λαό, για τους πολίτες που μοχθούν καθημερινά μικρή σημασία έχουν όλες αυτές οι διαδικασίες. Που όσο μεγεθύνονται από τους πολιτικούς τόσο περισσότερο οδηγούν την ελληνική κοινωνία στην απογοήτευση και στην αποστασιοποίηση από τα κόμματα και τις πρακτικές τους αυτές.

ΟΦΙΣ